Przejdź do zawartości

Oscar Griswold

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oscar Griswold
Ilustracja
gen. Oscar Griswold
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

22 października 1886
Ruby Valley, Nevada

Data i miejsce śmierci

28 września 1959
Asheville, Karolina Północna

Przebieg służby
Lata służby

19101947

Siły zbrojne

 US Army

Stanowiska

dowódca:

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa:

podpis
Odznaczenia
Medal Sił Lądowych za Wybitną Służbę - dwukrotnie (Stany Zjednoczone)
Medal Marynarki Wojennej za Wybitną Służbę (Stany Zjednoczone)
Srebrna Gwiazda - dwukrotnie (Stany Zjednoczone)
Legionista Legii Zasługi (USA) Brązowa Gwiazda (Stany Zjednoczone) Purpurowe Serce (Stany Zjednoczone) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Medal Amerykańskiej Służby Obronnej Medal Kampanii Amerykańskiej (USA) Medal Kampanii Azji-Pacyfiku (USA) Medal Zwycięstwa w II Wojnie Światowej (USA) Medal Armii Okupacyjnej (USA)

Oscar Woolverton Griswold (ur. 22 października 1886, zm. 28 września 1959) – amerykański oficer, absolwent United States Military Academy, generał porucznik znany głównie jako dowódca XIV Korpusu w czasie walk na obszarze południowego i południowo-zachodniego Pacyfiku podczas II wojny światowej.

Początki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Oscar Woolverton Griswold urodził się w miejscowości Ruby Valley w Nevadzie. W latach 1905–1906 studiował na University of Nevada w Reno, ale przerwał naukę, gdy dowiedział się, że został przyjęty do United States Military Academy w West Point. Po jej ukończeniu w roku 1910 otrzymał stopień podporucznika i przydział do piechoty[1].

W latach 1914–1917 służył w Chinach, a podczas I wojny światowej (1918), w stopniu majora, a następnie podpułkownika 84 Dywizji Piechoty, w Amerykańskim Korpusie Ekspedycyjnym, uczestnicząc między innymi w ofensywie na Meuse-Argonne[2].

Po wojnie postanowił pogłębić swe wykształcenie. W roku 1925 ukończył Command and General Staff College ze 189 lokatą na 258 słuchaczy[3], a w 1929 United States Army War College[2].

Od 1929 do 1931 roku pracował w sztabie generalnym Departamentu Wojny. Tej pracy towarzyszyła służba w United States Army Air Corps[4].

II wojna światowa

[edytuj | edytuj kod]

Griswold dowodził 29 Pułkiem Piechoty od września 1939 do października 1940 roku, kiedy to otrzymał awans na generała-brygadiera i został komendantem Centrum Wyszkolenia Uzupełnień w Camp Croft. Awansowany w sierpniu 1941 roku na generała-majora objął dowództwo 4 Dywizji Piechoty Zmechanizowanej[4].

Od kwietnia 1943 roku dowodził XIV Korpusem, z którym walczył na Nowej Georgii, Bougainvillei i na Filipinach[5].

Na początku 1945 roku został awansowany na generała porucznika[6] w dalszym ciągu służąc pod rozkazami MacArthura i odznaczając się szczególnie podczas walk o Manilę w lutym 1945 roku, kiedy to jego żołnierze mieli najcięższe zadania do wykonania i ponieśli największe straty[7].

W czerwcu, po śmierci w bitwie o Okinawę gen. Simona Bucknera, MacArthur zaproponował mu objęcie dowództwa 10 Armii, jednak ostatecznie dostało się ono gen. Josephowi Stilwellowi[8].

Ostatnie lata

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu wojny Griswold pełnił – od 11 czerwca 1946 do 15 marca 1947 roku – obowiązki dowódcy 7 Armii[9], a potem przez bardzo krótki czas (od 15 marca do 14 kwietnia 1947) dowódcy 3 Armii[10].

Wśród licznych odznaczeń, jakie otrzymał w czasie służby, były: Medal Sił Lądowych za Wybitną Służbę z liśćmi dębowymi, Medal Marynarki Wojennej za Wybitną Służbę, Srebrna Gwiazda z liśćmi dębowymi, Brązowa Gwiazda, Medal Lotniczy i Purpurowe Serce za odniesione rany. W roku 1946 otrzymał tytuł doktora praw na University of Nevada w Reno[1].

W październiku 1947 roku przeszedł na emeryturę i osiadł w Colorado Springs. Zmarł 28 września 1959 roku[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Ancell i Miller 1996 ↓, s. 123.
  2. a b Ancell i Miller 1996 ↓, s. 123-124.
  3. Dr. Robert H. Berlin, U.S. Army World War II Corps Commanders: A Composite Biography. [dostęp 2014-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-06-11)].
  4. a b Ancell i Miller 1996 ↓, s. 124.
  5. Smith 1991 ↓, s. 54-57, 117.
  6. Smith 1991 ↓, s. 167.
  7. Smith 1991 ↓, s. 212-306.
  8. James 1975 ↓, s. 735-736.
  9. Seventh Army / USAEUR commander bios. [dostęp 2014-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-13)].
  10. Third Army / ARCENT commander bios

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • R. Manning Ancell, Christine Miller: The Biographical Dictionary of World War II Generals and Flag Officers: The US Armed Forces. Westport, CT: Greenwood Press, 1996. ISBN 0-313-29546-8.
  • D. Clayton James: The Years of MacArthur. T. II: 1941–1945. Boston: Houghton Mifflin, 1975. ISBN 0-395-20446-1.
  • Robert Ross Smith: Triumph in the Philippines. Washington, DC: Center of Military History, 1991, seria: United States Army in World War II: The War in the Pacific. LCCN 62-60000.