Niebo – przystań
Niebo – przystań (ang. Heaven-Haven) – wiersz angielskiego poety katolickiego Gerarda Manleya Hopkinsa. Wiersze poety zostały ogłoszone pośmiertnie przez jego przyjaciela i utytułowanego literata Roberta Bridgesa.
Charakterystyka ogólna
[edytuj | edytuj kod]Omawiany wiersz jest krótki i liczy zaledwie osiem wersów w dwóch zwrotkach.
- I have desired to go
- Where springs not fail,
- To fields where flies no sharp and sided hail
- And a few lilies blow.
- And I have asked to be
- Where no storms come,
- Where the green swell is in the havens dumb,
- And out of the swing of the sea.
Forma
[edytuj | edytuj kod]Wiersz składa się z dwóch kwartyn z rymem okalającym abba. Ten typ strofy, nazywany czasem zwrotką kopertową, został spopularyzowany przez Alfreda Tennysona cyklem In memoriam. Utwór jest napisany wierszem generalnie jambicznym o zmiennej liczbie stóp, która wynosi od dwóch do pięciu. Tylko ostatni wers jest anapestyczny: sSssSssS. Tytuł wiersza zawiera typową dla Hopkinsa paronomazję[1].
Treść
[edytuj | edytuj kod]w podtytule zawarta jest informacja o sytuacji, w której zostaje wypowiedziany wiersz (A nun takes the veil). Jest on wyznaniem siostry zakonnej, która wybiera życie za murem klasztornym, by się odciąć od zgiełku i niepokoju zwykłego, świeckiego świata.
Przekłady
[edytuj | edytuj kod]Utwór przekładali na język polski Jerzy Pietrkiewicz[2] i Wiktor Jarosław Darasz[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ O zamiłowaniu Hopkinsa do aliteracji i paronomazji pisał wielokrotnie jego najbardziej zasłużony polski tłumacz Stanisław Barańczak. Zobacz Gerard Manley Hopkins, 33 wiersze, Kraków 1992.
- ↑ Jerzy Pietrkiewicz, Antologia liryki angielskiej 1300-1950, Warszawa 1997, s. 233.
- ↑ Antologia poezji angielskiej w wyborze i przekładzie W. J. Darasza [online], sites.google.com [dostęp 2020-07-09] .