Przejdź do zawartości

Paweł Mykietyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Mykietyn
Data i miejsce urodzenia

20 maja 1971
Oława

Instrumenty

klarnet

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna, muzyka filmowa, muzyka teatralna

Zawód

kompozytor, klarnecista

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Paweł Jan Mykietyn (ur. 20 maja 1971 w Oławie) – polski kompozytor i klarnecista, a także nauczyciel akademicki.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1997 ukończył studia kompozytorskie na Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie profesora Włodzimierza Kotońskiego. W latach 1997–2001 był kierownikiem muzycznym Teatru Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, a w 2008 został kierownikiem muzycznym Nowego Teatru w Warszawie. Został też wykładowcą na Wydziale Dyrygentury, Kompozycji i Teorii Muzyki Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku[1].

Komponował dla różnych instytucji (Polskie Radio, Teatr Wielki – Opera Narodowa), festiwali (Warszawska Jesień), artystów (Jerzy Artysz, Elżbieta Chojnacka).

Jako kompozytor muzyki dla spektakli teatralnych wielokrotnie współpracował z Krzysztofem Warlikowskim. Pracował także z takimi reżyserami jak Piotr Cieślak i Grzegorz Jarzyna. Jest twórcą muzyki filmowej, m.in. do noweli Ojciec w ramach produkcji Solidarność, Solidarność..., a także do filmów Ono, 33 sceny z życia i W imię... Małgorzaty Szumowskiej, Tatarak i Wałęsa. Człowiek z nadziei Andrzeja Wajdy czy Essential Killing i Io Jerzego Skolimowskiego.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011)[2] oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015)[3].

Otrzymał dwie Polskie Nagrody Filmowe za najlepszą muzykę do filmów 33 sceny z życia i Essential Killing, był także nominowany do Orła w tej kategorii za pracę przy filmach Ono i Tatarak. Pięciokrotnie nagradzany za muzykę w konkursie głównym Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (za Ono, 33 sceny z życia, Trick, Essential Killing i 11 minut). Za muzykę do filmu Essential Killing otrzymał także nagrodę Prix France Musique Sacem 2012[4].

W 2008 za swoją II Symfonię otrzymał jako pierwszy Nagrodę Mediów Publicznych „Opus” w dziedzinie muzyki poważnej. Zdobywał także nagrodę Fryderyka dla kompozytora muzyki poważnej. W 2000 wyróżniony Paszportem „Polityki” w kategorii muzyka poważna. W 2015 wyróżniony Nagrodą Specjalną im. Konrada Swinarskiego[5].

Kompozycje

[edytuj | edytuj kod]
  • ...Choć doleciał Dedal..., trio na fortepian, klarnet i wiolonczelę (1990)
  • La strada, na trzy instrumenty (1991)
  • Cztery preludia, na fortepian (1992)
  • U Radka na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (1993)
  • 3 for 13, dla trzynastu wykonawców (1994)
  • Sonatina für Alina, na saksofon altowy i taśmę (1994)
  • Eine kleine Herbstmusik, na 11 instrumentów (1995)
  • Epifora, na fortepian i taśmę (1996)
  • Koncert na fortepian i orkiestrę (1996)
  • ...Na temat własny, na zespół kameralny (1997)
  • Four for four, na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (1997)
  • Koncert na wiolonczelę i orkiestrę (1998)
  • Commencement de siècle, na zespół kameralny i live electronics (1999)
  • Before «Four for four», na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (1999)
  • Koncert na skrzypce i orkiestrę (1999)
  • Sonety Shakespeare’a, na sopran męski i fortepian (2000)
  • Ignorant i szaleniec, opera kameralna (2001)
  • Ładnienie (2004)
  • II Kwartet smyczkowy (2006)
  • II Symfonia (2007)
  • Pasja według św. Marka, na orkiestrę, sopran, chór i recytatora (2008)
  • Symfonia Vivo XXX (2010)
  • III Symfonia, na alt i orkiestrę (2011)
  • Król Lear, musical w dwóch aktach (2012)
  • Koncert na flet i orkiestrę (2013)
  • Hommage à Oskar Dawicki, na orkiestrę symfoniczną (2014)
  • Czarodziejska Góra, opera (2015)
  • Herr Thaddäus, na elektronikę i orkiestrę symfoniczną w przestrzeni (2017)[6]
  • Dwie Ragi, na tablę (2017)
  • Dwie Arabeski, na fortepian solo (2018)
  • Koncert na skrzypce i orkiestrę (2019)
  • II Koncert na wiolonczelę i orkiestrę (2019)
  • Perpetuum Stabile na kwartet fortepianowy (2019)
  • Voyelles, na głos, światła i zespół kameralny (2022)
  • Ash na orkiestrę (2023) – dedykowane Sinfonii Varsovii[7]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pedagodzy, Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku [zarchiwizowane 2019-10-07].
  2. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 stycznia 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczenia (M.P. z 2011 r. nr 32, poz. 384).
  3. Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis, mkidn.gov.pl [zarchiwizowane 2021-10-04].
  4. Prix France Musique Sacem 2012 dla Pawła Mykietyna, pisf.pl, 13 listopada 2012 [zarchiwizowane 2023-02-21].
  5. Nagrody Teatru [online], teatr-pismo.pl [dostęp 2022-12-04].
  6. Paweł Mykietyn – Herr Thaddäus [online], zamowieniakompozytorskie.pl [dostęp 2021-10-01].
  7. Premiera nowego utworu symfonicznego Pawła Mykietyna – świętowanie 39. urodzin Sinfonii Varsovii [online], sinfoniavarsovia.org, 7 marca 2023 [dostęp 2023-03-07].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]