Zowel de A- als B-kern spelen hun thuiswedstrijden in het stadion Den Dreef in Heverlee. Daarnaast heeft de club ook het Gemeentelijk Stadion in Oud-Heverlee, waar jeugdploegen spelen en het Jeugdcomplex Bruineveld in Kessel-Lo.
In 2017 werd de club overgenomen door het Thaise bedrijf King Power, tevens eigenaar van de Engelse voetbalclub Leicester City.
Na 16 jaar onder het stamnummer 6142 van Zwarte Duivels Oud-Heverlee gespeeld te hebben, werd in juli 2018 het oude stamnummer 18 van K. Stade Leuven opnieuw in gebruik genomen. Dit om de rijke Leuvense voetbalgeschiedenis in de verf te zetten.
De club K. Stade Leuven werd in 1903 opgericht, toen nog als Stade Louvaniste. Deze club kreeg het stamnummer 18 toegekend. Bij het 25-jarig bestaan in 1928 werd de naam Royal Stade Louvaniste, in 1967 werd het de Vlaamse naam Koninklijke Stade Leuven. Snel na de oprichting speelde de club al in de eerste afdeling (de toenmalige benaming voor de tweede klasse), bij de hervorming van de competities in 1926 degradeerde de club echter. In de jaren 30 en 40 bereikte de club weer de tweede reeks, in 1949 won Leuven de eerste afdeling A, met promotie naar de eerste klasse tot gevolg. Dit verblijf was in eerste instantie echter van korte duur. Leuven werd laatste en degradeerde weer. Kort daarop, in 1953, zakte ze zelfs weg naar de derde klasse. Nog enkele jaren later, in 1958, viel de club terug naar de vierde klasse; tot de jaren zeventig zou de club niet meer hoger spelen. Sindsdien ging de club wat op en neer tussen de derde en vierde klasse, met in de jaren 80 nog een aantal seizoenen in tweede klasse. Bij de fusie was K. Stade Leuven een derdeklasser.
In 1945 ontstond de club K. Daring Club Leuven, als gevolg van een aantal fusies van voetbal- en atletiekclubs (Victoria, Sporting en Hooger Op Leuven). De ploeg kreeg stamnummer 223. Later werd de naam Koninklijke Daring Club Leuven. In 1951 won deze club de tweede afdeling A (de toenmalige benaming voor de derde klasse), maar door competitiehervormingen bleef het verblijf in de eerste afdeling (tweede klasse) beperkt tot één seizoen. Door de degradaties en promoties in die periode, speelden de stadsgenoten in 1951 en 1953 in dezelfde reeks. Tot 1964 speelde Daring vervolgens verder in de derde klasse, en was zo de hoogst gerangschikte van beide Leuvense clubs. Daarna volgde degradatie naar de vierde klasse, waar opnieuw een derby met de stadsgenoot kon plaatsvinden. In 1966 werd Daring laatste, en verdween zo ondanks later opnieuw nog enkele seizoenen vierde klasse uiteindelijk in de provinciale voetbalreeksen.
In 1957 sloot de club Zwarte Duivels Oud-Heverlee zich aan bij de KBVB, deze ploeg kreeg het stamnummer 6142. Tegen 2002 was dit team uit de provinciale reeksen opgeklommen tot de derde nationale reeks.
Begin maart 2002 trachtte het Leuvense stadsbestuur het voetbal in de stad uit het slop te halen, het bracht toen de twee Leuvense clubs Stade en Daring samen. Op 11 maart bereikte men tussen beide clubs reeds een principieel akkoord. Onvoorziene problemen dreigden echter te zorgen dat de fusieclub hetzelfde lot als deze twee clubs zou beschoren zijn, daarom ging men ook gesprekken aan met Zwarte Duivels Oud-Heverlee. Op 27 maart 2002 besliste men uiteindelijk om van de drie teams één nieuwe fusieclub te vormen. Als clubnaam werd de versmelting van beide gemeentenamen Oud-Heverlee en Leuven gekozen; zo ontstond Oud-Heverlee Leuven. De club zou in de derde klasse van start gaan, met het stamnummer van Oud-Heverlee, en spelen op het Leuvens Sportcentrum. De ploeg zou in witte uitrusting spelen, met een zwarte, groene en rode streep als verwijzing naar de oorspronkelijke clubs.
In haar eerste seizoen dwong de fusieclub meteen een plaats af in de eindronde, maar verloor uiteindelijk de finale tegen VC Eendracht Aalst 2002 na strafschoppen. Twee jaar later, in 2005, bereikte OH Leuven opnieuw de eindronde en dwong ook de promotie af naar tweede klasse. Het versloeg in de finale CS Visé na verlengingen met 4-2, in een wedstrijd waar een hoofdrol was weggelegd voor François Sterchele met 2 doelpunten. De eerste twee seizoenen in tweede klasse behaalde OHL een plaats in de subtop. In het seizoen 2007/08 eindigde OH Leuven op een derde plaats en mocht voor het eerst meedingen voor de promotie naar de hoogste afdeling via de eindronde. Hierin werd het team echter kansloos uitgeschakeld zonder punten.
In het seizoen 2010/11 werd OHL kampioen in Tweede Klasse en promoveerde zo naar Eerste Klasse. Voor het eerst sinds 1949/50 speelde zo weer een Leuvense club in de hoogste nationale afdeling. Het eerste seizoen in Eerste Klasse bleek meteen een succes. Dit bleek toen OHL op 3 maart 2012 erin slaagde zich te handhaven. Na een 0-0 tegen K. Lierse SK wist OHL het behoud te verzekeren waardoor er voor het eerst een Leuvense ploeg twee seizoenen na elkaar in Eerste Klasse zou spelen. Het eindigde datzelfde seizoen op een 14de plaats in de reguliere competitie, en op een tweede plaats in Play-Off 2 net achter Cercle Brugge. Het seizoen 2012/13 eindigde OHL op een 10de plaats. Het won echter Play-Off 2 met 10 punten (evenveel als KV Mechelen, maar met meer gemaakte doelpunten). De finale van Play-Off 2 werd tweemaal verloren tegen AA Gent met 1-4. Het seizoen 2013/14 werd met veel ambitie gestart, maar eindigde in mineur. OHL eindigde op een voorlaatste plaats nadat het over een heel seizoen buitenshuis niet kon winnen, en maar 3 punten wist te rapen. In Play-off 3 toonde OHL zich de betere van RAEC Mons, maar kon dit niet bevestigen in de eindronde met de tweedeklassers waar OHL laatste werd met 7 punten.
OHL vatte het seizoen 2014/15 na 3 jaar op het hoogste niveau opnieuw aan in Tweede Klasse. De ambitie was om kampioen te spelen en zo onmiddellijk terug naar Eerste Klasse terug te keren. Het seizoen begon goed voor OHL waarin het de eerste periodetitel wist te veroveren. Nadien volgde een periode van wisselvalligheid waarin OHL de leidersplaats moest afstaan. OHL zou niet meer eerste komen te staan, in tegenstelling tot Sint-Truiden VV dat kampioen werd. OHL zou de eindronde aanvatten tegen Lommel United, AS Eupen en K. Lierse SK (dat Play-Off 3 gewonnen had). OHL begon hierin zeer goed na zeges tegen Lommel United en K. Lierse SK, en een draw tegen Eupen. Op de laatste speeldag had OHL 2 punten voorsprong op Eupen waardoor de laatste speeldag de beslissing moest brengen. OHL had hierbij genoeg aan een gelijkspel op bezoek bij Eupen. De wedstrijd eindigde op een 0-1 overwinning voor OHL na een doelpunt van Jovan Kostovski waardoor OHL op 24 mei 2015 zich na een jaar afwezigheid opnieuw verzekerde van zijn plaats in Eerste Klasse.
Het seizoen 2015/16 kon voor OHL niet slechter starten. De aanvallende onmacht zorgde voor 0 op 9 en fnuikte de seizoensstart voor OHL. Trainer Jacky Mathijssen vond ondanks de klasse van spelers als Yohan Croizet, John Bostock en vooral KRC Genk-huurling Leandro Trossard maar geen type-elftal. Pas na 16 speeldagen greep het bestuur in en werd Mathijssen de laan uit gestuurd. Zijn vervanger Emilio Ferrera kreeg OHL al snel op de rails. Toch bleven de behaalde punten niet in verhouding staan tot de geleverde prestaties. Gaandeweg werd het duidelijk dat OHL niet in staat bleek om een voorsprong vast te houden en verloor het meermaals in de laatste fase van de wedstrijd punten. Toen aan het licht kwam dat kapitein Romain Reynaud had gegokt op een wedstrijd van de beloften kwamen zowel hij als doelman Rudy Riou in het oog van de storm terecht. Beiden waren immers meermaals aan het flateren geslagen in het rechtstreekse degradatieduel met Moeskroen dat in extremis met 3-1 verloren werd. Het OHL-bestuur -dat zelf de UEFA ingelicht had over een mogelijk gokschandaal- schorste echter geen van beide spelers. Ondertussen was OHL echter in de gevarenzone terechtgekomen, maar plots bleek de Leuvense defensie een pak solieder dan voorheen. In een aartsmoeilijke degradatiestrijd stuntte OHL tot tweemaal toe met een 4-1 overwinning tegen Oostende en een 1-1 gelijkspel op het veld van landskampioen AA Gent. De beslissing zou echter op de laatste speeldag van de reguliere competitie vallen. Leuven had genoeg aan een punt thuis tegen Club Brugge en speelde een sterke partij, de leider in het klassement ging echter met de punten aan de haal. Westerlo won van het reeds geredde Waasland-Beveren en zo kreeg OHL alsnog de rode lantaarn toegeschoven en degradeerde het naar Eerste Klasse B, de nieuwe naam voor Tweede Klasse.
OHL zou uiteindelijk vier seizoen doorbrengen in de Eerste Klasse B. Het eerste seizoen speelde OHL tegen de degradatie en wist het op de laatste speeldag van Play Off 3 het behoud te bewerkstelligen in de thuismatch tegen Lommel (1-0 winst), waardoor deze laatste moest zakken. In 2017 werd OHL overgenomen door King Power, dat ook eigenaar is van het Engelse Leicester City. De ambitie was dan ook om zo snel mogelijk naar 1A te promoveren. Het eerste seizoen onder King Power speelde OHL mee bovenin, maar kon het geen periode winnen waardoor het (ondanks een tweede plaats in de reguliere competitie) niet mocht strijden voor promotie. In Play-Off 2 eindigde OHL op een vierde plaats. Het seizoen 2018/2019 werd een tegenvaller. Opnieuw streed OHL een heel seizoen tegen de degradatie. In Play Off 3 wist het zich echter wel zonder problemen te handhaven. Het vierde seizoen in 1B zou uiteindelijk succesvol blijken. OHL haalde de eerste periode binnen en mocht zich, na een tegenvallende tweede periode, opmaken voor een promotiefinale tegen Beerschot VA. De eerste wedstrijd haalde Beerschot het met 1-0. De terugwedstrijd diende als gevolg van de Coronacrisis uitgesteld te worden. Uiteindelijk nam de Pro League de beslissing dat zowel OHL als Beerschot zouden worden toegevoegd aan Eerste Klasse A. Hierdoor zou de terugwedstrijd van de promotiefinale enkel nog voor de eer gespeeld worden. In deze wedstrijd wist Beerschot opnieuw te winnen, ditmaal met 1-4. Ondanks het dubbele verlies in de promotiefinale mocht OHL zich na 4 jaar in het vagevuur van 1B terug opmaken voor voetbal op het hoogste niveau.
Bij de oprichting in 2002 werd wit gekozen als clubkleur, met het logo van de nieuwe club een combinatie van het groen van Stade Leuven, het zwart van Zwarte Duivels Oud-Heverlee en het rood van Daring Leuven. Door de jaren heen is het thuisshirt wit gebleven, vaak versierd met een paar rode of groene strepen of gekleurde mouwen. De kleur van het uitshirt wisselde meestal tussen rood en groen, maar ook tussen zwart en geel.
Voor informatie over het vrouwenelftal van Oud-Heverlee, zie Oud-Heverlee Leuven (vrouwen).
Aiyawatt Srivaddhanaprabha
Óscar García
2024/25
.svg?lang=nl){kind=small}
België
Noord-Macedonië
Frankrijk
Tunesië
Gambia
Engeland
IJsland
Benin
Nigeria
Noorwegen
US Salernitana 1919
Marokko
Japan
CD Santa Clara
Ivoorkust
Nederland
Jordanië
APOEL FC
Israël
Ghana
Botev Plovdiv
Hertha BSC
Iran
·
37 Taildeman ·
38 Ravet ·
43 Nsingi ·
52 Sagrado ·
77 Vlietinck ·
88 Maziz ·
Coach: García
· 
· 