Prijeđi na sadržaj

Nebojša Glogovac

Izvor: Wikipedija
Nebojša Glogovac


Puno ime Nebojša Glogovac
Mesto rođenja Trebinje ( SFR Jugoslavija)
Datum smrti 9. 2. 2018. (48 godina)
Mesto smrti Beograd ( Srbija)
Zanimanje glumac
Supružnik Mina Glogovac (1997—2014)
Deca Gavrilo, Miloš i Sunčica
Bitna uloga Ubistvo s predumišljajem — Bogdan Bilogorac
Do koske — Simke
Nebeska udica — Kaja
Klopka — Mladen
Žena sa slomljenim nosem — Gavrilo
Za kralja i otadžbinu — Dragoljub Mihailović
Ustav Republike Hrvatske — Vjeko Kralj
IMDb veza

Nebojša Glogovac (Trebinje, 30. avgust 1969 – Beograd, 9. februar 2018) bio je srpski filmski, televizijski i pozorišni glumac.[1]

Tokom studiranja dobio je stipendiju od Jugoslovenskog dramskog pozorišta, a svoju glumačku karijeru započeo je ulogom u predstavi Velika pljačka, u režiji Dejana Mijača. Prvu TV ulogu ostvario je 1987. godine, kada se pojavio u nekoliko epizoda serije Bolji život. Glogovac se na filmu prvi put pojavio 1993. godine u drami Raj Petra Zeca, gde je bio jedan od glavnih glumaca. Nakon što je skrenuo pažnju na svoj talenat, dobio je ulogu u filmu reditelja Gorčina Stojanovića Ubistvo s predumišljajem (1995).

Igrao je glavne uloge u ostvarenjima Bure baruta, Nebeska udica, Munje!, Kad porastem biću Kengur, Klopka, Hadersfild, Branio sam Mladu Bosnu, Krugovi i Ravna gora. Višestruko je nagrađivan za uloge u pozorištu i na filmu, a izdvajaju se Sterijina nagrada, Car Konstantin u Nišu i Zlatna arena u Puli za najbolju mušku ulogu.

Umro je posle kratke i teške bolesti, u Kliničkom centru Srbije u Beogradu, 9. februara 2018. godine.

Biografija

[uredi | uredi kod]

Nebojša Glogovac je rođen 30. avgusta 1969. u Trebinju u SR Bosni i Hercegovini. Sa porodicom se iz Trebinja preselio u Opovo, kada je imao 7 godina, a potom u Pančevo, gde je Nebojšin otac dobio službu kao prota 1977. godine. Glogovac je imao malu ulogu školskog druga Slobodana Popadića u seriji Bolji život (1987). Tokom pohađanja osnovne škole, pohađao je i muzičku školu, odsek za klarinet.[2] Završio je Gimnaziju Uroš Predić u Pančevu, a potom upisao studije psihologije na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Nakon dve godine studija predomislio se i 1990. godine je upisao glumu na beogradskom Fakultetu dramskih umetnosti u klasi profesora Vladimira Jevtovića. Zajedno sa njim studirali su Nataša Ninković, Vojin Ćetković, Sergej Trifunović, Nela Mihailović i Boris Pingović.[3]

Kao dečak bio je član Dečjeg omladinskog dramskog studija Radio Beograda punih šest godina. Tokom studiranja psihologije na Filozofskom fakultetu u Beogradu radio je u Amaterskom pozorištu Pančeva "Atelje mladih".[4] Pored toga što se bavio glumom, bio je strastveni ljubitelj jahanja, bekgemona i motorista.[5][6] Navijao je za Crvenu zvezdu i bio je kandidat za člana Skupštine FK Crvena zvezda na prvim neposrednim izborima 2012. godine.[7] Zajedno sa kolegom Goranom Šušljikom osnovao je filmsku produkcijsku kuću Eye to Eye Produkcija čiji prvenac je bio film Hadersfild.

Glumio je u velikom broju humanitarnih predstava za decu, donirao novac za obnovu crkvi i više puta pomagao novčano svoje kolege sa glumačke scene.[8] Godine 2009. pojavio se u reklamnom spotu, u okviru kampanje koja je promoviše borbu protiv raka dojke. Naredne godine ošišao je pramen kose kao znak podrške deci oboleloj od raka i njihovim roditeljima, u okviru akcije Pramen nade.[9]

Umro je 9. februara 2018. godine u Beogradu, nakon kraće bolesti.[1][10][11][12] Gradska uprava Pančeva donela je 14. februara 2018. godine odluku da Kulturni centar Pančeva nosi ime Centar za kulturu Nebojša Glogovac, u znak sećanja na glumca, koji je svoju glumačku karijeru započeo u ovom centru i odrastao u Pančevu.[13]

Porodica

[uredi | uredi kod]

Rođen je u porodici sveštenika Milovana iz Dramiševa i krojačice Milene Glogovac (devojačko Samardžija) iz Nevesinja. Imao je osam godina mlađu sestru Bojanu, a rano detinjstvo proveo je u porodičnoj kući dede Gavrila u Dramiševu, selu nedaleko od Nevesinja.[14]
U periodu od 1997—2014. godine bio je oženjen Minom Glogovac, slikarkom i docentom na predmetu Slikarske tehnike na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu. Mina i Nebojša venčali su se 30. avgusta 1997. godine, na njegov 28. rođendan.[9] Iz braka sa njom ima dvoje dece — Gavrila, rođenog 1999. godine, i Miloša, rođenog 2001. godine. Dve godine nakon razvoda, Glogovac je dobio treće dete, ćerku Sunčicu, sa partnerkom Milicom Šćepanović, joga instruktorkom i bivšom novinarkom, a živeli su na Dorćolu.[15][16] NJegov venčani kum i kum dece iz braka sa Minom Glogovac je Vojin Ćetković.[17]

Glumačka karijera

[uredi | uredi kod]

1987—2000.

[uredi | uredi kod]

Tokom studiranja dobio je stipendiju od Jugoslovenskog dramskog pozorišta, a svoju glumačku karijeru započeo je u ulogom u predstavi Velika pljačka, u režiji Dejana Mijača. Nakon toga usledile su uloge u predstavama Lažni car Šćepan Mali, Troil i Kresida, Rođaci iz najboljih dana, Parabelum i mnoge druge.[3] Prvu TV ulogu ostvario je 1987. godine, kada se pojavio u nekoliko epizoda serije Bolji život, gde je imao malu ulogu školskog druga Slobodana Popadića. Glogovac se na filmu prvi put pojavio 1993. godine u drami Raj, Petra Zeca, gde je bio jedan od glavnih glumaca, u ulozi Birimića, prijatelja Miloša Crnjanskog, kojeg je tumačio Tihomir Stanić.

Godine 1994. dobio je ulogu Fadila, vojnika JNA, u ratnoj drami Bore Draškovića Vukovar, jedna priča.

Nakon što je skrenuo pažnju na svoj talenat, dobio je ulogu u filmu reditelja Gorčina Stojanovića Ubistvo s predumišljajem (1995), u kom je tumačio lik Bogdana, ranjenog na ratištu u Bosni, koji sa nestrpljenjem čeka oporavak kako bi se vratio nazad. Za ovu ulogu dobio je nagradu za najbolju mušku ulogu Car Konstantin na Filmskom festivalu u Nišu.

Godine 1996. dobio je Nagradu Ardalion za ulogu Vladimira u predstavi U potpalublju.[15] Značajnu ulogu u svojoj karijeri odigrao je i 1997. godine u akcionoj drami Do koske, režisera Slobodana Skerlića. U ovom filmu, Glogovac je dobio ulogu Simketa, mladog kriminalca. Usledila je uloga u TV filmu Pokondirena tikva 1997. godine, u režiji Petra Zeca, gde je Glogovac tumačio lik Jovana. Godine 1998. zaigrao je u TV seriji Porodično blago (1998—2002) u ulozi Zlatka Gavrilovića, nakon koje je stekao veliku popularnost.

U kratkometražnom filmu Hotel Beograd iz 1998. godine tumačio je lik Igora, a nakon toga zaigrao i u filmu Bure baruta, reditelja Gorana Paskaljevića. Iste godine igrao je u jednoj od glavnih uloga u filmu Spasitelj, gde je tumačio Verinog brata, silovane Srpkinje koja je rat provela u zarobljeničkom kampu. Usledila je uloga glavnog lika, Marka, u filmu Ranjena zemlja, čija radnja se odvija u jednom beogradskom skloništu tokom NATO bombardovanja SRJ.

Godine 2000. zaigrao je u filmu Nebeska udica, gde je tumačio lik Kaje, mladog i perspektivnog košarkaša. Na filmskom festivalu u Berlinu, gde je film Nebeska udica učestvovao u glavnom programu, kritičari su hvalili glumu Glogovca i poredili ga sa DŽordžom Klunijem.[18]

2001—2010.

[uredi | uredi kod]

Početkom 2001. godine Glogovac je dobio ulogu u filmu Munje!, gde je tumačio ulogu podmitljivog policajca, koji je sklon lakim drogama. Naredne godine glumio je u filmovima Klasa 2002 kao Nebojša, hororu T.T. Sindrom, gde je tumačio ulogu Vakija i u filmu Država mrtvih, režisera Živojina Pavlovića i Dinka Tucakovića, gde je Glogovac tumačio lik Gorazda Kranjca.

Godine 2004. u ulozi taksiste Živca glumio je u filmu Radivoja Andrića, Kad porastem biću Kengur, filmu koji je osvojio nagradu Propeler Motovuna na Motovunskom filmskom festivalu u konkurenciji „Od A do A“ (nagrada za najbolji film u regionu od Austrije do Albanije) i Nagradu za najbolji scenario na Festivalu filmskog scenarija u Vrnjačkoj Banji 2004. godine.[19] Narednih godina glumio je u TV seriji Lift (2002) kao oficir Prvoslav Gajin i u seriji Košarkaši, gde je tumačio ulogu trenera Žareta.

Godine 2005. u ulozi tašte glumio je u kratkom filmu Svadba, a naredne 2006. godine u ulozi doktora Mila Petrovića, u filmu Optimisti, reditelja Gorana Paskaljevića.

U kriminalnom trileru Klopka (2007), Glogovac je dobio glavnu ulogu, Mladena, građevinskog inženjera, koji na sve načine pokušava da zaradi novac, da bi izlečio svog teško bolesnog sina. Film je 2007. godine dobio nagradu za najbolji scenario na Festivalu filmskog scenarija, nagrade na festivalima u Minsku, Milanu i Liježu, a Glogovac nagradu za najbolju mušku ulogu u filmu.[20] U filmskoj drami Hadersfild tumačio je ulogu Ivana, bivšeg džudiste, koji je prošao kroz seriju psihotičnih epizoda i lečenja u mentalnim institucijama, pre nego što se konačno krstio u Pravoslavnoj crkvi. Pored toga što je imao jednu od glavnih uloga u ovom filmu, Glogovac je bio i producent filma. Za ovu ulogu dobio je Statuetu „Sloboda” za najbolju mušku ulogu u filmu u Sopotu i Grand pri „Naisa“, nagradu publike u Nišu, 2007. godine. Za ulogu Ivana u pozorišnoj predstavi Hadersfild, dobio je Gran pri za najbolju mušku ulogu u Brčkom, Nagradu Miloš Žutić od strane Udruženja likovnih umetnika Srbije, Statuetu „David Štrbac” u Banja Luci i Nagradu Zoran Radmilović, najboljem glumcu Festivala za ulogu Ivana, u Zaječaru.

Godine 2008. u popularnoj TV seriji Vratiće se rode pojavio se u četiri epizode, u ulozi Borinog i Perinog oca, a nekoliko meseci kasnije i u seriji Moj ujak, kao ujak u 13 epizoda. Iste, 2008. godine glumio je i u seriji Moj rođak sa sela u ulozi oca Milutina, u 15 epizoda.

U prvom srpskom dugometražnom animiranom filmu Tehnotajz: Edit i ja (2008) Glogovac je pozajmio glas liku Ediju.[21][22] Godine 2009. glumio je Boru u hrvatskom filmu Kenjac, a naredne 2010. godine dobio glavnu ulogu u filmu Žena sa slomljenim nosem, gde je tumačio lik Gavrila Bukole, izbeglice iz Bosne i Hercegovine, koji radi kao taksista u Beogradu. Za ovu ulogu, Glogovac je dobio nagradu za najbolju mušku ulogu na Filmskom festivalu Cinema city u Novom Sadu 10. juna 2010. godine i 2017. godine, glavnu festivalsku nagradu Grand pri „Naisa“, na Festivalu glumački ostvarenja filsmkih susreta u Nišu.[23] Nakon niza filmskih i pozorišnih uloga, Glogovac je glumio policajca Daneta, 2010. godine u crnoj komediji 72 dana, snimanoj u hrvatsko-srpskoj koprodukciji, a potom i u filmu Beli, beli svet (2010) u ulozi Zlatana. U periodu od 2010—2011. godine glumio je u bosanskohercegovačkoj humorističkoj TV seriji Lud, zbunjen, normalan u ulozi Grdobe. Krajem 2010. pojavio se u jednoj epizodi hrvatske humorističke serije Instruktor kao taksista.

2011—2018.

[uredi | uredi kod]

Početkom 2011. godine glumio je saobraćajca u TV seriji Igra istine, čije snimanje je prekinuto nakon samo jedne snimljene epizode. Godine 2012. dobio je ulogu u kratkom filmu Zalet, a iste godine i u TV seriji Vojna akademija, gde se našao u ulozi Crnog. Iste, 2012. godine glumio je i u filmovima Kad svane dan kao Mališa i u filmu Artiljero kao Zlaja.

Godine 2013. glumio je u antiratnoj melodrami Krugovi, u ulozi Nebojše. Film je osvojio veliki broj nagrada na domaćim i svetskim festivalima, a Glogovac nagradu za najbolju mušku ulogu u filmu na Sinema siti međunarodnom festivalu.[24] U debitanskom filmu Koste Đorđevića S/Kidanje (2013), Glogovac je tumačio ulogu Bojana, a iste godine pojavio se i u drugoj sezoni serije Žene sa Dedinja, u ulozi Emila, kao i u hrvatskoj seriji Stella, u ulozi Lukasa Gavrana.[25] U periodu od 2013—2014, glumio je u seriji Dramska trilogija 1941—1945 u ulozi četničkog komandanta Dragoljuba Mihailovića.[26] Godine 2014. glumio je u francuskom kratkom drama filmu Sthorzina u ulozi Dragana, kao i u filmu Dečaci iz ulice Marksa i Engelsa.

Nakon velikog broja uloga u filmovima, Glogovac je dobio ulogu u kratkom filmu Sjene (2014), gde je glumio psihijatra dr Martina Papenhajma. Iste, 2014. godine dobija ulogu u omnibusu Jednaki, režisera Dejana Karaklajića.

U filmu Srđana Koljevića Branio sam Mladu Bosnu (2014), Glogovac je igrao ulogu Lea Pfefera, američkog advokata jevrejskog porekla, a 2015. godine u istoimenoj seriji, istog lika. Godine 2015. u filmu Enklava, koji obrađuje temu položaja Srba koji su ostali da žive na Kosovu i Metohiji nakon 1999. godine, Glogovac je dobio ulogu Vojislava Arsića, seljaka koji živi na Kosovu i Metohiji.[27] Glogovac je značajnu ulogu ostvario i u filmu Radoša Bajića Za kralja i otadžbinu (2015), gde je po drugi put u karijeri tumačio lik Dragoljuba Mihailovića. U Požarevcu, 2015. godine proglašen je Najboljim glumcem 20. Glumačke svečanosti Milivoje Živanović, za ulogu lekara Adama u predstavi Razbijeni krčag, Jugoslovenskog dramskog pozorišta.[28] U ostvarenju režisera Olega Novkovića (2015), u filmu Otadžbina, Glogovac je tumačio ulogu Boleta, uspešnog biznismena, a 2016. godine u makedonskom filmu Oslobođenje Skoplja, bio je u ulozi Srbina Dušana.

Glogovac je često glumio u stranim filmovima, pa je tako 2016. godine u filmu Ustav Republike Hrvatske tumačio ulogu srednjoškolskog profesora Vjeka Kralja, za koju je dobio nagrade Međunarodnog udruženja filmskih novinara za najboljeg glumca, nagradu Car Konstantin na Filsmkom festivalu u Nišu i mnoge druge.[29] U periodu 2016—2018. godine, glumio je u kriminalističkoj seriji Ubice mog oca, gde je tumačio ulogu Jovana Despotovića.[30] Godinu 2017. započeo je ulogom oca Žike u kratkom filmu Tihi kutak Hristov, a nakon toga iste godine imao je uloge u filmovima Saga o tri nevina muškarca kao Damjanov stric i u humorističkom filmu The Books of Knjige — Slučajevi pravde kao Bledi Globičić Poklopnik.

Ostvario je uloge i u seriji Nemanjići — rađanje kraljevine, koja je premijerno prikazana 17. februara, u ulozi Vukana Nemanjića i u filmovima Zaspanka za vojnike, Apsurdni eksperiment i Južni vetar, gde je Glogovac odigrao ulogu narko-bosa. Projekcije ovih filmova se očekuju tokom jeseni 2018. godine.[31]

Dobio je glavnu ulogu u filmu Otac, reditelja Srđana Dragojevića, čije snimanje je bilo planirano na proleće 2018. godine.[32]

Filmografija

[uredi | uredi kod]

U karijeri je igrao u 43 filmske i televizijske uloge, 19 televizijskih serija i u 5 kratkih filmova. Pojavio se u dokumentarnom filmu Kazna[33]1999. godine, a ostvario je doprinos i u dokumentarnom filmu Film o filmu 'Munje!', gde je pričao o svojoj ulozi policajca i uopšteno o filmu, 2001. godine. Godine 2009. pozajmljivao je glas u filmu Doviđenja, kako ste?, a 2016. godine pojavio se i u dokumentarnom filmu Jednačina sa jednom nepoznatom. Godine 2017. pojavio se u reklami za Nektar pivo.

Više puta je odbijao uloge u stranim filmovima, onima koje je smatrao propagandim po srpski narod.[5][34]

1980▼ 1990▼ 2000▼ 2010▼ Ukupno
Dugometražni film 0 6 12 20 38
TV film 0 3 2 0 5
TV serija 1 1 6 10 18
TV mini serija 0 0 0 1 1
TV kratki film 0 0 0 0 0
Kratki film 0 1 1 3 5
Ukupno 1 11 21 34 67
Filmografija glumca Nebojše Glogovca
God. Naziv Uloga
1980-te
1987. Bolji život Bobin školski drug
1990-te
1993. Raj Milošev prijatelj Birimić
1994. Vukovar, jedna priča Fadil
1995. Ubistvo s predumišljajem Bogdan Bilogorac
1997. Do koske Simke
1997. Pokondirena tikva Jovan
1998. Spasitelj Verin brat
1998. Bure baruta taksista
1998—2002. Porodično blago Zlatko Gavrilović
1998. Hotel Beograd Igor
1999. Ranjena zemlja Marko
2000-te
2000. Nebeska udica Kaja
2001. Normalni ljudi Toma
2001. Munje! pandur
2001. Bumerang Miki
2002. Klasa 2002 Nebojša
2002. T. T. Sindrom Vaki
2002. Država mrtvih Gorazd Kranjc
2004. Kad porastem biću Kengur Živac, taksista
2004. Lift oficir Prvoslav Gajin
2005. Košarkaši Žare
2005. Svadba tašta
2006. Optimisti Dr Milo Petrović
2006. Sutra ujutru Mare
2007. Klopka Mladen
2007. Hadersfild Ivan
2008. Vratiće se rode Vulin
2008. Moj ujak ujak
2008. Kneževina Srbija knez Mihailo Obrenović
2008—2011. Moj rođak sa sela otac Milutin
2009. Kenjac Boro
2009. Tehnotajz: Edit i ja Edi (glas)
2010-te
2010. Lud, zbunjen, normalan Grdoba
2010. Žena sa slomljenim nosem Gavrilo
2010. 72 dana Dane
2010. Beli, beli svet Zlatan
2010. Instruktor taksista
2011. Igra istine saobraćajac
2012. Zalet
2012—2014. Vojna akademija (TV serija) crni
2012. Kad svane dan Mališa
2013. Artiljero Zlaja
2013. S/Kidanje Bojan
2013. Žene sa Dedinja Emil
2013. Stella Lukas Gavran
2013—2014. Ravna Gora (TV serija) Dragoljub Draža Mihailović
2013. Krugovi Nebojša
2014. Branio sam Mladu Bosnu Leo Pfefer
2014. Jednaki (segment Milan)
2014. Sjene dr. Martin Papenhajm
2014. Dečaci iz ulice Marksa i Engelsa tata
2014. Sthorzina Dragan
2015. Za kralja i otadžbinu Dragoljub Draža Mihailović
2015. Otadžbina Bole
2015. Enklava Vojislav Arsić
2015. Branio sam Mladu Bosnu (TV serija) Leo Pfefer
2016. Ustav Republike Hrvatske Vjeko Kralj
2016. Oslobođenje Skoplja Dušan
2016—2018. Ubice mog oca Jovan
2017. Nemanjići - rađanje kraljevine Vukan Nemanjić
2017. Saga o tri nevina muškarca Damjanov stric
2017. Tihi kutak Hristov otac Žika
2017. The Books of Knjige - Slučajevi pravde Bledi Globičić Poklopnik
2018. Apsurdni eksperiment
2018. Pet majstor Cvetko
2018. Zaspanka za vojnike
2018. Južni vetar kriminalac Golub

Smrt

[uredi | uredi kod]

Umro je, posle kratke i jednomesečne borbe sa rakom pluća, u Kliničkom centru Srbije u Beogradu 9. februara 2018. godine, u 49. godini života.[35][36] Komemoracija povodom smrti održana je 12. februara 2018. godine u Jugoslovenskom dramskom pozorištu. Sahrani je prisustvovalo više hiljada ljudi, a od kolege i prijatelja oprostili su se Emir Kusturica, Dragan Bjelogrlić, Nataša Ninković, Dejan Bodiroga, Sergej Trifunović, Vojin Ćetković, Sloboda Mićalović i mnogi drugi.[37] Sahranjen je istog dana u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.[38][39][40]

Rekli su o Glogovcu

[uredi | uredi kod]

Bio je miran, mudar i krajnje jednostavan i istovremeno komplikovan čovek. To ga je i činilo velikim glumcem — Rajko Grlić, hrvatski režiser.[41]

Bio si jedan od heroja moje mladosti. Prodavao sam tvoje fore iz filmova, pitao se kako si tako hladan kao špricer, a opet svima potreban — Vukašin Marković, glumac i muzičar.[42]

Imao je neponovljive transformacije, delikatan pristup svakom liku, a u javnosti bio čist i dostojanstven — Milan Vlajčić, književni i filmski kritičar.[43]

Otkada sam ga gledama u filmu Ubistvo s predumišljajem, znala sam da se pojavio veliki glumac. Sve ono što će uraditi kasnije na filmu, u pozorištu i na televiziji svrstalo ga je u velikog evropskog glumca — Milena Dravić, srpska glumica.[44]

Živo se sećam energije, jednostavnosti i ubedljivosti kada je još bio početnik. Malo je glumaca koji su tako brzo i sa takvom ubedljivošću postali zvezde, u pozorištu i na filmu — Egon Savin, srpski pozorišni reditelj.[44]

Otišao je jedan od najvećih u istoriji srpskog glumišta. Otišao je najveći glumac srednje generacije celog regiona. Otišao je dobar čovek, dobar prijatelj i dobar dasa — Dragan Bjelogrlić, srpski glumac, scenarista, režiser i producent.[45]

Sve ume. Sve razume. Pleni. Veliki i jak k'o planina. Lud. Nedostižan. Imali smo čast i sreću da živimo u njegovo vreme i da se hranimo njeogovom dušom — LJubomir Bandović, srpski glumac.[46]

Bio je najtalentovaniji glumac koji se u poslednje tri decenije pojavio na balkanskim prostorima. Divan čovek, jednostavan, skroman, kao što su i svi umetnički velikani — Goran Paskaljević, srpski reditelj, scenarista i producent[47]

Nebojša Glogovac je očaravao silinom svog talenta i nesumnjivo je bio jedan od najboljih glumaca u Evropi. Prisustvo Glogovca u našim životima bio je veliki dobitak za sve nas — Voja Brajović, srpski glumac.[48]

Bio je autentičan i veliki talenat. Imao je snažnu ličnost, karakterističnu energiju, to ga je najviše odlikovalo. To je ono što ga je po meni uvek izdvajalo od drugih — Ana Sofrenović, srpska glumica.[49]

Nagrade i priznanja

[uredi | uredi kod]

Po njemu je nazvan Centar za kulturu u Pančevu.[50]

Filmske nagrade

[uredi | uredi kod]
  • Nagrada Car Konstantin za najbolju mušku ulogu u filmu Ubistvo s predumišljajem (1995)
  • Gran pri Naisa za uloge u filmovima Nebeska udica i Ranjena zemlja na 35. Filmskim susretima, Niš (2000)[51]
  • Statueta "Sloboda" za najbolju mušku ulogu u filmu Hadersfild u Sopotu (2007)
  • Gran pri Naisa za uloge u filmovima Hadersfild i Klopka na 42. Filmskim susretima, Niš (2007)[52]
  • Nagrada za najbolju mušku ulogu u filmu Klopka na 14. međunarodnom filmskom festivalu u Minsku (2007)[53]
  • Nagrada za najbolju mušku ulogu u filmu Klopka, Filmski festival u Milanu (2008)[54]
  • Nagrada za najbolju mušku ulogu u filmu Klopka, Filmski festival u Liježu (2008)[54]
  • Nagrada za najbolju epizodnu ulogu, na Filmskim susretima u Nišu za ulogu u filmu Sutra ujutru (2008)[55]
  • Nagrada grada Beograda za film i radio-televizijsko stvaralaštvo (2008)[56]
  • Nagrada YU Fipresci za najboljeg glumca prethodne sezone (2008)
  • Nagrada Zlatni vitez, za sporednu mušku ulogu u filmu Sutra ujutru, Moskva (2008)[55]
  • Nagrada Srebrni delfin za ulogu u filmu Žena sa slomljenim nosem u Portugalu (2010)
  • Gran pri Naisa za ulogu u filmu Žena sa slomljenim nosem na 45. Filmskim susretima, Niš (2010)[57]
  • Ibis statueta za najbolju mušku ulogu u filmu Žena sa slomljenim nosem, Sinema siti festival Novi Sad (2010)[58]
  • Oskar popularnosti 2011. za najboljeg glumca 2010. godine, Sava centar, Beograd (2011)[59]
  • Nagrada Gorki list, Opera i teatar Madlenijanum, Beograd (2012)[60]
  • Priznanje Vidovdanski vitez, Zlatiborsko leto, Čajetina (2012)[61]
  • Nagrada Ibis na 6. Sinema siti festivalu za najboljeg glumca u filmova Krugovi i Artiljero (2013)[62]
  • Nagrada Zlatna antena za najpopularnijeg glumca u TV seriji Ravna Gora, za ulogu Dragoljuba Mihailovića na 4. Fedis festivalu u Kulturnom centru Čukarica, Beograd (2014) [63]
  • Nagrada Zlatni lešnik, za najbolju mušku ulogu u filmu Ustav Republike Hrvatske na 9. LIFFE, leskovačkom internacionalnom festivalu (2016)
  • Zlatna arena za najbolju mušku ulogu, Pula (2017)[64]
  • Nagrada SNGCI — Evropski glumac godine za ulogu u filmu Ustav Republike Hrvatske, na 18. Evropskom Film Festivalu u Italiji (2017)[65]
  • Zlatna arena za glavnu mušku ulogu u filmu Ustav Republike Hrvatske, na 64. Pula Film Festivalu (2017)
  • Nagrada za najboljeg glumca u filmu Ustav Republike Hrvatske, na 25. filmskom festivalu u Londonu (2017)
  • Povelja Leotar za nemerljivi doprinos promociji nacionalne kulture Trebinja kroz dugogodišnja glumačka ostvarenja, 5. Međunarodni festival mediteranskog i evropskog filma (2017)[66]
  • Grand Pri nagrada na 52. Filmskim susretima u Nišu za ulogu u filmu Ustav Republike Hrvatske (2017)[67]

Pozorišne nagrade

[uredi | uredi kod]
  • Nagrada "Stojan Dečermić — mladi prvak" (1995)[68]
  • Nagrada Ardalion za ulogu Vladimira u predstavi u Potpalublju, pozorišni festival, Užice (1996)
  • Sterijina nagrada za glumačko ostvarenje za ulogu u predstavi Zlatno runo, Sterijino pozorje, Novi Sad (2001)
  • Nagrada Zoranov brk novinarskog žirija i Nagrada Zoran Radmilović najboljem glumcu festivala za ulogu u predstavi Zlatno runo, Dani Zorana Radmilovića, Zaječar (2001)[69]
  • Nagrada Miloš Žutić za najbolje glumačko ostvarenje u sezoni za tumačenje Simeona NJega u Zlatnom runu (2002)
  • Nagrada Ardalion za ulogu Gadnog u predstavi Šine na pozorišnom festivalu u Užicu (2003)[70]
  • Nagrada Novosadskog otvorenog univerziteta za najbolje ostvarenje po glasovima publike u predstavi Hadersfild , Sterijino pozorje, Novi Sad (2005)
  • Sterijina nagrada za glumačko ostvarenje za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Sterijino pozorje, Novi Sad (2005)
  • Godišnja nagrada Jugoslovenskog dramskog pozorišta za ulogu u predstavi Hadersfild, Beograd (2005)[68]
  • Nagrada publike na Sterijinom pozorju, za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Novi Sad (2005)
  • Nagrada Ardalion za najbolju mušku ulogu, za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, na pozorišnom festivalu u Užicu. (2005)
  • Nagrada Miloš Žutić za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Udruženje dramskih umetnika Srbije (2005)
  • Nagrada Zoran Radmilović najboljem glumcu Festivala za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Dani "Zorana Radmilovića", Zaječar (2006)[68]
  • Gran pri za najbolju mušku ulogu za lik Ivana u predstavi Hadersfild, 24. Susreti pozorišta / kazališta Bosne i Hercegovine, Brčko (2007)
  • Specijalna nagrada Rajfajzen banke za izuzetan doprinos visokim umetničkim standardima, Jugoslovensko dramsko pozorište, Beograd (2007)
  • Statueta "David Štrbac" za najbolje glumačko ostvarenje za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Teatar fest "Petar Kočić", Banja Luka (2007)
  • Nagrada za najbolju mušku ulogu za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Teatar fest, Doboj (2008)
  • Nagrada Dr Branimir Đorđević za lepotu govora za ulogu Lutalice u predstavi Barbelo, o psima i deci (2008)
  • Nagrada za najbolje glumačko ostvarenje na Šestom festivalu mediteranskog teatra "Purgatorije", zajedno sa Jelenom Đokić, Tivat, za ulogu u predstavi Metamorfoze (2011)
  • Nagrada „Branka i Mlađa Veselinović“ za ulogu Jerotija u komadu Branislava Nušića Sumnjivo lice (2012)[71]
  • Najbolji glumac 20. Glumačke svečanosti Milivoje Živanović, za ulogu lekara Adama u predstavi Razbijeni krčag, Jugoslovenskog dramskog pozorišta, Požarevac (2015)
  • Godišnja nagrada Jugoslovenskog dramskog pozorišta za ulogu Adama u predstavi Razbijeni krčag, Beograd (2015)
  • Nagrada Veljko Maričić za najbolju mušku ulogu u predstavi Razbijeni krčag, Dani satire Fadila Hadžića, Zagreb (2015)
  • Nagrada Zlatni ćuran za ulogu Adama u predstavi Razbijeni krčag, Dani komedije Jagodina (2016)
  • Nagrada grada Beograda, za pozorišnu umetnost i za ulogu sudije Adama u predstavi „Razbijeni krčag“ (2016)[72]
  • Nagrada „Branka i Mlađa Veselinović“ za ulogu Hamleta, (2017)[73]

Pozorišne uloge

[uredi | uredi kod]

U Jugoslovenskom dramskom pozorištu, čiji je član bio od 1996. godine, odigrao je niz zapaženih uloga, za koje je dobio mnogobrojne nagrade.[74] Tokom studiranja na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, dobio je stipendiju od Jugoslovenskog dramskog pozorišta i veliki broj prestižnih nagrada za odigrane uloge. Tokom karijere u pozorištu igrao je sa podjednakim uspehom klasične i savremene repertoare, kao i generacijske uloge u predstavama koje su obeležile jedno doba. Sarađivao je sa nekim od najznačajnijih pozorišnih reditelja na Balkanu, među kojima su Dejan Mijač, Slobodan Unkovski, Egon Savin, Dušan Jovanović, Aleksandar Popovski i mnogi drugi.[75]

NJegova prva uloga u pozorištu bila je u predstavi Velika pljačka, u režiji Dejana Mijača. Poslednja uloga i poslednja odigrana predstava u Jugoslovenskom dramskom pozorištu bila je Hamlet, 13. decembra 2017. godine.[68][75]

  • Velika pljačka
  • Parabelum
  • Tamna je noć
  • Jerotije Pantić (Sumnjivo lice), 9. april 2012.
  • Ivan (Hadersfild), 26. februar 2005.
  • Gadni (Šine), 25. novembar 2002.
  • Žak (Kako vam drago), 20. novembar 2009.
  • K. (Zamak), 9. maj 2008.
  • Lutalica (Barbelo, o psima i deci) , 4. decembar 2007.
  • Vaska Pepel (Na dnu), 3. mart 2007.
  • Šarl Varlam Lagranž (Molijer - još jedan život), 24. oktobar 2003.
  • Dan (Bliže), 16. februar 1999.
  • Andreja (Bure baruta), 18. mart 1995.
  • Troil (Troil i Kresida), 3. decembar 1994/ 5. avgust 1995.
  • Eden fon Horvat (Italijanska noć), 27. novembar 2004.
  • Pukovnik Vesović (Pijana noć 1918.)
  • Sablja Dimiskija 8. maj 2010.
  • Simeon NJago (Zlatno runo)
  • Dima (Poloneza Oginjskog)
  • Vladimir (U potpalublju), 7. maj 1996.
  • Mladi Sirijac, Volter Grendžers, Ros, Judejac, Nazarećanin (Saloma), 28. maj 1997.
  • Simo (Rođaci iz najboljih dana), 27. januar 1994.
  • Serdar Niko Đurov (Lažni car Šćepan Mali), 24. jul/30. septembar 1993.
  • Adam (Razbijeni krčag), 13. februar 2015.
  • Tiresija (Metamorfoze), 9. jun 2010.
  • Hamlet (Hamlet), 17. septembar 2016.

Reference

[uredi | uredi kod]
  1. ↑ 1,0 1,1 „Umro Nebojša Glogovac”. n1info.com. Arhivirano iz originala na datum 2018-02-10. Pristupljeno 9. 2. 2018. 
  2. ↑ „Od Hercegovine do svetskih scena”. Večernje novosti. Pristupljeno 12. 2. 2018. 
  3. ↑ 3,0 3,1 „Biografije poznatih Hercegovaca: Nebojša Glogovac”. hercegovinapromo.com. Arhivirano iz originala na datum 2019-12-28. Pristupljeno 15. 3. 2016. 
  4. ↑ „Nebojša Glogovac: brijunske noći srpske glumačke zvijezde”. nacional.hr. Pristupljeno 17. 8. 2010. 
  5. ↑ 5,0 5,1 „Nebojša Glogovac: Sinove učim da ne budu ranjivi”. glossy.espreso.rs. Arhivirano iz originala na datum 2020-11-29. Pristupljeno 14. 12. 2009. 
  6. ↑ „Zimi se lepi za šporet, leti za motor”. Politika. Pristupljeno 12. 2. 2011. 
  7. ↑ „Nebojša Glogovac – Velika čast”. FK Crvena zvezda. Arhivirano iz originala na datum 2018-02-16. Pristupljeno 25. 2. 2012. 
  8. ↑ „Nebojša Glogovac je cio život pomagao drugima, a ovo malo ko zna”. cdm.me. Pristupljeno 16. 2. 2018. 
  9. ↑ 9,0 9,1 „Bolest je bila jača: Umro glumac Nebojša Glogovac”. express.hr. Pristupljeno 9. 2. 2018. 
  10. ↑ „Zaspao je srpski Hamlet („Politika”, 9. februar 2018)”. Pristupljeno 10. 2. 2018. 
  11. ↑ „Umro Nebojša Glogovac (B92, 9. februar 2018)”. Pristupljeno 10. 2. 2018. 
  12. ↑ „Nebojša Glogovac počivaće pored Mande („Večernje novosti”, 9. februar 2018)”. Pristupljeno 10. 2. 2018. 
  13. ↑ „U Pančevu Centar za kulturu "Nebojša Glogovac"”. Radio televizija Srbije. Pristupljeno 14. 2. 2018. 
  14. ↑ „"EVO MENI MOGA VOJVODE" Nebojša Glogovac nikada nije zaboravio rodno Trebinje i svoga dedu Gavrila”. Blic. Pristupljeno 9. 2. 2018. 
  15. ↑ 15,0 15,1 „Nebojša Glogovac, biografija”. biografija.org. Pristupljeno 27. 11. 2017. 
  16. ↑ „Cveće na motoru Nebojše Glogovca”. mondo. Arhivirano iz originala na datum 2018-03-16. Pristupljeno 10. 2. 2018. 
  17. ↑ „Potresne reči Vojina Ćetkovića na komemoraciji njegovom kumu Nebojši Glogovcu”. kurir.rs. Pristupljeno 12. 2. 2018. 
  18. ↑ „Nebojša Glogovac: Slava mi nikad nije bila u glavi”. vreme.co.rs. Arhivirano iz originala na datum 2017-06-01. Pristupljeno 23. 4. 2008. 
  19. ↑ „Awards for Kad porastem bicu Kengur”. IMDb. Dobavljeno dana 30. 11. 2009 (en)
  20. ↑ „Filmu "Klopka" glavne nagrade u Milanu i Liježu”. Blic. Pristupljeno 23. 4. 2008. 
  21. ↑ „Premijera filma "Technotise - Edit i ja"”. Vesti.rs. 26. 9. 2009.. Pristupljeno 18. 3. 2013. 
  22. ↑ „Giljermo Arijaga otvara „Cinema City“”. Blic.rs. Pristupljeno 18. 3. 2013. 
  23. ↑ „Nebojša Glogovac: Dani slavlja i velikih priznanja”. zena.blic.rs. Pristupljeno 26. 4. 2017. 
  24. ↑ „Krugovi najbolji film na 6. Sinema sitiju”. novosti.rs. Pristupljeno 12. 9. 2013. 
  25. ↑ „Nebojša Glogovac u „Ženama sa Dedinja“”. Blic. Pristupljeno 5. 5. 2012. 
  26. ↑ „Glumac Nebojša Glogovac - biografija”. sinemanija.com/. Pristupljeno 17. 7. 2015. 
  27. ↑ „Glogovac u filmu "Enklava": Zaintrigirala me je dečija strana priče”. telegraf.rs. Pristupljeno 2. 3. 2015. 
  28. ↑ „Glogovcu Milivoje Živanović”. seecult.org. Pristupljeno 7. 4. 2015. 
  29. ↑ „Glogovac dobio nagradu za „Ustav Republike Hrvatske“”. rs.n1info.com. Arhivirano iz originala na datum 2018-07-23. Pristupljeno 12. 4. 2016. 
  30. ↑ „Dodeljene nagrade 52. filmskih susreta u Nišu”. b92.net. Pristupljeno 31. 8. 2017. 
  31. ↑ „Kada ćemo gledati poslednje Nebojšine filmove”. mondo.rs. Arhivirano iz originala na datum 2018-03-18. Pristupljeno 11. 2. 2018. 
  32. ↑ „Golubovićev "Otac" snima se na proleće”. mondo.rs. Arhivirano iz originala na datum 2018-03-12. Pristupljeno 7. 2. 2018. 
  33. ↑ „Festivals and Awards 2001”. cinemafoundation.com. 
  34. ↑ „Kako sam prihvatio Dražu, a odbio Andželinu”. Politika. Pristupljeno 20. 11. 2013. 
  35. ↑ „Dijagnostikovali mu rak pluća, krenuo je da prima terapiju, a oglasili su se i lekari”. espreso.rs. Pristupljeno 30. 1. 2018. 
  36. ↑ „Umro glumac Nebojša Glogovac”. Blic. Pristupljeno 9. 2. 2018. 
  37. ↑ „SAHRANJEN NEBOJŠA GLOGOVAC! Supruga neutešna, sinovi nosili krst!”. espreso.rs. Pristupljeno 12. 2. 2018. 
  38. ↑ „SAHRANJEN NEBOJŠA GLOGOVAC Hiljade ispratile velikog glumca na večni počinak, među njima veliki broj javnih ličnosti”. Blic. Pristupljeno 12. 2. 2018. 
  39. ↑ „Oproštaj od velikog glumca, nedostižnog heroja istine („Politika”, 12. februar 2018)”. Pristupljeno 12. 2. 2018. 
  40. ↑ „Otišao je mlađi nego ikad („Politika”, 12. februar 2018)”. Pristupljeno 12. 2. 2018. 
  41. ↑ „AUTORSKI TEKST RAJKA GRLIĆA o "Nebojši Glogovcu”. Blic. Pristupljeno 13. 2. 2018. 
  42. ↑ „MOJ STARIJI BRAT! Beban uputio reči TUGE umrlom Glogovcu: Sedim, PLAČEM I SMEJEM SE...”. srbijadanas.com. Pristupljeno 9. 2. 2018. [mrtav link]
  43. ↑ „LAKU NOĆ, DOBRI PRINČE - Vlajčić o Glogovcu”. Blic. Pristupljeno 11. 2. 2018. 
  44. ↑ 44,0 44,1 „Milena Dravić o Nebojši Glogovcu: Čudesna je bila harizma našeg Glogija”. Blic. Pristupljeno 13. 2. 2018. 
  45. ↑ „Bjelogrlić se emotivnom porukom oprostio od Glogovca”. alo.rs. Pristupljeno 11. 2. 2018. 
  46. ↑ „"VELIKI I JAK, NEDOSTIŽAN" Ljubomir Bandović se oprostio od Glogovca”. Blic. Pristupljeno 10. 2. 2018. 
  47. ↑ „PUBLIKA I KOLEGE O NEBOJŠI GLOGOVCU: Učio nas je poštenju, hrabrosti i životu”. Večernje novosti. Pristupljeno 10. 2. 2018. 
  48. ↑ „Reagovanja na vest o smrti Nebojše Glogovca”. Radio televizija Srbije. Pristupljeno 9. 2. 2018. 
  49. ↑ „Ana Sofrenović o Glogovcu: Autentičan talenat, snažna ličnost i karaktena energija”. helomagazin.rs. Pristupljeno 10. 2. 2018. 
  50. ↑ „Pančevački Centar za kulturu dobija naziv po Nebojši Glogovcu („Politika”, 13. februar 2018)”. Pristupljeno 15. 4. 2017. 
  51. ↑ „Uručenjem nagrada završeni filmski susreti u Nišu”. glas-javnosti.rs. [mrtav link]
  52. ↑ „Glogovcu Gran pri "Naisa"”. Politika. Pristupljeno 31. 8. 2007. 
  53. ↑ „Nebojši Glogovcu nagrada u Minsku”. Radio-televizija Vojvodine. Pristupljeno 26. 11. 2007. 
  54. ↑ 54,0 54,1 „Filmu "Klopka" nagrade u Milanu i Liježu”. mondo.rs. Arhivirano iz originala na datum 2019-04-17. Pristupljeno 23. 4. 2008. 
  55. ↑ 55,0 55,1 „Sutra ujutru - festivali i nagrade Beograda”. zillionfilm.com. Arhivirano iz originala na datum 2018-02-18. 
  56. ↑ „Dodeljene Nagrade grada Beograda”. B92. Pristupljeno 18. 4. 2008. 
  57. ↑ „Najbolji Branka Katić i Miki Manojlović”. Blic. Pristupljeno 27. 8. 2010. 
  58. ↑ „Festival Cinema City 2010.”. cinemacity.org. 
  59. ↑ „Dodeljeni Oskari popularnosti”. tracara.com. Pristupljeno 2. 2. 2011. 
  60. ↑ „Oni su laureati nagrade Plamen strasti”. tracara.com. Pristupljeno 12. 12. 2012. 
  61. ↑ „Nebojša Glogovac vitez glume”. Večernje novosti. Pristupljeno 24. 6. 2012. 
  62. ↑ „POBEDNICI 6. CINEMA CITY FESTIVALA”. cinemacity.rog. Pristupljeno 1. 9. 2013. 
  63. ↑ „Zlatna antena: Montevideo, vidimo se najbolja serija, Glogovcu nagrada za ulogu Draže!”. Kurir. Pristupljeno 11. 10. 2014. 
  64. ↑ „Nebojši Glogovcu nagrada za najbolju mušku glavnu ulogu u filmu Ustav Republike Hrvatske, Pula (B92, 22. jul 2017)”. Pristupljeno 15. 4. 2013. 
  65. ↑ „Film Ustav Republike Hrvatske - nagrade”. Pristupljeno 15. 4. 2017. 
  66. ↑ „Povelja Leotar Nebojši Glogovcu”. Glas Srpske. Arhivirano iz originala na datum 2019-01-19. Pristupljeno 15. 8. 2017. 
  67. ↑ „Grand prix Naissa Nebojši Glogovcu”. Arhivirano iz originala na datum 2018-02-16. Pristupljeno 15. 4. 2017. 
  68. ↑ 68,0 68,1 68,2 68,3 „Nebojša Glogovac - pozorišna biografija”. Jugoslovensko dramsko pozorište. Arhivirano iz originala na datum 2018-02-11. Pristupljeno 9. 2. 2018. 
  69. ↑ „Urucenje nagrade 'Zoran Radmilovic' Nebojši Glogovcu”. Blic. Pristupljeno 9. 10. 2001. 
  70. ↑ „Nagrade Užičkog pozorišta za uloge u predstavi Šine”. 
  71. ↑ „Glogovcu nagrada Branka i Mlađa Veselinović („Politika“, 26. decembar 2012)”. Pristupljeno 15. 4. 2013. 
  72. ↑ „Nagrade grada Beograda Glogovcu, Ršumoviću, Nemanji Raduloviću”. beta.rs. Arhivirano iz originala na datum 2020-08-04. Pristupljeno 14. april 2017. 
  73. ↑ „Glogovcu nagrada JDP-a za najbolje glumačko ostvarenje”. Radio televizija Srbije. Pristupljeno 3. 4. 2017. 
  74. ↑ Barnic, Milan. „Umetnik - Klub ljubitelja pozorista - pozorista.com”. www.pozorista.com. 
  75. ↑ 75,0 75,1 „ODLAZAK NEBOJŠE GLOGOVCA”. Jugoslovensko dramsko pozorište. Arhivirano iz originala na datum 2018-02-11. Pristupljeno 9. 2. 2018. 

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]

Izvor: https://sh.wikipedia.org/w/index.php?title=Nebojša_Glogovac&oldid=42319382