Prijeđi na sadržaj

Radujevac (Negotin)

Izvor: Wikipedija
Radujevac
Osnovni podaci
Država  Srbija
Upravni okrug Borski
Opština Negotin
Stanovništvo
Stanovništvo (2022) 1540
Geografija
Koordinate 44°16′03″N 22°40′03″E / 44.2675°N 22.6675°E / 44.2675; 22.6675
Nadmorska visina 44 m
Radujevac na mapi Srbije
Radujevac
Radujevac
Radujevac (Srbije)
Ostali podaci
Poštanski kod 19334
Pozivni broj 019
Registarska oznaka NG


Koordinate: 44° 16′ 03" SGŠ, 22° 40′ 03" IGD
Radujevac je naselje u Srbiji u opštini Negotin u Borskom okrugu. Prema popisu iz 2002. bilo je 1540 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 2715 stanovnika).

Demografija

[uredi | uredi kod]

U naselju Radujevac živi 1320 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 47,6 godina (45,8 kod muškaraca i 49,1 kod žena). U naselju ima 467 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,30.

Ovo naselje je u uglavnom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka
Demografija
Godina Stanovnika
1948. 2708 [1]
1953. 2700
1961. 2767
1971. 2799
1981. 2866
1991. 2715 2152
2002. 2467 1540
Etnički sastav prema popisu iz 2002.
Srbi
  
1327 86.16%
Vlasi
  
143 9.28%
Rumuni
  
16 1.03%
Crnogorci
  
2 0.12%
Hrvati
  
1 0.06%
Rusi
  
1 0.06%
nepoznato
  
21 1.36%


Podaci iz Istorijskog arhiva Negotin

[uredi | uredi kod]

Radujevac je ratarsko seosko naselje zbijenog tipa udaljeno 13 km severoistočno od Negotina. Smešteno je na prosečno 40 metara nadmorske visine, na desnoj obali Dunava. Severna geografska širina naselja je od 44o 16’ 05”, istočna geografska dužina 22o 40’ 05”, a površina atara 2.697 hektara. Od Negotina se do ovog naselja može stići direktnim asfaltnim putem. Ostaci starina u ataru naselja upućuju na raniju naseljenost (zidine starog utvrđenja, lokaliteti Selište, Čajna i Radan na kojima su nekada bila naselja, staro groblje i drugo). Prvi put se pominje u turskim popisima (1530. godine) kao naselje sa 22 kuće. Godine 1586. je imalo 16 kuća, 1736 - 80 kuća, 1846 - 252 kuće, a 1866. godine 335 kuća. Današnje naselje je podeljeno na Gornji i Donji kraj. U njima su između dva svetska rata živele sledeće familije: Gornjakovići ili Gornješti (slava Petkovica), Kiculovići (slava sv. Andreja), Dobrići (slava sv. Nikola), Kacalojevići (slava Petkovica), Ametišti i Đonešti (slava Mala Gospojina), Đormešti (slava sv. Nikola), Nikulešti (slava Petkovica), Tornešti (slava sv. Nikola), Miruešti (slava Petkovica), Petraškići (slava sv. Nikola), Arsenovići ili Arsenešti (slava Petkovica), Palas (slava sv. Arhanđeo), Vasiljevići ili Kolcići (slava sv. Nikola), Domaćini (slava Petkovica), Mezerići ili Čerčelići (slava Petkovica), Firulovići ili Đovandijevići (slava Petkovica), Tabakovići (slava sv. Nikola), Panići ili Panešti (slava Petkovica), Rošogići (slava Petkovica), Mokofići (slava sv. Arhanđeo), Malšešti (slava Petkovica), Cikulovići ili Cikulešti (slava sv. Andreja), Šljivići ili Prunešti (slava Petkovica), Andriješti (slava Petkovica), Stojanovići (slava sv. Nikola), Peškirešti (slava Petkovica), Popešti (slava Petkovica), Zajačaranovići (slava sv. Nikola), Gočići ili Gogešti (slava Petkovica), Maridžijevići (slava sv. Nikola), Mitrinovići (slava Mitrovdan), Grekulići ili Grekulešti (slava sv. Nikola), Barbojevići ili Barboješti (slava Petkovica), Bugarčići ili Bugarešti (slava sv. Nikola), Košovljani (slava sv. Jovan), Ungurjani (slava sv. Todor), Prahovljani (slava Petkovica), Radulešti (slava sv. Arhanđeo), Đurići (slava sv. Vrač), Novazarevići (slava sv. Nikola), Carani (slava Petkovica), Vladići (slava sv. Arhanđeo), Šiškovići, Magurjanovići i Fločići (slava Petkovica), Pačići (slava Mitrovdan), Anđelići (slava sv. Nikola), Jankovići (slava Petkovica), Fajdići (slava Petkovica), Glogođanovići (slava Velika Gospojina), Usti (slava sv. Nikola) i Jovanovići (slava sv. Nikola). Zavetina u naselju je Spasovdan. Pravoslavni hram u naselju je postojao i u 18. veku (1736. godine), dok je crkva posvećena Vaznesenju Gospodnjem sagrađena 1910. godine. Stanovništvo Radujevca je pravoslavno, nacionalno se izjašnjava kao srpsko, vlaško i rumunsko, a antropogeografskim i etnološkim proučavanjima svrstano je u vlaška naselja. Godine 1921. godine imalo je 503 kuća i 2.879 stanovnika, 1948 - 618 kuća i 2.708 stanovnika, a 2002. godine 833 kuća i 1.625 stanovnika. Godine 2007. u inostranstvu iz ovog naselja radi 831 stanovnik (u Austriji 576, Nemačkoj 152 i Švajcarskoj 60). Osnovna škola u naselju je počela sa radom 1851. godine. Školske 2006/2007. godine je imala 71 učenika. Sve dok nije u susednom naselju Prahovo otvoreno pristanište i železnička stanica, u Radujevcu je bilo glavno pristanište za Negotin i za celu južnu Krajinu. Zemljoradnička zadruga u Radujevcu je osnovana 1899. godine. (obnovljena 1947. godine). U periodu od 1950. do 1953. godine u Radujevcu je radila i Seljačka radna zadruga „Petar Stambolić“ (prestala sa radom odlukom skupštine zadrugara). Električnu rasvetu Radujevac dobija 1954. godine, Dom kulture 1949-55, a put i telefonske veze sa svetom 1982. godine.

Reference

[uredi | uredi kod]
  1. Knjiga 9, Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, maj 2004, ISBN 86-84433-14-9
  2. Knjiga 2, Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, februar 2003, ISBN 86-84433-01-7

Spoljašnje veze

[uredi | uredi kod]