Naar inhoud springen

Olympische Zomerspelen 1960

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Spelen van de XVIIe Olympiade
Olympische Zomerspelen 1960
Locatie Vlag van Italië Rome, Italië
Deelnemende landen 83
Deelnemende atleten 5348 (4738 mannen, 610 vrouwen)
Evenementen 150 in 17 sporten
Openings­ceremonie 25 augustus 1960
Sluitings­ceremonie 11 september 1960
Officiële opening door President Giovanni Gronchi
Atleteneed Adolfo Consolini (atletiek)
Olympische vlam Giancarlo Peris (atletiek)
Vorige Spelen 1956: Melbourne (Australië)
Volgende Spelen 1964: Tokio (Japan)
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen
Sport
Openingsceremonie

De Olympische Zomerspelen van de XVIIe Olympiade werden in 1960 gehouden in Rome, Italië. Rome werd verkozen boven Lausanne, Detroit, Boedapest, Brussel, Mexico-Stad en Tokio. Rome was al in 1908 aangewezen om de Spelen te organiseren. Vanwege de uitbarsting van de Vesuvius, die een deel van Napels verwoestte besloot Italië om het geld voor de Olympische Spelen te besteden aan de heropbouw van de stad en werd de eer aan Londen gelaten, dat toen de Spelen van 1908 organiseerde.

De Italiaanse staat en het Italiaans Olympisch Comité stelden zich financieel borg voor deze Spelen. Er werden inderdaad kosten noch moeite gespaard: aan de voet van de Monte Mario werd een marmeren stadion met 80.000 plaatsen gebouwd. Niet ver daarvandaan werd het zwembassin aangelegd. Verder probeerde de organisatie om de antieke gebouwen zo veel mogelijk bij de Spelen te betrekken. Het turnen vond plaats in de Thermen van Caracalla, het worstelen in de Basilica van Maxentius en de marathon startte aan de voet van de Capitolijn en eindigde onder de Triomfboog van Constantijn.

Hoogtepunten

[bewerken | brontekst bewerken]
  • De Deense zeiler Paul Elvstrøm wint zijn vierde opeenvolgende medaille op een individueel onderdeel. De enige twee atleten die dit ooit hebben weten te evenaren zijn Al Oerter en Carl Lewis.
  • Schermer Aladár Gerevich uit Hongarije wint zijn zesde opeenvolgende medaille in een teamonderdeel. Hij won eerder op de Spelen van 1932, 1936, 1948, 1952 en 1956.
  • Atlete Wilma Rudolph, bijgenaamd 'De Zwarte Gazelle', die op jonge leeftijd aan polio leed, wint drie gouden medailles: de 100, de 200 en de 4 x 100 meter.
  • Abebe Bikila uit Ethiopië, een soldaat van de keizerlijke wacht, wint de marathon op blote voeten en wordt de eerste zwarte Afrikaanse olympische kampioen. In zijn thuisland gebruikte hij wel vaak schoenen op de slechte paden. Op het mooie parcours in Rome vond hij dit niet nodig.
  • De Amerikaanse mannen winnen voor de tweede maal in de olympische geschiedenis de sprintnummers in de atletiek niet. Op de 100 meter gaat de zege naar de Duitser Armin Hary, die voor de Spelen al het wereldrecord op 10.0 had gebracht. De winst op de 200 m ging naar de Italiaan Livio Berruti. Hij liep de 200 m in 20.5. De Amerikanen winnen wel andere atletiekonderdelen. Op de 400 meter zegeviert Otis Davis, die de Duitser Carl Kaufmann op de eindmeet verslaat. Beide lopers krijgen wel dezelfde tijd: 44.9, wat meteen ook een nieuw wereldrecord was.
  • De achttienjarige Cassius Clay, later beter bekend geworden als Muhammad Ali, wint bij het boksen in de categorie lichtzwaargewicht.
  • De Amerikaan Rafer Johnson en de Taiwanees Yang Chuan-Kwang vechten een legendarische strijd uit op de tienkamp, die Johnson nipt weet te winnen.
  • Het Japanse mannengymnastiekteam begint aan zijn reeks van vijf achtereenvolgende overwinningen die tot de Spelen in 1976 zou duren.
  • Zuid-Afrika neemt voorlopig voor het laatst deel aan de Spelen. Tot 1992 zou het land niet meer mogen deelnemen vanwege het apartheidsregime.
  • De Zweedse kanoër Gert Fredriksson wint zijn zesde olympische titel.
  • De Deen Knud Enemark Jensen zakt tijdens het wielrennen in elkaar door het gebruik van amfetamines en overlijdt later in het ziekenhuis.
  • Bij het zwemmen is het ongemeen spannend op de 100 meter vrije slag tussen de Australiër John Devitt en de Amerikaan Lance Larson. Beide zwemmers tikten op nagenoeg hetzelfde moment aan. Aangezien men nog niet over elektronische meettoestellen beschikt, moeten de scheidsrechters beslissen. Zij kennen de zege uiteindelijk toe aan de Australiër.
  • Bij de vrouwen was de koningin van het zwembad de Amerikaanse Christine von Saltza. Zij won driemaal goud: individueel op de 400 m vrije slag en in team op de 4 x 100 m vrije slag en wisselslag. Daarbij was er nog eens zilver op de 100 m vrije slag, waar zij de Australische Dawn Fraser moest laten voorafgaan.
  • De Griekse kroonprins Constantijn wint het goud bij het zeilen in de Draak-klasse.
  • Grote verrassing in het hockeytoernooi: Pakistan versloeg in de finale India, dat gedurende 32 jaar telkens de titel in de wacht had gesleept op de Spelen.

Sporten

[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens deze Spelen werd er gesport in 19 disciplines binnen 17 sporten.

Olympische sporten

[bewerken | brontekst bewerken]

Atletiek
Basketbal
Boksen
Gewichtheffen
Hockey

Kanovaren
Moderne vijfkamp
Paardensport
Roeien
Schermen

Schietsport
Turnen
Voetbal
Wielersport
Worstelen

Zeilen
Zwemsport
Baanzwemmen
Schoonspringen
Waterpolo

Mutaties

[bewerken | brontekst bewerken]
Sport Nieuw Verdwenen (t.o.v. 1956) Opmerkingen
atletiek 800m (v) De 800 m voor vrouwen keerde voor het eerst in 32 terug.
kanovaren K-1 4x500m (v)
K-2 500m (v)
paardensport dressuur team
schermen floret team (v)
wielersport ploegentijdrit (m) wegwedstrijd team (m)
zeilen Flying Dutchman Sharpie
zwemmen 4x100m wisselslag (m)
4x100m wisselslag (v)
8 -3 +5

Deelnemende landen

[bewerken | brontekst bewerken]
Deelnemende landen. Blauw: debuterend land op de Zomerspelen. Groen: al eerder deelgenomen aan de Zomerspelen.

Er hadden zich 84 landen ingeschreven voor deelname aan deze Spelen. Suriname was ook (voor het eerst) aanwezig, maar hun enige deelnemer trok zich terug. Hierdoor deden feitelijk maar 83 landen mee aan de wedstrijden. Marokko, San Marino, Soedan en Tunesië debuteerden. Atleten uit Barbados (geen eerdere deelname), Jamaica (debuut in 1948) en Trinidad en Tobago (ook debuterend in 1948) namen gezamenlijk deel als leden van de West-Indische Federatie, maar dat land zou maar korte tijd bestaan. Egypte (debuut in 1912) en Syrië (debuterend in 1948) namen deze editie deel onder de vlag van de Verenigde Arabische Republiek, ook deze staat zou maar korte tijd bestaan. Atleten uit Oost- en West-Duitsland streden wederom in een verenigd team.

Vlag van Afghanistan Afghanistan
Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Australië Australië
Vlag van de Bahama's Bahama's
Vlag van België België
Vlag van Bermuda Bermuda
Vlag van Myanmar Birma
Vlag van Brazilië Brazilië
Vlag van Guyana Brits-Guiana
Vlag van Bulgarije Bulgarije
Vlag van Canada Canada
Vlag van Sri Lanka Ceylon
Vlag van Chili Chili
Vlag van Colombia Colombia
Vlag van Cuba Cuba
Vlag van Denemarken Denemarken
Vlag van Duitsland Duits eenheidsteam
Vlag van Ethiopië Ethiopië
Vlag van Fiji Fiji
Vlag van de Filipijnen Filipijnen
Vlag van Finland Finland

Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Ghana Ghana
Vlag van Griekenland Griekenland
Vlag van Groot-Brittannië Groot-Brittannië
Vlag van Haïti Haïti
Vlag van Hongarije Hongarije
Vlag van Hongkong Hongkong
Vlag van Ierland Ierland
Vlag van IJsland IJsland
Vlag van India India
Vlag van Indonesië Indonesië
Vlag van Irak Irak
Vlag van Iran Iran
Vlag van Israël Israël
Vlag van Italië Italië
Vlag van Japan Japan
Vlag van Joegoslavië Joegoslavië
Vlag van Kenia Kenia
Vlag van Libanon Libanon
Vlag van Liberia Liberia
Vlag van Liechtenstein Liechtenstein

Vlag van Luxemburg Luxemburg
Vlag van Malakka (1950-1963) Malakka
Vlag van Malta Malta
Vlag van Marokko Marokko
Vlag van Mexico Mexico
Vlag van Monaco Monaco
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van de Nederlandse Antillen Nederlandse Antillen
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
Vlag van Nigeria Nigeria
Vlag van Noorwegen Noorwegen
Vlag van Oeganda Oeganda
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Vlag van Pakistan Pakistan
Vlag van Panama Panama
Vlag van Peru Peru
Vlag van Polen Polen
Vlag van Portugal Portugal
Vlag van Puerto Rico Puerto Rico
Vlag van Roemenië Roemenië
Vlag van San Marino San Marino

Vlag van Singapore Singapore
Vlag van Soedan Soedan
Vlag van de Sovjet-Unie Sovjet-Unie
Vlag van Spanje Spanje
Vlag van Suriname Suriname
Vlag van Chinees Taipei Taiwan
Vlag van Thailand Thailand
Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije
Vlag van Tunesië Tunesië
Vlag van Turkije Turkije
Vlag van Uruguay Uruguay
Vlag van Venezuela Venezuela
Vlag van Egypte Verenigde Arabische Republiek
Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten
Vlag van Vietnam Vietnam
Vlag van West-Indische Federatie West-Indische Federatie
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea
Vlag van Zimbabwe Zuid-Rhodesië
Vlag van Zweden Zweden
Vlag van Zwitserland Zwitserland

Belgische prestaties

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie België op de Olympische Zomerspelen 1960 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
  • Nadat hij vier jaar eerder had moeten afzeggen voor de Olympische Zomerspelen van 1956, was Roger Moens present in Rome en dé grote favoriet voor de 800 m. Moens was nog steeds wereldrecordhouder, maar had niet de grote topvorm te pakken. Hij werd in de finale voorbijgesneld door de onbekende Nieuw-Zeelander Peter Snell. Snell liep Moens voorbij langs de binnenkant van de baan in de laatste rechte lijn. Moens, die de Jamaicaan George Kerr vreesde, had Snell niet zien aankomen. Moens werd tweede, na Snell.
  • Belgiës tweede zilveren medaille werd behaald in het wielrennen. Léo Sterckx werd tweede op de sprint over 1 km. Verder haalde Willy Vanden Berghen brons op de individuele wegwedstrijd.
  • André Nelis haalde zijn tweede olympische medaille binnen. Na zilver in 1956, haalde hij nu brons in het zeilen.
Medailles
Medaille Winnaar Onderdeel
Zilver Zilver (2) Roger Moens atletiek, 800 m
Léo Sterckx wielrennen, 1000 m sprint
Brons Brons (2) Willy Vanden Berghen wielrennen, wegwedstrijd (175,3 km) - individueel
André Nelis zeilen, finn dinghi (35/35)

Nederlandse prestaties

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Nederland op de Olympische Zomerspelen 1960 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Zie ook Lijst van Nederlandse deelnemers aan de Zomerspelen van 1960
  • De Nederlandse prestaties waren bescheiden. Alleen in het zwembad werd een drietal medailles gewonnen.
  • Tienkamper Eef Kamerbeek haalde een vijfde plaats.
  • Baanwielrenner Piet van der Touw haalde een vierde plaats op de kilometertijdrit.
Medailles
Medaille Winnaar Onderdeel
Zilver Zilver (1) Marianne Heemskerk zwemmen, 100m vlinderslag
Brons Brons (2) Tineke Lagerberg zwemmen, 400m vrije slag
Wieger Mensonides zwemmen, 200m schoolslag

Nederlands-Antilliaanse prestaties

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Nederlandse Antillen op de Olympische Zomerspelen 1960 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De Nederlandse Antillen werd bij hun tweede deelname vertegenwoordigd door vijf gewichtheffers. Hector Curiel (bantamgewicht) werd elfde, Ramiro Fermin (middengewicht) dertiende en Jose Flores (middenzwaargewicht) veertiende in hun klasse. Eduardo Adriana (zwaargewicht) en Rudy Monk (lichtgewicht) noteerden geen eindscore.

Surinaamse prestaties

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Suriname op de Olympische Zomerspelen 1960 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Oorspronkelijk zag het ernaar uit dat zowel de atleet Wim Esajas als het Surinaamse basketbalteam naar Rome zou gaan. Omdat het basketbalteam zich niet kwalificeerde, ging alleen Esajas die op de 800 meter hardlopen zou uitkomen. Door een fout van Fred Glans, de toenmalig secretaris-generaal van het SOC, verscheen hij niet bij de start zodat namens Suriname bij de eerste keer dat ze zich inschreven voor olympische deelname geen enkele Surinaamse sporter actief aan de wedstrijden zou deelnemen.

Medaillespiegel

[bewerken | brontekst bewerken]
Gouden medaille voor de Olympische Zomerspelen 1960

Er werden 461 medailles uitgereikt. Het IOC stelt officieel geen medailleklassement op, maar geeft desondanks een medailletabel ter informatie. In het klassement wordt eerst gekeken naar het aantal gouden medailles, vervolgens de zilveren medailles en tot slot de bronzen medailles.

In de volgende tabel staat de top-10 en het Belgische en Nederlandse resultaat. Het gastland heeft een blauwe achtergrond en het grootste aantal medailles in elke categorie is vetgedrukt.

Zie de medaillespiegel van de Olympische Zomerspelen 1960 voor de volledige weergave.

 Plaats  Land NOC Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons Totaal
1 Vlag van de Sovjet-Unie Sovjet-Unie URS 43 29 31 103
2 Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten USA 34 21 16 71
3 Vlag van Italië Italië ITA 13 10 13 36
4 Vlag van Duitsland Duits eenheidsteam EUA 12 19 11 42
5 Vlag van Australië Australië AUS 8 8 6 22
6 Vlag van Turkije Turkije TUR 7 2 0 9
7 Vlag van Hongarije Hongarije HUN 6 8 7 21
8 Vlag van Japan Japan JPN 4 7 7 18
9 Vlag van Polen Polen POL 4 6 11 21
10 Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije TCH 3 2 3 8
26 Vlag van België België BEL 0 2 2 4
28 Vlag van Nederland Nederland NED 0 1 2 3
Zie de categorie 1960 Summer Olympics van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Olympische_Zomerspelen_1960&oldid=62759087"