Przejdź do zawartości

Paul-Henri Mathieu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paul-Henri Mathieu
Ilustracja
Państwo

 Francja

Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1982
Strasburg

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1999

Zakończenie kariery

październik 2017

Trener

Olivier Malcor

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

12 (7 kwietnia 2008)

Australian Open

4R (2006, 2008)

Roland Garros

4R (2002, 2008)

Wimbledon

4R (2007, 2010)

US Open

3R (2004, 2010)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

93 (1 lutego 2016)

Australian Open

1R (2005, 2009, 2017)

Roland Garros

2R (2002)

Wimbledon

1R (2003, 2007, 2016)

US Open

1R (2004, 2007–2009, 2016)

Paul-Henri Mathieu (ur. 12 stycznia 1982 w Strasburgu) – francuski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Pekinu (2008).

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Jako junior Mathieu wygrał w 2000 roku Rolanda Garrosa w grze pojedynczej chłopców, gdzie w finale pokonał Tommy'ego Robredo.

W gronie zawodowców Francuz pierwsze sukcesy zaczął odnosić w 2002 roku, wygrywając dwa turnieje kategorii ATP World Tour, najpierw w Moskwie, a potem w Lyonie oraz osiągając IV rundę Rolanda Garrosa. Dzięki tym wynikom oraz ukończeniu sezonu na 36. miejscu w rankingu ATP otrzymał miano „debiutanta roku” (ATP Newcomer of the Year)[1]. W grudniu tegoż sezonu Mathieu został powołany do reprezentacji Francji na finał Pucharu Davisa przeciwko Rosji. Mathieu oba pojedynki singlowe przegrał, najpierw z Maratem Safinem, a następnie z Michaiłem Jużnym. Ostatecznie Rosjanie wygrali rywalizację 3:2.

Rok 2003 Francuz ukończył pod koniec czołowej setki rankingu, na 83. miejscu dochodząc do jednego finału, w Palermo. Finałowe spotkanie przegrał z Nicolásem Massú. W kolejnym sezonie Mathieu zmagał się głównie z kontuzjami, natomiast w 2005 roku powrócił na korty osiągając m.in. półfinał rozgrywek ATP Masters Series w Montrealu.

Podczas Australian Open z 2006 roku Mathieu awansował do IV rundy, ponosząc porażkę ze Sébastienem Grosjeanem. W maju, na kortach Rolanda Garrosa Francuz w pojedynku III rundy stoczył blisko pięciogodzinny mecz z Rafaelem Nadalem zakończony wynikiem 5:7, 6:4, 6:4, 6:4 dla Hiszpana. Po spotkaniu stacje telewizyjne, jak i komentatorzy stwierdzili, że był to klasyk tenisa[2].

Trzecie singlowe zwycięstwo Mathieu wywalczył w kwietniu 2007 roku w Casablance. Finałowy pojedynek wygrał z Albertem Montañésem. W sierpniu Francuz triumfował w Gstaad, pokonując w spotkaniu o tytuł Andreasa Seppiego. W tym samym sezonie Mathieu doszedł ponadto do finału w Moskwie oraz IV rundy Wimbledonu. Rok zakończył na 25. miejscu w zestawieniu ATP.

Na początku 2008 roku Mathieu osiągnął IV rundę Australian Open. Dnia 7 kwietnia tego roku został sklasyfikowany na najwyższej pozycji w swojej karierze, na 12. miejscu. W czerwcu dotarł do IV rundy Rolanda Garrosa. Podczas igrzysk olimpijskich w Pekinie awansował do ćwierćfinału, eliminując m.in. Nikołaja Dawydienkę. Spotkanie o awans do półfinału zakończyło się porażką Francuza z Fernando Gonzálezem. W połowie września Mathieu wygrał swój pierwszy deblowy turniej, w Bukareszcie. Wspólnie z Nicolasem Devilderem pokonali w finale Mariusza Fyrstenberga i Marcina Matkowskiego. W następnym miesiącu Mathieu doszedł do finału singla w Metzu pokonany przez Dmitrija Tursunowa. Sezon ukończył na 31. pozycji w rankingu gry pojedynczej.

W 2009 roku Mathieu dotarł do jednego singlowego finału, w Hamburgu, w którym uległ Nikołajowi Dawydience, a sezon ukończył jako 33. tenisista na świecie. W 2010 roku Mathieu awansował w lipcu do IV rundy Wimbledonu. W tym samym miesiącu dotarł również do finału debla w Hamburgu, partnerując Jérémy'emu Chardy'emu. Finałowy mecz francuska para przegrała z duetem Marc López-David Marrero. Do marca tego roku Mathieu nie wystąpił w żadnym turnieju z powodu urazu. W 2011 roku Francuz nie rozegrał ani jednego meczu, zmagając się z przewlekłą kontuzją kolana.

Na początku sierpnia 2015 roku, po sześciu latach, Mathieu awansował do finału zawodów ATP World Tour, w Kitzbühel. Do turnieju dostał się przez kwalifikacje, jednak spotkanie o tytuł przegrał 6:2, 2:6, 2:6 z Philippem Kohlschreiberem. Sześć miesięcy później, w sezonie 2016 Francuz zagrał w finale zawodów w Montpellier, lecz uległ Richardowi Gasquetowi.

Ostatni mecz w karierze Francuz rozegrał podczas finałowej rundy eliminacji do turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Paryżu w październiku 2017, przegrywając 3:6, 4:6 z Vaskiem Pospisilem[3].

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (4–6)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 6 października 2002 Moskwa Dywanowa (hala) Holandia Sjeng Schalken 4:6, 6:2, 6:0
Zwycięzca 2. 13 października 2002 Lyon Dywanowa (hala) Brazylia Gustavo Kuerten 4:6, 6:3, 6:1
Finalista 1. 28 września 2003 Palermo Ceglana Chile Nicolás Massú 6:1, 2:6, 6:7(0)
Zwycięzca 3. 29 kwietnia 2007 Casablanca Ceglana Hiszpania Albert Montañés 6:1, 6:1
Zwycięzca 4. 15 lipca 2007 Gstaad Ceglana Włochy Andreas Seppi 6:7(1), 6:4, 7:5
Finalista 2. 14 października 2007 Moskwa Twarda (hala) Rosja Nikołaj Dawydienko 5:7, 6:7(9)
Finalista 3. 5 października 2008 Metz Twarda (hala) Rosja Dmitrij Tursunow 6:7(6), 6:1, 4:6
Finalista 4. 26 lipca 2009 Hamburg Ceglana Rosja Nikołaj Dawydienko 4:6, 2:6
Finalista 5. 8 sierpnia 2015 Kitzbühel Ceglana Niemcy Philipp Kohlschreiber 6:2, 2:6, 2:6
Finalista 6. 7 lutego 2016 Montpellier Twarda (hala) Francja Richard Gasquet 5:7, 4:6

Gra podwójna (1–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 14 września 2008 Bukareszt Ceglana Francja Nicolas Devilder Polska Mariusz Fyrstenberg
Polska Marcin Matkowski
7:6(4), 6:7(9), 22–20
Finalista 1. 6 lutego 2016 Hamburg Ceglana Francja Jérémy Chardy Hiszpania Marc López
Hiszpania David Marrero
3:6, 6:2, 8–10

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Paul-Henri Mathieu – Personal. atpworldtour.com. [dostęp 2015-06-13]. (ang.).
  2. Battling Nadal overcomes Mathieu. bbc.co.uk. [dostęp 2012-01-06]. (ang.).
  3. Wirtualna Polska Media, Paul-Henri Mathieu zakończył karierę. Chce spędzać więcej czasu z rodziną - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 30 października 2017 [dostęp 2017-10-31] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]