Notacja Siegbahna
Notacja Siegbahna – rodzaj zapisu stosowany w spektroskopii promieni X do określania linii spektralnych charakterystycznych dla danych pierwiastków. Została wprowadzona przez Karla Siegbahna.
Linie charakterystyczne emitowanego promieniowania X odpowiadają przejściom elektronowym w atomie – kiedy elektron przeskakuje na niższy, wolny stan jednej z wewnętrznych powłok elektronowych atomu. Taki wolny stan może być wytworzony przez bombardowanie elektronami w lampie rentgenowskiej, przez inne cząstki, jak w PIXE, przez inne promienie X we fluorescencji rentgenowskiej lub przez rozpad promieniotwórczy.
Tabela poniżej ukazuje związek między nazwami kilku linii widmowych w tej notacji a poziomami elektronowymi.
| Niższy poziom energetyczny | Wyższy poziom energetyczny | Nazwa linii |
|---|---|---|
| K (1s) | L3 (2p3/2) | Kα1 |
| L2 (2p1/2) | Kα2 | |
| M3 (3p3/2) | Kβ1 | |
| L3 (2p3/2) | M5 (3d5/2) | Lα1 |
| L2 (2p1/2) | M4 (3d3/2) | Lβ1 |
| M5 (3d5/2) | N7 (5p3/2) | Mα1 |
Notacja ta jest szeroko używana w spektroskopii, lecz IUPAC (Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej) rekomenduje inną notację, przedstawioną poniżej.
| Notacja Siegbahna | Notacja IUPAC |
|---|---|
| Kα1 | K-L3 |
| Kα2 | K-L2 |
| Kβ1 | K-M3 |
| Lα1 | L3-M5 |
| Lβ1 | L2-M4 |
| Mα1 | M5-N7 |