Przejdź do zawartości

Riccardo Picchio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Riccardo Picchio (ur. 7 września 1923 w Piemont, zm. 13 sierpnia 2011[1]) – włoski slawista, współwydawca rocznika „Ricerche Slavistiche”.

Ukończył studia na uniwersytecie w Rzymie. W latach 1945–1947 był redaktorem dziennika „L'Avanti”. W latach 1947–1948 był lektorem języka włoskiego na Uniwersytecie Warszawskim, a 1953–1961 wykładał na uniwersytetach we Florencji i Pizie. Od 1961 do 1965 piastował funkcję kierownika Instytutu Filologii Słowiańskiej w Rzymie, jako następca Mavera. Następnie był profesorem literatury słowiańskiej na Uniwersytecie Yale.

Niektóre jego prace ukazały się w tomie Études littéraires slavo-romanes, wydanym w 1978 w języku francuskim.

W 1991 r. został członkiem zagranicznym PAN[2].

Niektóre publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • 1951 – Il sarmatismo polacco. Note di storia della cultura barocca
  • 1953 – Tradizione „sarmatica” e slavismo polacco
  • 1954 – Gli „Annali” del Baronio-Skarga e la „Storia” di Paisji Hilendarski
  • 1964 – La narrativa polacca contemporanea
  • 1965 – E.M. Manolesso, A. Vimina e la Polonia
  • 1970 – Struktura stylistyczna „Gofreda” na tle tradycji polskich
  • 1970 – L'Europa orientale dal Rinascimento all'età illuministica
  • 1975 – Treny Kochanowskiego na tle poetyki renesansowej

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Memorial Service for Professor Riccardo Picchio (October 16) [online], h-net.msu.edu [dostęp 2017-11-26].
  2. Picchio, Riccardo, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2021-10-12].