Romano Amerio
Romano Amerio (ur. 1905 w Lugano, zm. 1997) – szwajcarsko-włoski teolog, filolog i filozof, tradycjonalista katolicki[1][2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował na uniwersytecie katolickim w Mediolanie[3]. Tutaj w 1927 obronił doktorat z filozofii nt. Tomasza Campanelli. Jego mistrzem był założyciel mediolańskiej uczelni – o. Agostino Gemelli. W latach 1928–70 wykładał w Lugnano filozofię i filologię klasyczną. Otrzymał tytuł honorowego obywatela rodzinnego miasta. Autor „Iota unum. Analiza zmian w Kościele katolickim w XX wieku”. Opracowywał edycje krytyczne dzieł Rosminiego, Manzoniego, Campanelli. Był konsultantem biskupa Lugnano, JE Jeliminiego, podczas obrad Soboru Watykańskiego II, brał udział w pracach Centralnej Komisji Przygotowawczej Soboru.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ J. Nastałek, Język łaciński językiem Kościoła i teologii 50 lat Konstytucji apostolskiej Veterum sapientia, „Teologia w Polsce“, 2, 2012, s. 132, 134.
- ↑ K. Szebla, Miejsce łaciny w liturgii Kościoła po Soborze Watykańskim II – analiza problemu i próba syntezy, „Roczniki Teologiczne“, 8, 2015, s. 163, 164, 167.
- ↑ Biogram, [w:] R. Amerio, Iota unum. Analiza zmian w Kościele katolickim w XX wieku, Wydawnictwo Antyk - Marcin Dybowski, Komorów [b.d.], s. IV okładki. ISBN 978-83-89920-41-7
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- R. Amerio, Iota unum. Analiza zmian w Kościele katolickim w XX wieku, Wydawnictwo Antyk - Marcin Dybowski, Komorów 2009, ISBN 978-83-89920-41-7
- R. Amerio, Stat Veritas. Ciąg dalszy "Iota Unum", Wydawnictwo Antyk - Marcin Dybowski, Komorów 2011, ISBN 978-83-89920-03-4