Most Suade i Olge

Most Suade i Olge
Poprzednie nazwy	Vrbanja
Państwo	Bośnia i Hercegowina
Część składowa	Federacja Bośni i Hercegowiny
Miejscowość	Sarajewo
	Podstawowe dane
Przeszkoda	rzeka Miljacka
	Położenie na mapie Bośni i Hercegowiny Most Suade i Olge
	Położenie na mapie Sarajewa Most Suade i Olge
	43°51′11,88″N 18°24′23,58″E/43,853300 18,406550
	Multimedia w Wikimedia Commons

Most Suade i Olge – most na rzece Miljacce w Sarajewie na zachód od Starego Miasta na przedłużeniu ulicy Vrbanja. Pierwotnie most nosił nazwę Vrbanja.

Historia

5 kwietnia 1992, na początku oblężenia miasta, w okolicach mostu odbywały się wielotysięczne wieloetniczne demonstracje pokojowe^[1]. Serbskie bojówki paramilitarne wzniosły barykady na skrzyżowaniach w sąsiedztwie gmachu parlamentu, a demonstranci podchodzili pod barykady, by przekonać Serbów do ich rozebrania^[1]. Demonstranci zamierzali przejść przez most Vrbanja, by pokazać, że miasto należy do wszystkich jego mieszkańców^[2]. Serbski snajper otworzył ogień do demonstrantów na moście Vrbanja zabijając sześć osób. W gronie zabitych były Suada Dilberović, studentka medycyny z Dubrownika i Olga Sučić, urzędniczka bośniackiego parlamentu^[3], które Bośniacy uznali za pierwsze ofiary oblężenia oraz wojny w Bośni. 18 maja 1993 na moście zginęli Boszniaczka Admira Ismić i Serb Boško Brkić, o czym opowiada film dokumentalny „Romeo i Julia z Sarajewa”.

6 kwietnia 1996, po zakończeniu działań wojennych, most otrzymał imię Suady Dilberović, a trzy lata później, 3 grudnia 1999, drugą patronką została Olga Sučić. Obecnie na moście znajduje się tablica pamiątkowa ku czci zabitych kobiet, odsłonięta 6 kwietnia 2001 roku. Napis na tablicy głosi: „Kropla mojej krwi popłynęła i Bośnia nie wyschnie”^[a].

Uwagi

↑ Wolne tłum. z jęz. bośniackiego „Kap moje krvi poteće i Bosna ne presuši”. Zob. David M. Berman: The heroes of Treća Gimnazija: a war school in Sarajevo, 1992–1995. Rowman & Littlefield, 2001, s. 33. ISBN 978-0-8476-9568-3. [dostęp 2011-11-26].

Przypisy

↑ ^a ^b Robert J. Donia: Sarajevo: a biography. University of Michigan Press, 2006, s. 284. ISBN 978-0-472-11557-0. [dostęp 2011-11-26]. (ang.).
↑ David M. Berman: The heroes of Treća Gimnazija: a war school in Sarajevo, 1992–1995. Rowman & Littlefield, 2001, s. 33. ISBN 978-0-8476-9568-3. [dostęp 2011-11-26]. (ang.).
↑ Kemal Kurspahić: Prime time crime: Balkan media in war and peace. US Institute of Peace Press, 2003, s. 99. ISBN 978-1-929223-39-8. [dostęp 2011-11-26]. (ang.).

Bibliografia

Sarajevo – city map, Wiedeń: Freytag & Berndt, 2007, ISBN 978-3-85084-164-1 .
Trči, Nora, trči! O mostu, Suadi i Olgi… [online], bhdani.com [dostęp 2011-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-22] (bośn.).

[4] Wolne tłum. z jęz. bośniackiego „Kap moje krvi poteće i Bosna ne presuši”. Zob. David M. Berman: The heroes of Treća Gimnazija: a war school in Sarajevo, 1992–1995. Rowman & Littlefield, 2001, s. 33. ISBN 978-0-8476-9568-3. [dostęp 2011-11-26].

[Donia284-1] Robert J. Donia: Sarajevo: a biography. University of Michigan Press, 2006, s. 284. ISBN 978-0-472-11557-0. [dostęp 2011-11-26]. (ang.).

[Berman33-2] David M. Berman: The heroes of Treća Gimnazija: a war school in Sarajevo, 1992–1995. Rowman & Littlefield, 2001, s. 33. ISBN 978-0-8476-9568-3. [dostęp 2011-11-26]. (ang.).

[Kemal99-3] Kemal Kurspahić: Prime time crime: Balkan media in war and peace. US Institute of Peace Press, 2003, s. 99. ISBN 978-1-929223-39-8. [dostęp 2011-11-26]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[a]