Przejdź do zawartości

Randy Jones (baseballista)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Randy Jones
Ilustracja
miotacz
Pełne imię i nazwisko

Randall Leo Jones

Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1950
Fullerton

Odbijał

prawą

Rzucał

lewą

Debiut

16 czerwca 1973

Ostatni występ

7 września 1982

Statystyki
Win–loss record

100–123

ERA

3,42

Strikeouty

732

Kariera klubowa
Lata Kluby
1973–1980 San Diego Padres
1981–1982 New York Mets

Randall Leo Jones (ur. 12 stycznia 1950) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza.

W czerwcu 1972 został wybrany w piątej rundzie draftu przez San Diego Padres, w którym zadebiutował 16 czerwca 1973 w meczu przeciwko New York Mets. W 1975 uzyskał najlepszy wskaźnik ERA w National League (2,24) i po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd, zaś rok później zanotował najwięcej zwycięstw w MLB (22) i został wyróżniony spośród miotaczy otrzymując Cy Young Award. W grudniu 1980 w ramach wymiany zawodników przeszedł do New York Mets, w którym występował przez dwa sezony[1].

W 1997 numer 35, z którym występował w San Diego Padres, został zastrzeżony[2], zaś dwa lata później został uhonorowany członkostwem w San Diego Padres Hall of Fame[3].

Nagrody i wyróżnienia
Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
All-Star 1975, 1976 [1]
NL Cy Young Award 1976 [1]
#35 zastrzeżony przez Padres 1997 [2]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Randy Jones Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2016-02-06]. (ang.).
  2. a b 2016 will be historic for Petco Park. mlb.com. [dostęp 2016-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lutego 2016)]. (ang.).
  3. Padres Hall of Fame. baseball-reference.com. [dostęp 2016-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 sierpnia 2014)]. (ang.).