Przejdź do zawartości

Pomnik Wolności w Rydze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
pomnik Wolności
Brīvības piemineklis
Ilustracja
Państwo

 Łotwa

Miejscowość

Ryga

Projektant

Kārlis Zāle

Całkowita wysokość

35 m

Data odsłonięcia

18 listopada 1935

Położenie na mapie Rygi
Mapa konturowa Rygi, w centrum znajduje się punkt z opisem „pomnik Wolności”
Położenie na mapie Łotwy
Mapa konturowa Łotwy, w centrum znajduje się punkt z opisem „pomnik Wolności”
Ziemia56°57′05″N 24°06′47″E/56,951389 24,113056

Pomnik Wolności[1] (łot. Brīvības piemineklis, potocznie przez Łotyszów zwany Mildą) – stojący w centrum Rygi, symbol niepodległości państwa odsłonięty w 1935.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Instalacja została wzniesiona w latach 1931–1935 na miejscu pomnika przedstawiającego Piotra Wielkiego na koniu, który stał przy Bulwarze Wolności aż do wkroczenia wojsk niemieckich do Rygi w 1915 (łot. Brīvības bulvāris, do I wojny światowej Aleksandrowskij Bułward) łączącym ze sobą Stare i Nowe Miasto.

Budowa została sfinansowana ze składek społeczeństwa i zrealizowana przez architekta Ernestsa Štālbergsa według szkiców Kārlisa Zālego.

W 1945 planowano wysadzenie pomnika w powietrze, jednak według powszechnie panującego przekonania[czyjego?] został uratowany przez pochodzącą z Rygi Wierę Muchinę – uczennicę Zālego. Jako optyczną przeciwwagę dla pomnika sto metrów dalej, na drugim końcu bulwaru, wzniesiono pomnik Włodzimierza Lenina.

U stóp Pomnika Wolności znajdują się symboliczne rzeźby przedstawiające Strażników Ojczyzny, Matkę-Łotwę, Rodzinę i Pracę. Na cokole umieszczono napis Za Ojczyznę i Wolność (łot. Tēvzemei un Brīvībai).

Na szczycie dziewiętnastometrowego obelisku znajduje się dziewięciometrowa „alegoria wolności” – statua uosabiająca niezależność Łotwy. W dłoniach trzyma trzy gwiazdy symbolizujące trzy historyczne regiony państwa: Inflanty, Kurlandię z Semigalią i Łatgalię. W czasach ZSRR gwiazdy interpretowano jako symbol jedności republik bałtyckich.

W przeciwieństwie do pomnika Lenina usuniętego w 1991 zarówno kobieta, jak i umieszczone u podnóża rzeźby figury skierowane są twarzą na zachód, co ma symbolizować więź Łotwy z cywilizacją łacińską. Postaci ze spuszczonymi głowami, związane łańcuchami, patrzą z kolei w kierunku wschodnim.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polski egzonim przyjęty na 120. posiedzeniu KSNG.