Okap Biwakowy Dolny
50°40′03″N 19°24′21″E/50,667583 19,405806| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
12 m |
| Głębokość |
0 m |
| Wysokość otworów |
350 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
10 m |
| Ekspozycja otworów |
ku południowemu zachodowi |
| Kod |
J.Cz.II-03.17 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu myszkowskiego  | |
Położenie na mapie gminy Żarki  | |
| 50°40′03″N 19°24′21″E/50,667583 19,405806
| |
| Strona internetowa | |
Okap Biwakowy Dolny – jaskinia we wsi Czatachowa w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, w gminie Żarki[1]. Znajduje się w lesie, przy wąskiej asfaltowej drodze z Czatachowej do osady Ostrężnik[2]. Przez miejscowych mieszkańców nazywana jest Jaskinią Pawloki i tak też opisana jest na tabliczce umieszczonej przy szlaku turystycznym[3]. W fizycznogeograficznym podziale Polski znajduje się na Wyżynie Częstochowskiej[4].
Opis obiektu
[edytuj | edytuj kod]Ma postać dość dużego schroniska i znajduje się tuż przy niebieskim Szlaku Warowni Jurajskich wiodącym na tym odcinku leśną drogą z Czatachowej do Ostrężnika. Znajduje się po jej lewej stronie w miejscu, w którym droga ta dość ostro skręca w lewo. Zlokalizowane jest w dolnej części dużej i izolowanej grupy skał[1]. Na skałach znajdujących się powyżej jaskini uprawiana jest wspinaczka skalna i przez wspinaczy opisywane są one jako Laboratorium[5].
Nazwa Okap Biwakowy Dolny pochodzi stąd, że schronisko to często wykorzystywane jest do biwakowania. Powyżej, w skałach Laboratorium, znajduje się drugie schronisko o podobnej nazwie – Okap Biwakowy Górny[1].
Schronisko znajduje się pod dużym skalnym okapem. Ma on szerokość 12 m, wysokość 7 m i wysięg do 4 m. Od strony południowo-zachodniej jego boczną ścianę tworzy 4-metrowej długości zawalisko dużych głazów. Schronisko powstało prawdopodobnie wskutek grawitacyjnego osunięcia się skał. Zbudowane jest z gruboławicowych skalistych wapieni nachylonych pod kątem 60° ku północnemu wschodowi. Jego ściany są wymyte krasowo i porośnięte mchami, kępami zanokcicy skalnej i inną naskalną roślinnością. Jest widne i suche, bez nacieków. Namulisko jest próchniczne z dużą domieszką skalnego rumoszu[1].
Historia poznania i dokumentacji
[edytuj | edytuj kod]Schronisko znane było od dawna. Po raz pierwszy opisał go Kazimierz Kowalski w 1951 r. nadając mu nawę „Schronisko w Lasach Złotego Potoku V”[6]. W październiku 2009 r. jego plan i dokumentację opracował M. Czepiel[1].
.jpg?lang=pl)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Marian Czepiel, Okap Biwakowy Dolny, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2021-09-24].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-04-07].
- ↑ Na podstawie tabliczki umieszczonej przy jaskini i szlaku turystycznym.
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Grzegorz Rettinger, Jura Północna. Przewodnik wspinaczkowy, Kraków: wspinanie.pl, 2017, ISBN 978-83-947825-0-4.
- ↑ Kazimierz Kowalski, Jaskinie Polski. Tom I, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951.