Prawo ram
Prawo ram – w zdobnictwie architektonicznym konieczność dopasowania kształtu rzeźby lub płaskorzeźby do ozdabianego nią elementu architektonicznego[1].
Zastosowanie tego prawa wymuszało na rzeźbiarzach zachowanie zasadniczych form elementów budowli (głowic kostkowych, archiwolt) podczas zdobienia ich reliefami i rzeźbami[1]. W konsekwencji często prowadziło to do zachwiania proporcji przedstawianych postaci.
Prawo ram stosowane było głównie w architekturze romańskiej[1].