Raffaele Fornari
| Kardynał prezbiter | |
| Data i miejsce urodzenia |
23 stycznia 1787 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 czerwca 1854 |
| Miejsce pochówku | |
| Nuncjusz apostolski we Francji | |
| Okres sprawowania |
1842–1850 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia |
3 kwietnia 1842 |
| Kreacja kardynalska |
21 grudnia 1846 |
| Kościół tytularny |
Santa Maria sopra Minerva |
| Data konsekracji |
3 kwietnia 1842 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Raffaele Fornari (ur. 23 stycznia 1787 w Rzymie, zm. 15 czerwca 1854 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 23 stycznia 1787 roku w Rzymie[1]. Studiował w rodzinnym mieście, uzyskując doktorat z teologii[1]. Po studiach został wykładowcą, a następnie kanonistą Penitencjarii Apostolskiej. 24 stycznia 1842 roku został tytularnym arcybiskupem Nicei, a 3 kwietnia przyjął sakrę[2]. W okresie od stycznia do grudnia 1842 roku był nuncjuszem w Belgii, a w latach 1842–1850 – we Francji[1]. 21 grudnia 1846 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 30 września 1850 roku i nadano mu kościół tytularny Santa Maria sopra Minerva[2]. W 1851 roku został prefektem Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej[1]. Zmarł 15 czerwca 1854 roku w Rzymie[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Raffaele Fornari. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-07-10]. (ang.).
- ↑ a b c Raffaele Fornari. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-07-10]. (ang.).