Μετάβαση στο περιεχόμενο

NGC 3021

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
NGC 3021
Φωτογραφία του NGC 3021 από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ.
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000)
ΑστερισμόςΛέων Μικρός[1]
Ορθή Αναφορά09h 50m 57.146s[2]
Απόκλιση33° 33′ 12.94″[2]
Μετατόπιση προς το ερυθρό0.00514±0.000013[3]
Ηλιοκεντρική ακτινική ταχύτητα1,537±4 km/s[4]
Galactocentric velocity1,502±4 km/s[4]
Απόσταση92,8 Mly (28,44 Mpc)[4]
Φαινόμενο μέγεθος (V)10.88[3]
Φαινόμενο μέγεθος (B)12.54[4]
Απόλυτο μέγεθος (V)−21.25[3]
Χαρακτηριστικά
Τύπος ΓαλαξίαSA(rs)bc,[5] 4.0[4]
Φαινόμενη διάμετρος (V)1.6 × 0.9′[3]
Άλλα χαρακτηριστικάΑστρογόνος γαλαξίας[5]
Άλλες ονομασίες
NGC 3021, UGC 5280, 2MASX J09505711+3333124, PGC 28357[6]
Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών

Ο NGC 3021 είναι σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό Λέοντα Μικρό. Απέρχει περίπου 93 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη[4] και απομακρύνεται με ηλιοκεντρική ακτινική ταχύτητα 1537±4 km/s.[4] Ανακαλύφθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 1785 από τον αστρονόμο Ουίλιαμ Χέρσελ (William Herschel)[7] και ταξινομείται ως SA(rs)bc σύμφωνα με το σύστημα μορφολογικής ταξινόμησης των γαλαξιών.[5]

Την 1η Νοεμβρίου 199 οι S. Pesci και P. Mazza ανέφεραν πως εντόπισαν υπερκαινοφανή στον NGC 3021, γεγονός που επιβεβαιώθηκε από τον G. M. Hurst. Ο υπερκαινοφανής αυτός ονομάστηκε SN 1995al και η θέση του ήταν 15,0″ δυτικά και 2,9″ νότια από το γαλαξιακό πυρήνα.[8] Ήταν τύπου Ia και αποδείχθηκε παρόμοιος με τον SN 1981b μέγιστη φωτεινότητα.[9] Στις 18 Φεβρουαρίου 2023 εντοπίσθηκε και άλλος υπερκαινοφανής, αυτή τη φορά τύπου ΙΙ, ο οποίος και ονομάστηκε SN 2023bvj.[10]

  1. Hille, Karl (30 Ιουλίου 2015). «Hubble View of a Cosmological Measuring Tape». NASA. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2015. 
  2. 2,0 2,1 Brown, A. G. A. (August 2018). «Gaia Data Release 2: Summary of the contents and survey properties». Astronomy & Astrophysics 616: A1. doi:10.1051/0004-6361/201833051. Bibcode2018A&A...616A...1G.  Gaia DR2 record for this source at VizieR. (Αγγλικά)
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 «NASA/IPAC Extragalactic Database (NED)». California Institute of Technology. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2015. 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Tully, R. Brent και άλλοι. (August 2016). «Cosmicflows-3». The Astronomical Journal 152 (2): 21. doi:10.3847/0004-6256/152/2/50. 50. Bibcode2016AJ....152...50T. 
  5. 5,0 5,1 5,2 Anupama, G. C. (November 1997). «Optical Spectra of Recent Supernovae of Type Ia: SN1995AL, SN1997Y, SN1997BP». Astronomical Journal 114: 2054. doi:10.1086/118625. Bibcode1997AJ....114.2054A. https://archive.org/details/sim_astronomical-journal_1997-11_114_1703/page/2054. 
  6. «NGC 3021». SIMBAD. Centre de données astronomiques de Strasbourg. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2021. 
  7. Seligman, C. «NGC Objects: NGC 3000 - 3049». Celestial Atlas. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2021. 
  8. Pesci, S. και άλλοι. (November 1995). Green, D. W. E., επιμ. «Supernova 1995al in NGC 3021». IAU Circular 6255 (1). Bibcode1995IAUC.6255....1P. 
  9. Wei, J. -Y. και άλλοι. (November 1995). Green, D. W. E., επιμ. «Supernova 1995al in NGC 3021». IAU Circular 6256 (1). Bibcode1995IAUC.6256....1W. 
  10. Transient Name Server entry for SN 2023bvj. Retrieved 22 February 2023.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 3021 στο Wikimedia Commons