Oliwka europejska
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
oliwka europejska |
Nazwa systematyczna | |
Olea europaea L. Sp.Pl. 8 1753[3] |
Oliwka europejska, oliwnik europejski, oliwka uprawna, drzewo oliwne (Olea europaea L.) – gatunek drzewa z rodziny oliwkowatych.
Rozmieszczenie geograficzne
[edytuj | edytuj kod]Zasięg gatunku obejmuje północną, wschodnią i południową Afrykę, południowo-zachodnią Azję po Himalaje oraz południową Europę (półwysep Iberyjski, półwysep Apeniński i półwysep Bałkański). Jako gatunek introdukowany rozprzestrzenił się w Meksyku, północnej Argentynie, na Hawajach, w Nowej Zelandii[4]. Jest uprawiany w wielu krajach świata[5], szczególnie w krajach Azji Południowej, Ameryki Północnej, Środkowej i Południowej, w Europie, Australii, wyspach Oceanu Indyjskiego i innych[6].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Wiecznie zielone, niezbyt wysokie drzewo, czasami krzew[7]. Osiąga wysokość do 12 m[8].
- Pień
- Zazwyczaj krzywy i sękowaty, szczególnie u starszych egzemplarzy, obfitujący w liczne odrosty. Ma zwisające gałęzie i jasną korę[7]. Osiąga średnicę do 50 cm, do wysokości 3 m nie posiada sęków. Starsze pnie często składają się z kilku pozrastanych pni i pokryte są guzami[8].
- Liście
- Małe, całobrzegie, szerokolancetowate do podłużnie owalnych, krótkoogonkowe. Z wierzchu ciemnozielone, spodem srebrzysto-popielate, pokryte podobnie jak gałązki włoskami. Ulistnienie naprzeciwległe[7]. Na roślinie liście utrzymują się od 2 do 3 lat.
- Kwiaty
- Zebrane w 10 do 40 kwiatowe wiechy. Kwiaty pachnące, małe, o czteroząbkowym kielichu, korona krótkorurkowa, biaława o czterech łatkach. Słupek jeden, pręciki dwa[7].
- Owoce
- Podobny do śliwki pestkowiec o długości do 3,5 cm. Przed dojrzeniem ma barwę szarozieloną, po dojrzeniu niebieskawoczarną. Pestka jest brązowa, bruzdkowana. Zarówno mezokarp, jak i pestka, zawiera tłuszcz[7].
Biologia i ekologia
[edytuj | edytuj kod]Jest rośliną bardzo długowieczną, może żyć nawet 1000 lat[7]. W Izraelu kwitnie od kwietnia do maja. Zaczyna owocować już w wieku 4–5 lat, największą wydajność osiąga w wieku 30–40 lat, owocuje do końca swojego życia. Roślina niewymagająca, rośnie i owocuje nawet na jałowych, kamienistych glebach na stokach wzgórz i gór. Możliwość przetrwania w klimacie ciepłym, na terenach o małych opadach, często w warunkach półpustynnych, zawdzięcza bardzo silnie rozbudowanemu systemowi korzeniowemu[9][10].
Po ścięciu z pnia drzewa oliwkowego łatwo tworzą się odrosty powstające z pąków śpiących. Z czasem odrosty te przejmują funkcję pnia i drzewo rośnie dalej[9].
Zmienność
[edytuj | edytuj kod]Wyróżnia się następujące podgatunki[3]:
- Olea europaea subsp. africana (Mill.) P.S.Green
- Olea europaea subsp. cerasiformis G.Kunkel & Sunding
- Olea europaea subsp. cuspidata (Wall. & G.Don) Cif.
- Olea europaea subsp. europaea
- Olea europaea subsp. guanchica P.Vargas, J.Hess, Muñoz Garm. & Kadereit
- Olea europaea subsp. laperrinei (Batt. & Trab.) Cif.
- Olea europaea subsp. maroccana (Greuter & Burdet) P.Vargas, J.Hess, Muñoz Garm. & Kadereit
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]- Owoce są jadalne nawet na surowo, są one jednak nietrwałe, dlatego konserwuje się je solą, solanką, suszy, marynuje w occie[7] lub kwasie mlekowym. Przed konserwacją często są drylowane, a w miejsce pestki nadziewane kaparami, papryką, anchois, czosnkiem, migdałami i serem.
- Najważniejszym zastosowaniem oliwek jest otrzymywanie oleju zwanego oliwą. Na ten cel przeznacza się około 80% światowych zbiorów oliwek[11]. Najlepsze rodzaje oliwy są używane jako doskonały tłuszcz spożywczy[7].
- Kosmetyka
- Gorsze gatunki oliwy są wykorzystywane do produkcji mydeł i w przemyśle kosmetycznym (oliwka dla niemowląt, kremy itp.)[7]. Oliwa stosowana jest do mycia wrażliwej cery i ochrony suchej i wiotczejącej, zarówno w stanie nieprzetworzonym, jak i w maseczkach, kremach i innych kosmetykach[12].
- Drewno
- Biel drewna jest wąski, ma barwę od szarej do jasnożółtej, twardziel od żółtobrązowej do ciemnooliwkowobrązowej. Gęstość drewna w stanie suchym – 852 kg/m³. Jest średniotrwałe, łatwe do polerowania, dość trudno łupliwe, nadające się do obróbki wszystkimi rodzajami narzędzi, szczególnie zaś do skrawania. Stosowane jest w snycerstwie, rzeźbiarstwie, do wyrobów tokarskich i frezowanych[9]. W pierwszej Świątyni Jerozolimskiej wyrzeźbiono z niego np. cheruby (1 Krl 6,23-25) i inne przedmioty stolarskie (1 Krl 6,31-34)[9].
- Roślina lecznicza
- Surowiec zielarski: liść oliwki – Oleae folium.
- Inne zastosowania
- Gorsze gatunki oliwy są wykorzystywane jako materiał opałowy[7]. W czasach biblijnych oliwa była na co dzień używana jako źródło światła w lampkach oliwnych (Mt 25,1-9), oraz w świeczniku w Świątyni Jerozolimskiej (Wj 27,20)[9].
- Jest uprawiana jako roślina ozdobna[13]. Nadaje się do uprawy również jako roślina pokojowa w formie bonsai[11].
Historia uprawy
[edytuj | edytuj kod]Jest bardzo prawdopodobne, że oliwkę zaczęto uprawiać już we wczesnym neolicie wraz ze zbożami[9]. Różne źródła wskazują, że uprawiana jest już od 5000–6000 lat[14]. Najstarsze dowody jej uprawy odkryto na wyspie Kreta, w Syrii i Palestynie[15]. W jaskiniach nad Morzem Martwym znaleziono pestki oliwek i daktyli, ziarna zbóż i roślin strączkowych datowane na 3700–3500 lat p.n.e. W pochodzącym z okresu około 1400 lat p.n.e. grobowcu egipskim znaleziono dwa naczynia z kremem zrobionym z kwiatów lipy oraz oliwy. Liczne wykopaliska archeologiczne wskazują, że uprawiana była w Starożytnej Grecji. Np. w Knossos znaleziono glinianą tabliczkę z wizerunkiem oliwki i innych uprawianych gatunków roślin, przy oliwce była liczba 405 wskazująca na liczbę uprawianych drzew oliwki[9].
Uprawa
[edytuj | edytuj kod]W Polsce może być uprawiana tylko jako roślina pokojowa, również w formie bonsai. Warunki panujące w europejskich mieszkaniach znosi dobrze. Należy jej zapewnić dobrze oświetlone stanowisko. W naturze rośnie na jałowej glebie, w uprawie doniczkowej lepiej jednak zapewnić jej żyzną, glebę wymieszaną z gruboziarnistym piaskiem i drenaż na dnie pojemnika. Co roku na wiosnę przesadza się roślinę do większej doniczki. W okresie letnim można roślinę wystawiać na zewnątrz. Aby roślina zakwitła i zaowocowała, musi być w zimie przez jakiś czas przetrzymywana w niskiej temperaturze, nie powinna ona jednak spaść poniżej +4 °C. Przez krótszy okres roślina może jednak wytrzymać przymrozki do –3 °C[11].
W okresie letnim podlewa się umiarkowanie. Nawozi się dwukrotnie; wczesną wiosną i w połowie lata rozpuszczonym w wodzie nawozem uniwersalnym[11].
Jest odporna na choroby, może być jednak atakowana przez typowe w uprawach roślin doniczkowych szkodniki: miseczniki, tarczniki i wełnowce. Najczęściej niepowodzenia w jej uprawie wynikają z niewłaściwej pielęgnacji. W przypadku nadmiernego przesuszenia, liście usychają i opadają. Przyczyną zrzucania liści zimą może być też zbyt wysoka temperatura i zbyt suche powietrze[11].
Najłatwiej rozmnaża się przez nasiona wysiewane jesienią, można też przez odrosty lub przez sadzonki z tzw. piętką[13].
Udział w kulturze
[edytuj | edytuj kod]- W Biblii oliwka wymieniona jest aż 138 razy, począwszy od Księgi Rodzaju (Rdz) po Apokalipsę św. Jana (Ap). Świadczy to o jej wielkim znaczeniu w czasach biblijnych[10].
- Jest jedną z kilku roślin obiecanych Żydom w Ziemi Obiecanej: „Pan, Bóg twój, wprowadzi cię do ziemi pięknej, ... do ziemi pszenicy, jęczmienia, winorośli, drzewa figowego i granatowego – do ziemi oliwek, oliwy i miodu.” (Pwt 8,7-8)[9].
- Jest przedstawiana jako symbol pokoju w postaci gołębicy trzymającej w dziobie gałąź oliwną. Symbol ten wzięty jest z opowieści o biblijnej Arce Noego (Rdz 8,11)[9].
- Gałąź oliwna pojawia się często w herbach i godłach. Obecna jest na fladze Erytrei[16], w godle Włoch, Armenii i Somalilandu, na Wielkiej Pieczęci Stanów Zjednoczonych.
- W legendach biblijnych gałązkami oliwnymi zdobiono głowy zwycięzców, tak np. ozdobiono Judytę, gdy pokonała Holofernesa (Jdt 15,13)[9]. Zwyczaj ten kontynuowany był także w Starożytnej Grecji, gdzie zwycięzców olimpiad dekorowano wieńcami z gałązek oliwnych[10].
- Oliwą z oliwki namaszczano biblijnych proroków, królów i kapłanów, ale także chorych[9].
- Łatwość tworzenia odrostów przez drzewo oliwkowe opisana jest w biblijnej Księdze Hioba (14,7): „Drzewo ma jeszcze nadzieję, bo ścięte na nowo wyrasta, świeży pęd nie obumrze”. W chrześcijaństwie uznano tę perykopę za symbol zmartwychwstania[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-24] (ang.).
- ↑ a b Olea europaea L., [w:] Plants of the World Online [online], Kew, Royal Botanic gardens [dostęp 2024-12-19] .
- ↑ Olea europaea L. [online], Kew, Royal Botanical Gardens .
- ↑ The Plant List. [dostęp 2014-12-29].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2014-10-27].
- ↑ a b c d e f g h i j Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- ↑ a b Instytut technologii drewna. Stanisław Spława-Neyman. Oliwka europejska (Olea europaea). [dostęp 2014-12-29].
- ↑ a b c d e f g h i j k l Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.
- ↑ a b c Flowers in Israel. [dostęp 2014-12-29].
- ↑ a b c d e Poradnik ogrodniczy. Oliwka europejska, drzewko oliwne – uprawa w doniczce. [dostęp 2014-12-30].
- ↑ Bohumír. Hlava: Rośliny kosmetyczne. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1984, s. 156. ISBN 83-09-00765-5.
- ↑ a b Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
- ↑ Paul Vossen , Olive Oil: History, Production, and Characteristics of the World’s Classic Oils, „HortScience”, 42 (5), 2007, s. 1093–1100, DOI: 10.21273/HORTSCI.42.5.1093 .
- ↑ Lanza, Fabrizia (2011). Olive: a global history. London: Reaktion. s15.
- ↑ Alfred Znamierowski: Flagi świata: ilustrowany przewodnik. Warszawa: Horyzont, 2002, s. 44, 97, 98, 102. ISBN 83-7311-410-6. (pol.).
- EoL: 579181
- EUNIS: 176365
- Flora of China: 200017804
- Flora of North America: 200017804
- GBIF: 5415040
- identyfikator iNaturalist: 57140
- IPNI: 610675-1
- ITIS: 32990
- NCBI: 4146
- Plant Finder: 283004
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-355112
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:610675-1
- Tela Botanica: 44593
- identyfikator Tropicos: 23000814
- USDA PLANTS: OLEU
- CoL: 493JT