Natalija Obrenović

Natalija Obrenović
	; Slika dvorskog fotografa Milana Jovanovića.
Puno ime	Natalija Keško
Datum rođenja	15. 5. 1859. (dob: 165)
Mesto rođenja	Firenca (Kraljevina Sardinija)
Datum smrti	8. 5. 1941. (dob: 81)
Mesto smrti	/ Saint-Denis (Treći Reich)
Titula	Princeza, Kraljica
Poreklo
Otac	Pukovnik Pjotr Ivanovič Keško
Majka	Pulherija Sturdza
Porodica
Supružnik	Milan Obrenović
Deca	Aleksandar Obrenović

Kraljica Natalija Obrenović (15. maj 1859. - 5. maj 1941) je bila supruga kralja Milana Obrenovića, kneginja 1875-1882. i kraljica Srbije 1882-1888.

Rođena je kao Natalija Keško 1859. u Firenci. Otac joj je bio ruski pukovnik Petar Keško, čija je porodica pripadala pobočnoj liniji familije grofova Wassilko von Serecki. Majka joj je bila princeza Pulherija Sturdza, unuka vladajućeg kneza Joana Sturdze, koji je vladao Moldavijom od 1822 do 1828 godine. Za kralja Milana se udala 1875. i sa njim je imala sina Aleksandra rođenog sledeće godine. I ljudske i političke razlike dosta brzo su dovele do sukoba između supružnika. Dok je Milan tražio oslonac u Austro-ugarskoj, dotle je Natalija bila rusofil. Natalijina hladnoća i Milanov temperament odvele su ga u brojne ljubavne avanture, koje su vređale Nataliju. Postala je vrlo popularna zbog brige i truda oko ranjenika za vreme rata sa Bugarskom 1885. godine. Otvoren i javan sukob sa Milanom nastao je 1886. godine, povodom njegove veze sa gospođom Nasos.

Razlaz Natalije i Milana potrajao je više godina, povremeno imao znatne političke implikacije i punio skandalozne hronike. Brak je razveden 1888, pokazalo se na neregularan način, što je kasnije poništeno. Milan je abdicirao 1889. godine, a, kao deo njegovog poravnanja sa vladajućim radikalima i namesništvom, kraljica Natalija je proterana iz Srbije 1. juna 1891. godine. Do formalnog, ali ne i suštinskog pomirenja došlo je 1893, kada joj se Milan obratio za novac, pa su 1894. godine ponovo primljeni u kraljevski dom.

Za vreme vladavine sina Aleksandra Natalija je pokušala da mu bude glavni savetnik. Zalagala se za orijentaciju na Rusiju i radikale, verujući da bez njih neće biti političke stabilnosti u Srbiji. Uglavnom je živela u Bijaricu u Francuskoj, u vili zvanoj Sašino. U Beograd je došla na duže 1895, pa 1897. godine, kada se opet sukobila sa kraljem Milanom. U njenom društvu se kao dvorska dama nalazila Draga Mašin, u koju se Aleksandar definitivno zaljubio.

Teško razočarenje Nataliji je donelo venčanje sina Aleksandra sa Dragom Mašin 1900. godine. Najveći udarac doživela je 29. maja 1903, kada je grupa oficira ubila Aleksandra. Posle 1903. izvesnu utehu našla je u društvu jedne španske katoličke porodice, pa je prešla u katoličku veru i zamonašila se. Umrla je petog maja 1941. godine u manastiru Sen Deni kraj Pariza i sahranjena na groblju Lardi kraj Pariza. Njeni memoari se čuvaju u Vatikanu i objavljeni su.^{[nedostaje referenca]}

Testament kraljice Natalije

Posle majskog prevrata 1903. godine sva imovina porodice Obrenović pripala je Nataliji Obrenović. Postala je veliki dobrotvor. Svojim testamentom velika imanja u Srbiji zaveštala je Beogradskom univerzitetu i manastirima i crkvama koji su zadužbine Obrenovića. A jedan deo u novcu i umetničkim slikama odredila je živim potomcima Jakova Obrenovića, brata kneza Miloša Obrenovića. Kraljica Natalija je 1903. godine želela da imovinu u Srbiji pokloni porodici Jakovljević, ali oni nisu smeli da to prihvate iz straha od tadašnje dinastije Karađorđević, pa je tako više od 7.700 hektara šume dato Beogradskom univerzitetu. Sadržina testamenta nije poznata i o tome postoje samo nagađanja. Ono što se sa sigurnošću može reći je da je sačuvan lični dnevnik kraljice Natalije. Umetnine se nalaze po muzejima i privatnim kolekcijama.

Povezano

Krađa prinčeva u Visbadenu

Literatura

Slobodan Jovanović - Vlada Milana Obrenovića, 1990
Slobodan Jovanović - Vlada Aleksandra Obrenovića, 1990
Nebojša Jevrić, (NIN, 15/12/05)

Vanjske veze