Przejdź do zawartości

Radio LBC

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
LBC
Państwo

 Wielka Brytania

Siedziba

Londyn

Język

angielski

Data założenia

1973

Format stacji

talk/news

Częstotliwości
w miastach

97,3 MHz

Transmisja DAB

12C (Londyn) 11D (w całym kraju)

Strona internetowa

LBC (obecne rozwinięcie skrótu to Leading Britain’s Conversation) – ogólnobrytyjska stacja radia mówionego z siedzibą w Londynie. Jej właścicielem jest koncern mediowy Global.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

LBC była pierwszą licencjonowaną komercyjną rozgłośnią radiową, która – rozpoczynając nadawanie 8 października 1973 – złamała 50-letni monopol BBC. Stacja nosiła nazwę London Broadcasting Company[1]. W 2007 stacja zmieniła właściciela z Chrysalis na Global[2] oraz zmieniła nazwę na London Biggest Conversation, co było grą liter w dotychczasowej nazwie stacji[3]. Po rozpoczęciu nadawania w systemie DAB radio zmieniło nazwę na Leading Britain’s Conversation.

Profil

[edytuj | edytuj kod]

LBC jest stacją radia mówionego, skupioną na tematach politycznych i obyczajowych. Formułą radia jest phone-in, czyli czynny udział słuchaczy w programie. Oprócz stałych prezenterów swoje programy prowadzą osobistości ze świata polityki, np. do niedawna Nigel Farage[4][5]. W stolicy Wielkiej Brytanii w 2016 stacji słuchało ok. 1 mln słuchaczy, dając rozgłośni 5. miejsce wśród londyńskich stacji komercyjnych[6]. Stacja postrzegana jest jako prawicowa[7], choć zatrudnia również prezenterów o poglądach lewicowych, takich jak James O’Brien[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 1973: Commercial radio joins UK airwaves. [w:] BBC [on-line]. [dostęp 2017-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-03)]. (ang.).
  2. Tim Crook: The History and Development of Independent Radio Journalism in Britain. Routledge. [dostęp 2017-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-31)]. (ang.).
  3. LBC becomes ‘London’s Biggest Conversation’. [w:] Digital Spy [on-line]. 2007-04-03. [dostęp 2017-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-23)]. (ang.).
  4. Nigel Farage. [w:] LBC [on-line]. [dostęp 2017-04-28]. (ang.).
  5. Adam Bienkov BusinessInsider, Nigel Farage leaves LBC radio show ‘with immediate effect’ [online], 2020.
  6. RAJAR Q4 2016: London and national headlines. [w:] Radio Today [on-line]. [dostęp 2017-04-28]. (ang.).
  7. Rachel Cooke: LBC: from heartbreak to banter to political hot potatoes. [w:] The Guardian [on-line]. 2014-04-20. [dostęp 2017-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-27)]. (ang.).
  8. Dorian Lynskey: How James O’Brien became the conscience of liberal Britain. [w:] New Statesman [on-line]. 2017-02-03. [dostęp 2017-04-28]. (ang.).