Przejdź do zawartości

Rogownica Biebersteina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rogownica Biebersteina
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

goździkowate

Rodzaj

rogownica

Gatunek

rogownica Biebersteina

Nazwa systematyczna
Cerastium biebersteinii DC.
Mém. Soc. Phys. Genève 1:436. 1822
Kwiaty

Rogownica Biebersteina (Cerastium biebersteinii DC.) – gatunek byliny należący do rodziny goździkowatych. Pochodzi z Krymu[3]. Jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Roślina o wznoszących się i pokładających pędach. Cała jest gęsto, srebrzyście kutnerowata. Łodyga osiąga długość 15–30 (45) cm. Oprócz łodyg kwiatowych wytwarza także pędy płonne.
Liście
Ulistnienie nakrzyżległe. Liście lancetowate, ostro zakończone, o długości 20–50 mm i szerokości 3–8 mm.
Kwiaty
Promieniste, białe, 5-krotne. Działki kielicha o długości 6–10 mm, wolne. Płatki korony ok. dwukrotnie dłuższe od działek kielicha, wcięte niemal do połowy długości. Wewnątrz korony 1 słupek z 5 szyjkami (rzadko czterema) i zwykle 10 pręcików. Kwitnie od połowy maja do lipca.
Owoce
10-ząbkowa torebka o płaskich ząbkach.
Gatunki podobne
W uprawie spotyka się bardzo podobną rogownicę kutnerowatą, również srebrzyście kutnerowatą. Ma nieco mniejsze liście (10–30 mm długości i 2–5 mm szerokości), a jej torebki mają odgięte ząbki.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • Roślina ozdobna. Jest dość powszechnie uprawiana. Ze względu na biało-srebrzysty kolor całej rośliny doskonale komponuje się z innymi roślinami. Tworzy zwarte kobierce. Szczególnie nadaje się do ogródków skalnych, na murki, skarpy, obwódki. Może też być używana jako roślina okrywowa pod iglaki (jej srebrzysty kolor stanowi doskonałe tło dla zieleni).

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]
Wymagania
Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, wystarcza jej średnio żyzna ziemia ogrodowa. Jest też dość wytrzymała na suszę. Potrzebuje natomiast dużo słońca.
Rozmnażanie
Najłatwiej rozmnaża się ją poprzez podział bryły korzeniowej lub sadzonkowanie z pędów nadziemnych. Może być też rozmnażana przez nasiona.
Pielęgnacja
Rośnie dość ekspansywnie i uprawiana w ogródku skalnym może zagłuszać inne, wolniej rosnące skalniaki, tym bardziej, że zwykle sama się wysiewa. Wymaga zatem kontroli rozrostu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-12] (ang.).
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X. (Zastosowanie i uprawa)
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8. (Morfologia)