Pora rostkowa
.png?lang=pl)
Pora rostkowa (właściwie por rostkowy), czasami także pora kiełkowa (łac.germ pore) – miejscowe przewężenie ściany komórkowej zarodnika grzyba, w formie okrągłego tworu znajdującego się zwykle na jego końcu, naprzeciwko wnęki (hilum) i wyrostka wnęki (apiculus, hilar appendage). Przez porę rostkową wyprowadzana jest pierwsza strzępka rostkowa grzybni pierwotnej[1]. Pora rostkowa jest ważną cechą przy mikroskopowym oznaczaniu niektórych gatunków. Bierze się pod uwagę jej występowanie, rozmiary, kształt i położenie (może być centralna lub ekscentryczna)[2].
Pory rostkowe występują tylko w grubościennych zarodnikach. Grube ściany to adaptacja zarodników do przetrwania trudnych warunków w przewodzie pokarmowym zwierząt. Cieńsze miejsce na zarodniku, czyli pora rostkowa, to cecha umożliwiająca szybkie ich kiełkowanie po wydaleniu z układu pokarmowego zwierzęcia. Dotyczy to głównie grzybów saprotroficznych, a zwłaszcza grzybów koprofilnych[3]. Z tego powodu pory rostkowe występują np. u zarodników polówek (Agrocybe), kołpaczków (Panaeolus), łysiczek (Psilocybe) i łuskwiaków (Pholiota)[1]. Większość grzybów ektomykoryzowych natomiast nie ma por rostkowych. Występowanie niewyraźnych por rostkowych u niektórych gatunków Inocybe (strzępiaków) wskazuje, że ich zarodniki mogą być przenoszone przez zwierzęta[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Mushroom, the Journal of Wild Mushrooming [online] [dostęp 2013-03-20].
- ↑ Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ a b Hans Halbwachs, Claus Bässler, Gone with the wind – a review on basidiospores of lamellate agarics, „Mycosphere”, 6 (1), 2015, s. 78–112, DOI: 10.5943/mycosphere/6/1/10, ISSN 2077-7019 [dostęp 2022-03-25].