Przejdź do zawartości

Przeźrocze (architektura)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Romańskie przeźrocza w opactwie cystersów w Wąchocku

Przeźrocze – nieoszklony, najczęściej ozdobny otwór w ścianie przepuszczający do wnętrza światło dzienne, najczęściej o dekoracyjnym wykroju, występujący w architekturze romańskiej, gotyckiej i architekturze islamu[1].

Najczęściej przedzielone było kolumienką i nazywane biforium lub poprzez podział dwiema kolumnami zwane triforium. Niekiedy przeźrocza wypełniane były kamiennym lub drewnianym dekoracyjnym ażurem lub też otwór był osłaniany prześwitującą płytką z alabastru, z pergaminu, lub też z woskowanego płótna czy rogu.

Takie przeźrocza były stosowane również we wnętrzu pomieszczeń tworząc między nimi galerię. W kościołach średniowiecznych tworzyły ozdobne łuki nad nawą boczną a wnętrzem kościoła bazylikowego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 131. ISBN 83-85001-89-1.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]