Rokuonji
| Rokuonji 鹿苑寺 | |
|---|---|
 La relikvujo ĉe la bikŝuejo Rokuonji, konata kiel Kinkaku, la Ora Pavilono. | |
 Bikŝuejo
| |
| Loko: | 1 Kinkakuji-chō, Kita-ku, Kyōto-shi, Kyōto-fu, Japanio. |
| Skolo: | Rinzai, subskolo Shōkokuji |
| Ĉefa bodisatvo: | Kannon |
| Fondinto: | Ashikaga Yoshimitsu |
| jaro de elkonstruado: | 1397 1955 (rekonstruita) |
| Retejo: | http://www.shokoku-ji.jp/ |
| Rokuonji Memorindaĵoj de antikva Kioto, Uĝi kaj Ocu | ||||
|---|---|---|---|---|
| Monda heredaĵo | ||||
| ||||
| Kinkaku, la Ora Pavilono, de malproksime | ||||
| Lando |  Japanio
| |||
| Tipo | kultura heredaĵo | |||
| Kriterioj | ii, iv | |||
| Fonto | 688-013 | |||
| Regiono** | Azio | |||
| Geografia situo | 35° 2′ 22″ N, 135° 43′ 46″ O (mapo)35.039444444444135.72944444444Koordinatoj: 35° 2′ 22″ N, 135° 43′ 46″ O (mapo) | |||
| Registra historio | ||||
| Registrado | 1994 (n.k. sesio) | |||
Geografia lokigo sur la mapo : Japanio
| ||||
| * Traduko de la nomo en la listo de la monda heredaĵo. ** Regiono laŭ Unesko. | ||||
Rokuonji (鹿苑寺 ("Templo[1] de la Ĝardeno de Cervoj"?)), plej bone konata pro ĝia fama relikvujo Ora Pavilono (金閣), kaj tial nomata Kinkakuji (金閣寺 "Templo[1] de la Ora Pavilono"?), estas Zena bikŝuejo de la skolo Rinzai, subskolo Shōkokuji, en la nordokcidenta parto de Kioto, Japanio.[2] Ĝi estas unu el la plej popularaj konstruaĵoj en Japanio, alloganta grandan kvanton da vizitantoj jare.[3] Ĝi estas Nacia Speciala Historia Loko, Nacia Speciala Pejzaĝo, kaj ĝi estas unu el 17 lokoj, kiuj formas la Historiaj monumentoj de antikva Kioto, kiuj estas mondaj heredaĵoj de Unesko.[4]
Ĝia fama trietaĝa relikvujo Kinkaku, la Ora Pavilono, estas nomita "ora" pro la orfolia tegaĵo de la du superaj etaĝoj. Sur la tegmento troviĝas ora hōō.
Historio
[redakti | redakti fonton]
La loko, kie troviĝas la bikŝuejo Rokuonji estis originale vilao nomita Kitayamadai (北山第), apartenanta al la povhava ŝtatisto Saionji Kintsune.[5]
La historio de la bikŝuejo komenciĝas en 1397, kiam la vilao de la familio Saionji estis aĉetita de la ŝoguno Ashikaga Yoshimitsu kaj, laŭ lia volo, kiam li forpasis, lia filo transformis la lokon en Zenan bikŝuejon de la skolo Rinzai.[3][5][6]
Dum la milito de Ōnin (1567-1477), krom la Ora Pavilono, ĉiu konstruaĵo ĉe la bikŝuejo estis forbrulita.[5]
La 2-an de Julio de 1950, je la 02:30 ATM, la Ora Pavilono estis forbrulita de la 22-jara bikŝuo Hayashi Yōken, kiu klopodis sinmortigi sur la monteto Daimonji malantaŭ la konstruaĵo, sed travivis kaj estis malliberigita. La bikŝuo estis kondamnita al naŭ jaroj en malliberejo, sed finfine li estis liberigita pro skizofrenio la 29-an de Septembro de 1955. Li forpasis pro tuberkulozo en Marto de 1956.[7] Dum la incendio, la originala statuo de Ashikaga Yoshimitsu forbruliĝis, sed nun ĝi estis rekonstruita. Fikcia versio de tiu ĉi evento estas la ĉefa temo de romano de 1956 de Mishima Yukio, Kinkakuji.[2]
La nuna konstruaĵo estas de 1955, kiam ĝi estis rekonstruita. Ĝi havas tri etaĝojn kaj estas 12.5 metrojn alta.[8]
Kinkaku
[redakti | redakti fonton]
La Ora Pavilono (金閣 Kinkaku?) estas trietaĝa relikvujo (舎利殿 (shariden?)) ĉe la bikŝuejo Rokuonji. La du superaj etaĝoj estas tegitaj de orfolio.[9]
Arĥitekturo
[redakti | redakti fonton]
Kinkaku havas po malsaman arĥitekturan stilon en ĉiu etaĝo[2] —shindenzukuri,bukezukuri kaj zenshūbutsudanzukuri.[8]
Ĝardeno
[redakti | redakti fonton]
Kinkaku estas ĉirkaŭita de ĝardeno por ekskurso (回遊式庭園 (kaiyūshikiteien?)),[6] kiu uzas la principon de pruntpreno de pejzaĝo (shakkei). La konstruaĵo troviĝas antaŭ lageto, kiu nomiĝas Kyōkochi (鏡湖池 Spegula Lageto?), kiu spegulas la konstruaĵon.[5] La lageto enhavas dek insuletojn,[8] kaj la plej granda reprezentas la japanan insularon.[5]
En Esperanta kulturo
[redakti | redakti fonton]En la kvina kanto de la verko de Abel Montagut nome Poemo de Utnoa okazas asembleo de la Gobanoj (eksterteranoj). Tie oni akceptas, ke oni plikuraĝigu la malfortigitan Utnoan (nome la ĉefrolulo Noa) pere de la drogo anoŭdo. Inna malsupreniras kaj liveras ĝin al Noa. Je ties efiko aperas antaŭ li la poeto Valmikio kiu montras al li la enormajn atingojn de la estonta homaro, se li sukcesas savi ĝin, nome, en Azio, el Ĉina Murego al insulo Srilanko. Poste aperas la japana pentristo Hokusajo kiu siavice montras aliajn mirindaĵon el Azio. Jen kiel oni prezentas Rokuonji, nome kiel Ora Pavilono:
- En lia akompano Utnoa superlibelas
- la landon de Honŝuo, meze de maro safira.
- Ili alflugas Kjoton, kaj poste Sanhusagendon,
- la lignan konstruaĵon sur tuta mondo plej vastan,
- sanktejojn ĝardenitajn kun harmonia primeto.
- Kaj la pentristo fama al Uttu diras indike:
- -Leviĝas jen Rjoanji kaj la palaco Kacura,
- la Ora Pavilono kaj la Reĝhalo Feniksa.
- Vidu sur stratoj longaj la girlanditan amason
- dum la Printempaj festoj de la Floranta Ĉerizo.[10]
Bildaro
[redakti | redakti fonton]-
Kinkaku defore. -
La Ora Pavilono. -
La Ora Pavilono. -
Kinkaku sub neĝo. -
Turisma afiŝo de la 30-a jardeko. -
Enirejo. -
Rokuonji en vintro. -
Rokuonji en aŭtuno. -
Kinkaku de proksime. -
Ene. -
La ĝardeno de Rokuonji. -
Ĝardena pado de Rokuonji. -
La lageto. -
En aŭtuno. -
-
Ĝenerala pejzaĝo.
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]- Ginkaku, la Arĝenta Pavilono konstruita de la nepo de Ashikaga Yoshimitsu.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ 1,0 1,1 ankaŭ bikŝuejo, t.e. loko de bikŝuoj, budhanaj monaĥoj
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Kinkakuji Temple - 金阁寺, Kyoto, Japan. Oriental Architecture. Alirita 2010-07-13.
- ↑ 3,0 3,1 Bornoff, Nicholas (2000). The National Geographic Traveler: Japan. National Geographic Society. (ISBN 0-7922-7563-2).
- ↑ Places of Interest in Kyoto (Top 15 most visited places in Kyoto by visitors from overseas). Asano Noboru. Arkivita el la originalo je 2017-08-16. Alirita 2010-07-15.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Kinkaku-ji in Kyoto. Asano Noboru. Arkivita el la originalo je 2017-12-13. Alirita 2010-07-15.
- ↑ 6,0 6,1 Scott, David (1996). Exploring Japan. Fodor's Travel Publications, Inc. (ISBN 0-679-03011-5).
- ↑ Albert Borowitz. (2005) Terrorism for self-glorification: the Herostratos syndrome. Kent State University Press, p. 49–62. ISBN 978-0-87338-818-4.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Young, David, and Michiko Young. The art of Japanese Architecture. North Claredon, VT: Turtle Publishing, 2007. N. pag. Print.
- ↑ Eyewitness Travel Guides: Japan. Dorling Kindersley Publishing (2000). (ISBN 0-7894-5545-5).
- ↑ Abel Montagut, Poemo de Utnoa. Pro Esperanto. Vieno, 1993. ISBN 3-85182-007-X. 225 p., p. 115.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Ĉiamregistranta kamero ĉe Rokuonji (japane) Arkivigite je 2012-10-05 per la retarkivo Wayback Machine
- Hanami Web - Kinkakuji Arkivigite je 2008-01-08 per la retarkivo Wayback Machine (angle)