Przejdź do zawartości

Rezerwy walutowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rezerwy walutowe, rezerwy dewizowe[1] – płynne aktywa zagraniczne, które są kontrolowane i posiadane przez krajowy bank centralny (np. zagraniczne waluty zdeponowane w banku centralnym). Do funkcji rezerw walutowych należy m.in. zabezpieczenie operacji wyrównujących bilans płatniczy kraju, gwarantowanie wymienialności pieniądza krajowego oraz umożliwienie interwencji na rynku walutowym[2].

Rezerwy w walutach i złocie w 2006 r.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo rezerwy były przetrzymywane w złocie. Po wprowadzeniu systemu z Bretton Woods, Stany Zjednoczone związały swoją walutę ze złotem. Spowodowało to, że niektóre państwa zrezygnowały z trzymania rezerw w złocie i zaczęły trzymać je w dolarach[3]. Banki centralne zazwyczaj trzymają rezerwy w kilku walutach.

Głównym celem posiadania rezerw walutowych przez banki centralne jest utrzymanie stabilności i bezpieczeństwa walutowego państw.

Poziomy rezerw walutowych

[edytuj | edytuj kod]

Na koniec 2014 roku ok. 33% wszystkich oficjalnych rezerw walutowych było trzymanych w dolarach, a ok. 12% euro[4].

Państwa, które mają największe rezerwy walutowe (w sumie posiadają ok. 80% światowych rezerw walutowych):

Pozycja Państwo mld USD (koniec miesiąca)
1 Chiny 3843 (grudzień 2014)[5]
2 Japonia 1261 (grudzień 2014)[6]
Strefa euro 743 (grudzień 2014)[7]
3 Arabia Saudyjska 732 (grudzień 2014)[8]
4 Szwajcaria 545 (grudzień 2014)[9]
5 Tajwan 419 (grudzień 2014)[10]
6 Rosja 385 (grudzień 2014)[11]
7 Korea Południowa 364 (grudzień 2014)[12]
8 Brazylia 364 (grudzień 2014)[13]
9 Hongkong 329 (grudzień 2014)[14]
10 Indie 320 (grudzień 2014)[15]

Poziom rezerw walutowych Polski

[edytuj | edytuj kod]

Na koniec sierpnia 2018 rezerwy walutowe NBP wynosiły 416 898,5 mln zł[16]:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wojciech Majerkiewicz: Skąd się biorą rezerwy walutowe?. inwestycje.pl, 2007-06-20. [dostęp 2010-02-04].
  2. E. Gostomski, Ewolucja wielkości, struktury i wykorzystania oficjalnych rezerw walutowych na świecie, [w:] M. Pronobis (red.), Polityka ekonomiczna i rynki finansowe a funkcjonowanie gospodarki, Warszawa, Wyższa Szkoła Bankowa w Gdańsku, 2013, ISBN 978-83-61712-41-1, s. 171.
  3. Tomasz Kuźma: Zapasy na czarną godzinę – studioopinii.pl.
  4. Currency Composition of Official Foreign Exchange Reserves (COFER) (ang.).
  5. Snapshot for China Monthly Foreign Exchange Reserves (CNGFOREX). BLOOMBERG L.P. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
  6. Japan International Reserves and Foreign Currency Liquidity. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
  7. EURO AREA, International Reserves and Foreign Currency Liquidity. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
  8. SAUDI ARABIA, International Reserves and Foreign Currency Liquidity. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
  9. SWITZERLAND, International Reserves and Foreign Currency Liquidity. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
  10. Foreign Exchange Reserves. Central Bank of the Republic of China (Taiwan). [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
  11. Russia’s International Reserves. The Central Bank of the Russian Federationl. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
  12. KOREA, REPUBLIC OF, International Reserves and Foreign Currency Liquidity. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
  13. Brazil International Reserves and Foreign Currency Liquidity. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
  14. Hong Kong Special Administrative Region, People’s Republic of China. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
  15. India International Reserves and Foreign Currency Liquidity. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
  16. NBP: Oficjalne aktywa rezerwowe. nbp.pl. [dostęp 2018-10-04]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]