Przejdź do zawartości

Pionierpanzer 1

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pionierpanzer 1
Ilustracja
Włoski Pionierpanzer 1
Dane podstawowe
Państwo

 RFN

Producent

MaK Maschinenbau

Typ pojazdu

opancerzony wóz saperski

Trakcja

gąsienicowa

Historia
Prototypy

1967

Produkcja

1968-?

Dane techniczne
Silnik

1 silnik wysokoprężny widlasty, 10-cylindrowy MTU MB 838 Ca-M 500 o mocy 830 KM (611 kW) przy obrotach 2200 obr./min.[1]

Długość

7,9 m[1]

Szerokość

3,7 m[1]

Wysokość

2,7 m[1]

Prześwit

440 mm[1]

Masa

40,8 t[1]

Osiągi
Prędkość

62 km/h[1]

Zasięg pojazdu

850 km (po drogach)[1] 550 km (w terenie)[1]

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

2,1 m[1]

Rowy (szer.)

2,9 m[1]

Ściany (wys.)

1,1 m[1]

Kąt podjazdu

60%[1]

Przechył boczny

30%[1]

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe kal. 7,62 mm
Wyposażenie
wyrzutnie granatów dymnych, dźwig, wyciągarka, świder, urządzenia do prac spawalniczych, specjalne oporządzenie do transportu ładunków niebezpiecznych
Użytkownicy
Niemcy, Belgia, Holandia, Włochy

Pionierpanzer 1 (oficjalnie Bergepanzer 2 A1) – niemiecki opancerzony wóz saperski powstały na podwoziu czołgu Leopard 1.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W latach 60. XX wieku w Bundeswehrze ze względu na rozwój wojsk saperskich postanowiono wprowadzenie specjalistycznego, opancerzonego pojazdu przystosowanego do prac saperskich. Prace projektowe rozpoczęto w roku 1966 pod kierunkiem profesora Ferdinanda Porsche. Pierwszy prototyp nowego wozu wzorowanego na Bergepanzer 2 zbudowano w zakładach MaK w roku 1967. Produkcja seryjna ruszyła w kolejnym roku[2].

Pierwsze Pionierpanzer 1 do niemieckich jednostek saperskich trafiły w roku 1969. W latach 80. XX wieku, po wprowadzeniu do służby czołgów Leopard 2 Niemcy zmodernizowali wszystkie posiadane wozy Pionierpanzer 1. Nowy pojazd saperski otrzymał miano Pionierpanzer 2 Dachs[3][4].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Pionierpanzer 1 został zaprojektowany do wykonywania wejść i wyjść z przeszkody wodnej, usuwania lub tworzenia przeszkód terenowych oraz wyciągania uwięzionych pojazdów[3].

Konstrukcyjnie jest on wzorowany na innym pojeździe powstałym na bazie Leoparda 1 – Bergepanzerze 2. Jednakże w stosunku do wozu Bergepanzer 2 kadłub Pionierpanzera 1 jest o 250 mm szerszy i o 380 mm wyższy. Jego uzbrojeniem są dwa karabiny maszynowe kal. 7,62 mm, zastosowano także wyrzutnie granatów dymnych[3].

Wyposażeniem specjalistycznym wozu saperskiego Pionierpanzer 1 są[3][2]:

  • dźwig obrotowy o nośności 30 t zamocowany po prawej stronie kadłuba
  • wyciągarka o sile uciągu 70 000 N
  • lemiesz (powiększony w porównaniu do Bergepanzer 2)
  • świder do wiercenia otworów przy wykorzystaniu ramienia dźwigu. Pozwala on wiercić otwory średnicy 700 mm i głębokości 1900 mm
  • urządzenia do prac spawalniczych
  • specjalne oporządzenie do transportu ładunków niebezpiecznych.

Wyciągarka, dźwig oraz świder napędzane są hydraulicznie. Aby zapobiec przegrzaniu układu hydraulicznego została zamocowana specjalna chłodnica oleju, która posiada możliwość odebrania w ciągu godziny 10 000 kilokalorii ciepła[3].

Użytkownicy

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n Pionierpanzer 1 - PiPz 1 (ženijní tank) :: Germany (DEU) :: Special Superstructures (Pionierpanzer 1)
  2. a b Michael Jercher, Waldemar Trojca: Leopard 1. Cz. 9. Hannover-Speyer, Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1993, s. 28. ISBN 83-86209-35-6. (pol.).
  3. a b c d e f g h i Dariusz Użycki, Tomasz Begier. Czołg Leopard 1. (III). „Nowa Technika Wojskowa”. 10/1997, s. 13-18, 1997. Andrzej Kiński – redaktor naczelny. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1230-1655. (pol.). 
  4. Michael Jercher, Waldemar Trojca: Leopard 1. Cz. 9. Hannover-Speyer, Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1993, s. 28-30. ISBN 83-86209-35-6. (pol.).