Paweł Szkliniarz

Paweł Szkliniarz
Wiktor
	podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	25 czerwca 1903 ; Wysoka, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	26 grudnia 1947 ; Kielce, Polska
	Przebieg służby
Lata służby	1920–1922; 1936–1937; 1941–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Brygady Międzynarodowe; Gwardia Ludowa; Armia Ludowa
Stanowiska	szefem Oddziału III Sztabu Głównego GL i AL, komendant wojewódzki MO w Kielcach
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka,; hiszpańska wojna domowa,; II wojna światowa
	Odznaczenia

Paweł Szkliniarz, przybrane nazwiska: Paweł Kuźnicki, Wiktor Kuźnicki^[1], ps. Paweł, Wiktor (ur. 25 czerwca 1903 w Wysokiej, zm. 26 grudnia 1947 w Kielcach) – polski działacz komunistyczny, dąbrowszczak.

Życiorys

Urodził się we wsi Wysoka pow. zawierciański w rodzinie Piotra, rolnika i robotnika kolejowego, i Katarzyny z Wnuków^[1]. W latach 1920–1922 służył ochotniczo w Wojsku Polskim. W trakcie Bitwy Warszawskiej został ranny i dostał się do niewoli rosyjskiej z której zbiegł.

W 1926 roku wyjechał do Belgii, gdzie pracował w kopalni węgla^[1]. Następnie w 1928 roku przeniósł się do Francji, gdzie także pracował w kopalni. W trakcie pobytu we Francji wstąpił do Francuskiej Partii Komunistycznej.

Po wybuchu wojny domowej w Hiszpanii w 1936 roku walczył jako ochotnik w Brygadach Międzynarodowych, w szeregach batalionu im. Jarosława Dąbrowskiego. Pełnił tam funkcję dowódcy kompanii ciężkich karabinów maszynowych, a następnie od 26 listopada 1936 do 13 lutego 1937 dowódca batalionu, gdy został ranny. Po zranieniu został ewakuowany do ZSRR.

W 1940 roku został przerzucony przez NKWD do znajdującej się pod niemiecką okupacją Polski^[1], a od 1942 roku działał w konspiracji, jako członek Polskiej Partii Robotniczej i jeden z organizatorów Gwardii Ludowej. W styczniu 1943 roku został dowódcą Okręgu Siedlce GL a w marcu 1943 roku był ciężko ranny w starciu z Niemcami w Piszczacu. Po wyleczeniu w październiku 1943 roku objął funkcję szefa Oddziału III Sztabu Głównego Gwardii Ludowej a potem Armii Ludowej, używał wtedy pseudonimu „Wiktor” i otrzymał stopień majora.

W styczniu 1945 roku został mianowany podpułkownikiem i komendantem wojewódzkim MO w Kielcach. W tym czasie był również członkiem Komitetu Wojewódzkiego PPR w Kielcach, uczestniczył w I Zjeździe PPR w Warszawie w grudniu 1945 roku.

W lipcu 1946 roku zwolniony z funkcji komendanta wojewódzkiego MO i aresztowany pod zarzutem niedopełnienia obowiązków służbowych w czasie pogromu Żydów w Kielcach, skąd po krótkim pobycie został zwolniony. Sądzony w procesie związanym z pogromem kieleckim, uniewinniony z zarzutu niedopełnienia obowiązków ale skazany na karę 1 roku pozbawienia wolności za odmowę podporządkowania oddziałów Milicji Obywatelskiej – szefowi Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego.

Zmarł 26 grudnia 1947 roku w Kielcach.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 października 1945)^[2]
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (27 października 1945)^[3]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Piotr Gontarczyk: Szkliniarz Paweł, przybrane nazwiska: Paweł Kuźnicki, Wiktor Kuźnicki (1903–1947), działacz komunistyczny. W: Polski słownik biograficzny. T. 48. Kraków - Warszawa: Polska Akademia Nauk, Polska Akademia Umiejętności, 2012, s. 322. ISBN 978-83-63352-06-6.
↑ M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109 „za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej”.
↑ M.P. z 1945 r. nr 55, poz. 124 „za bohaterskie zasługi w bojach z niemieckim faszyzmem na polach Hiszpanii w latach 1936–1939”.

Bibliografia

Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944. T. 1. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 107. ISBN 83-211-0739-7.

[PSB322-1] Piotr Gontarczyk: Szkliniarz Paweł, przybrane nazwiska: Paweł Kuźnicki, Wiktor Kuźnicki (1903–1947), działacz komunistyczny. W: Polski słownik biograficzny. T. 48. Kraków - Warszawa: Polska Akademia Nauk, Polska Akademia Umiejętności, 2012, s. 322. ISBN 978-83-63352-06-6.

[2] M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109 „za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej”.

[3] M.P. z 1945 r. nr 55, poz. 124 „za bohaterskie zasługi w bojach z niemieckim faszyzmem na polach Hiszpanii w latach 1936–1939”.

[1]

[2]

[3]