Piotr Gabrych

Piotr Gabrych

Data i miejsce urodzenia	5 lipca 1972 Grudziądz
Wzrost	197 cm
Pozycja	przyjmujący
Informacje klubowe
Klub	Klub MKS MOS Będzin
Numer w klubie	10
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Stal Grudziądz Avia Świdnik 1996–1997 Górnik Radlin 1997–2001 Czarni Radom 2001–2002 Energia Sosnowiec 2002–2004 Jastrzebie Borynia 2004–2005 Iskra Odincowo 2005–2006 S.C. Ulbra 2006–2007 CVM Tomis Constanta 2007–2008 Resovia 2008–2009 MKS MOS Będzin
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Polska
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2013–2014 Stal Grudziądz (asystent) 2014– Stal Grudziądz

Piotr Gabrych (ur. 5 lipca 1972 w Grudziądzu) – polski siatkarz, grający na pozycji przyjmującego, reprezentant Polski na olimpiadzie w Atenach w 2004, obecnie trener.

Jako siatkarz mistrz Polski z Ivett Jastrzębie Borynia (2004), zdobywca Pucharu Polski z Czarnymi Radom (1999), mistrz Rumunii (2007).

Często był określany jako jeden z najbardziej kontrowersyjnych polskich sportowców. W kadrze narodowej zadebiutował w wieku 32 lat. W sezonie 2003/2004 został uznany za najlepszego siatkarza Polskiej Ligi Siatkówki. W polskiej ekstraklasie bronił barw Czarnych Radom, Energii Sosnowiec, Jastrzębia Borynia i Resovii. Grał również w Rosji w barwach Iskry Odincowo, w Brazylii – S.C. Ulbra oraz w Rumunii – CVM Tomis Constanta. W sezonie 2008–2009 był zawodnikiem MKS MOS Będzin, który był jego ostatnim klubem w karierze.

Od sierpnia 2013 za namową Jarosława Radke oraz Zenona Różyckiego reaktywował grudziądzką siatkówkę ligową. W latach 2013–2014 asystent trenera, w od 2014 roku I trener Stali Grudziądz, którą w 2015 r. wprowadził do II ligi.

Kariera w piłce siatkowej

Kariera klubowa

Przygodę z piłką siatkową rozpoczął w swoim rodzinnym mieście, Grudziądzu. Początkowo uczęszczał na zajęcia sportowe w Szkole Podstawowej nr 9. Następnie regularnie trenował w Stali Grudziądz. Nigdy nie był centralnie szkolony ani nie trafił do żadnej reprezentacji młodzieżowej. Jednym z jego pierwszych szkoleniowców był Tadeusz Gnaś.

Barwy II-ligowej Stali reprezentował przez kilka lat. Następnie przeszedł do Avii Świdnik, a przed sezonem 1996/1997 do radlińskiego Górnika. W Radlinie trenował pod okiem Zbigniewa Błaszczaka. Gabrych był wtedy zaniedbany fizycznie, miał kłopoty z nadwagą. Nie nadążał za kolegami na treningach.

Występy Piotra Gabrycha w barwach Górnika zainteresowały działaczy Czarnych Radom, wówczas klubu ekstraklasy. Został zawodnikiem radomskiego zespołu, z którym sięgnął po swoje pierwsze trofea. W Radomiu rozpoczął grę na pozycji przyjmującego. W 1999 roku z radomianami zdobył puchar krajowy. W kolejnym sezonie z tą drużyną reprezentował Polskę w europejskim Pucharze Zdobywców Pucharów. Radomianie swój udział w turnieju zakończyli na fazie grupowej. Jednak w radomskim klubie od początku popadał w konflikty z kolejnymi szkoleniowcami: Edwardem Skorkiem, potem Wojciechem Drzyzgą. Kulminacja sporu nastąpiła podczas spotkania ligowego przeciwko AZS-owi Olsztyn, gdy Piotr Gabrych zszedł z parkietu bez zgody szkoleniowca, obrzucając wulgarnymi słowami kolegów z drużyny. Radomianie ulegli olsztynianom 1:3. „Gary” w połowie sezonu 2000/2001 został zawieszony. Główną przyczyną tej decyzji były przede wszystkim brak dyscypliny i lekceważące zachowania względem trenera. Ówczesny szkoleniowiec Czarnych, Wojciech Drzyzga, uznał, że z Gabrychem nie da się współpracować i że był on główną przyczyną negatywnego zachowania grupy.

Na kolejny sezon, 2001/2002, Gabrych musiał znaleźć sobie nowy klub. Trafił do Sosnowca, gdzie reprezentował barwy miejscowej Energii. Po roku przeszedł do Jastrzębia Borynia. W klubie znalazł pierwszego od kilku lat trenera, z którym potrafił dojść do porozumienia. Był nim Igor Prieložný. W 2003 roku szkoleniowiec zespołu zadeklarował, że nie interesuje go przeszłość zawodnika. W sezonie 2003/2004 jego zagrywki i skuteczność ataku sprawiły, że otrzymał tytuł najlepszego gracza Polskiej Ligi Siatkówki.

Przed sezonem 2004/2005, podobnie jak Robert Prygiel i Łukasz Kadziewicz, wyjechał do Rosji, by reprezentować barwy drużyny uczestniczącej w Superlidze – w Iskrze Odincowo. Ciężko mu było zaaklimatyzować się w nowym zespole, często pełnił rolę rezerwowego. Po zakończeniu rozgrywek ligowych opuścił Rosję.

Po powrocie z Rosji był bliski gry w Niemczech, w VfB Friedrichshafen. Z niemieckimi działaczami prowadził rozmowy drugi sezon z rzędu. Jednak nie doszło do podpisania kontraktu. Szkoleniowiec zespołu VfB zaproponował mu klub z Brazylii – S.C. Ulbra. W tym zespole również nie mógł się odnaleźć. Z zawodnikami z drużyny porozumiewał się jedynie po hiszpańsku. Serie porażek zespołu w lidze doprowadziły do konfliktów kadry z zarządem klubu. Po zakończeniu sezonu Gabrych opuścił Brazylię.

Przed sezonem 2006/2007 znalazł miejsce w Rumunii, w drużynie CVM Tomis Constanta, która w poprzednich dwóch edycjach ligowych kończyła rozgrywki o mistrzostwo krajowe na drugim miejscu. W barwach tego zespołu wywalczył pierwszy w historii klubu tytuł mistrza kraju. W decydującym meczu finałów rumuńskiej ligi Tomis pokonał Dinamo Lemitrans Bukurešť 3:1. Po roku Gabrych odszedł z drużyny. Dostał propozycję gry m.in. w Serie A2 we Włoszech. Chciał wrócić do swojego byłego klubu z Jastrzębia, ale nie potrafił dojść do porozumienia z tamtejszymi działaczami. Ostatecznie kontrakt podpisał z Resovią Rzeszów. W sezonie 2008/2009 był zawodnikiem beniaminka I ligi MKS MOS Będzin. Po tym sezonie zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna

W wieku 32 lat, jako zawodnik Jastrzębia Borynia, otrzymał zaproszenie do reprezentacji kraju. Powołanie przyjęto z mieszanymi uczuciami. W maju 2004 roku zakwalifikował się do kadry na mecze kwalifikacyjne do Igrzysk Olimpijskich w Porto. W barwach „biało-czerwonych” zadebiutował w spotkaniu przeciwko Portugalii, który miał zadecydować o kwalifikacji do Olimpiady. W drugim secie wszedł na parkiet, zmieniając Piotra Gruszkę. Na boisku spędził mało czasu, zdobywając trzy punkty. Potem zaliczył udane mecze w Bydgoszczy z Bułgarią podczas rozgrywek Ligi Światowej.

Później otrzymał powołanie do kadry olimpijskiej. Jego udział w turnieju nie wypadł udanie, w reprezentacji pełnił zazwyczaj funkcję rezerwowego gracza. Media donosiły, że Gabrych poza parkietem był skonfliktowany z zawodnikami z polskiej drużyny. Po olimpiadzie nie zagrał ani razu w kadrze narodowej, w której wystąpił 34 razy.

Osiągnięcia

• Puchar Polski w 1998 roku z Czarnymi Radom
• 3. miejsce na Mistrzostwach Polski w 2003 roku z Ivettem Jastrzębie Borynia
• Mistrzostwo Polski w 2004 roku z Ivettem Jastrzębie Borynia
• Mistrzostwo Rumunii w 2007 roku z CVM Tomis Constanta

Wyróżnienia i nagrody

• najlepszy siatkarz Polskiej Ligi Siatkówki w sezonie 2003/2004,
• najlepszy atakujący II Memoriału im. Zdzisława Ambroziaka (2007)

Bibliografia

• Drag Kamil, Człowiek z kamienia, Przegląd Sportowy
• https://web.archive.org/web/20080516222045/http://www.reprezentacja.net/images_sent/sylwetki/gabrych.pdf
• Sylwetka siatkarza na portalu olimpijski.pl. [dostęp 2010-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-28)].
• http://www.siatka.org/?kibic.aktualnosci.wszystkie.5104