Rojownik włochaty

Rojownik włochaty
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	Saxifraganae
Rząd	skalnicowce
Rodzina	gruboszowate
Rodzaj	rojownik
Gatunek	rojownik włochaty
	Nazwa systematyczna
	Jovibarba preissiana Omelcz. & Czopik Omelcz. & Czopik; Bot. Zhurn. (Moscow & Leningrad) 60(8): 1184. 1975
	Multimedia w Wikimedia Commons

Rojownik włochaty, rojnik włochaty (Jovibarba preissiana subsp. Omelcz. & Czopik) – gatunek rojnika należący do rodziny gruboszowatych. Występuje w Karpatach. W Polsce występuje w Pienińskim Pasie Skałkowym, w Pieninach, w masywie Pilska i w Tatrach.

Nazewnictwo

Synonimy nazwy naukowej^[3]:
- Jovibarba hirta subsp. glabrescens
- Sempervivum hirtum f. glabrescens Sabr.
- Sempervivum hirtum subsp. glabrescens Jáv.
- Sempervivum preissianum Domin.
- Sempervivum soboliferum subsp. glabrescens Soó
- Sempervivum soboliferum subsp. preissianum S. Pawł.
Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski podaje nazwę rojownik włochaty (Sempervivum soboliferum subsp. glabrescens Soó)^[4].

Pokrój: Roślina tworząca zwarte, przyziemne różyczki liściowe, z których wyrastają pędy kwiatowe. Tworzy rozłogi, dzięki którym gęsto wyrastające z nich nowe różyczki tworzą zwarte kępy.

Łodyga: Pęd kwiatowy, wzniesiony i gruby, o wysokości 15–30 cm. Wyrasta dopiero w okresie kwitnienia rośliny.

Liście: Tworzy bladozielone, kuliste różyczki liściowe o średnicy do 5 cm. W lecie są one rozwarte. Poszczególne liście w różyczce są silnie mięsiste, nagie, jajowatolancetowate, przeważnie najszersze poniżej połowy i ku końcowi zwężają się w ostry koniec. Mają orzęsione brzegi. Liście są stale wzniesione i przegięte do środka (tylko w starych różyczkach liście skrajne rozwierają się).

Kwiaty: Duże, zebrane na szczycie pędu kwiatowego w gęsty kwiatostan. Kwiaty promieniste, żółtawobiałe, 6 (czasami 7)-krotne, gruczołowato omszone, wyrastają na grubych szypułkach. Płatki wydłużone i frędzlowato ząbkowane.

Owoc: Wzniesiony mieszek z drobnymi i licznymi nasionami.
Gatunki podobne: Bardzo podobny jest występujący w Sudetach, na wyżynach i na niżu rojownik pospolity. Ma on wewnętrzne liście łukowato zagięte do środka, a różyczki liściowe zamknięte.

Rozwój: Bylina, chamefit, sukulent. Kwitnie od września do października. Kwiaty zapylane są przez owady. Rozmnaża się również wegetatywnie poprzez tworzenie nowych różyczek liściowych. Należy do tzw. sukulentów – roślin przystosowanych do życia w skrajnie suchych środowiskach. Potrafi przez długi czas przetrwać bez nawadniania, dzięki temu, że gromadzi spore ilości wody w soku komórkowym (to właśnie dzięki temu ma takie mięsiste liście).

Siedlisko: Murawy naskalne i kserotermiczne, skały. Występuje głównie na podłożu wapiennym, na dobrze naświetlonych zboczach, na bardzo płytkich glebach, przeważnie na rędzinach inicjalnych i właściwych, rzadko tylko na rędzinach próchnicznych. Jego populacje liczą przeważnie od kilkunastu do kilkudziesięciu osobników.

Gatunek objęty ścisłą ochroną gatunkową. Zasadniczo nie jest zagrożony, gdyż główne stanowiska jego występowania znajdują się na obszarze parków narodowych – Pienińskiego i Tatrzańskiego.

Zobacz też: Rośliny tatrzańskie.

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-07-11] (ang.).
↑ ^a ^b The Plant List. Jovibarba preissiana. [dostęp 2001-03-15].
↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.

Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: Multico Oficyna Wyd.. ISBN 83-7073-385-9.