Roy Wood
Roy Wood | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Roy Adrian Wood | |||
Geboren | 8 november 1946 | |||
Geboorteplaats | Birmingham, Engeland | |||
Land | Engeland | |||
Werk | ||||
Genre(s) | beatmuziek, glamrock, psychedelische rock, progressieve rock | |||
Instrument(en) | drumstel, gitaar,zang, cello, sitar, saxofoon, klarinet, hobo, doedelzak, hoorn, keyboard | |||
Label(s) | Deram Records, Regal Zonophone, Fly, Cube, Harvest, United Artists, EMI Music, Sanctuary Records, Warner Bros., Jet, Cheapskate, Speed Legacy | |||
Act(s) | Mike Sheridan and the Nightriders, The Move, The Electric Light Orchestra, Wizzard, Wizzo band, Annie Haslam, Roy Wood’s Helicopters, The Rockers, The Roy Wood Big Band, The Wombles with Roy Wood, Roy Wood Rock & Roll Band, Drake & Spadepack en The Beach Boys. | |||
Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
|
Roy Adrian Wood ( Birmingham, 8 november 1946) is een Britse rockmuzikant die lid is geweest van onder anderen de bands The Move, The Electric Light Orchestra en Wizzard. Door zijn opvallende verschijning was hij een voorloper van de glamrock.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Het eerste instrument waar Roy Wood op speelde, was het drumstel. Op zijn zesde speelde hij met een big band op het huwelijk van zijn zus. Op zijn twaalfde woonde hij een concert bij van The Shadows. Het gitaarspel van Hank B. Marvin inspireerde hem om zelf ook gitaar te spelen. Op zijn veertiende vormde hij een band genaamd The Falcons. Enige tijd later werd hij beroepsmuzikant, eerst bij Gerry Levene and the Avengers en later bij Mike Sheridan and the Nightriders.
In 1964 was hij een van de oprichters van de beatgroep The Move, waarvoor hij ook de meeste liedjes schreef en zong. Bekende nummers zijn onder meer Blackberry way, Fire brigade, Flowers in the rain, I can hear the grass grow, Night of fear en California man. Wood richtte samen met Move-drummer Bev Bevan en zanger/gitarist Jeff Lynne een band op met veel klassieke invloeden en met strijkinstrumenten in plaats van de gebruikelijke gitaren. Deze nieuwe band noemden ze Electric Light Orchestra (ook wel ELO genoemd). Ze sloten een platencontract af en brachten een (titelloos) album uit, dat Roy Wood en Jeff Lynne samen hebben geschreven en geproduceerd. Nadat ze een paar maanden hadden gerepeteerd met een strijkerssectie, gaven ze een aantal uitgebreide concerten. Roy verliet de band echter na korte tijd, wegens strubbelingen met het management. Hij heeft slechts op twee albums van ELO gespeeld, het eerste gelijknamige album en ELO 2.
Roy Wood nam zijn eerste soloalbum op in de Abbey Road Studios in Londen dat verscheen in 1973 en was getiteld Boulders. Later dat jaar vormde hij een nieuwe band Wizzard. Deze band had een afwijkende bezetting, met twee drummers, twee cellisten en twee saxofonisten. De bombastische muziekstijl die gevormd werd door deze uitgebreide samenstelling was vergelijkbaar met “The wall of sound” van de Amerikaanse producer Phil Spector. Het bijzondere karakter van Wizzard werd versterkt door de bizarre kostuums en opvallende make-up. De band scoorde een aantal hits, waaronder Ball park incident, See my baby jive en I wish it coud be Christmas every day. De muziek op het eerste soloalbum Wizzard Brew is jazz-georiënteerd. De band is opgeheven in 1975, omdat de opbrengsten ontoereikend waren om de spectaculaire optredens te bekostigen.
Daarna heeft Roy Wood een aantal platen uitgebracht met wisselend succes en in samenwerking met artiesten als Moody Blues, Rick Wakeman en Status Quo. In de loop der jaren heeft Wood diverse onderscheidingen ontvangen en met meer dan dertig nummers in de hitlijsten gestaan. Veel van zijn liedjes zijn ook uitgebracht door andere artiesten, zoals Wilson Phillips, Nancy Sinatra, The New Seekers, The Fortunes, The Amen Corner, Nick Lowe, The Casuals, Showaddywaddy, Marillion, Graham Bonnet, Cheap Trick, Drake Bell, Kaiser Chiefs, en The Wonder Stuff. In 2017 werd de oorspronkelijke bezetting van ELO (Roy Wood, Jeff Lynne, drummer Bev Bevan en keyboardspeler Richard Tandy) opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame.
Discografie
[bewerken | brontekst bewerken]Solo
[bewerken | brontekst bewerken]- Boulders (1973)
- Mustard (1975)
- On the road again (1979)
- Starting up (1987)
met The Move
[bewerken | brontekst bewerken]- The Move (1968)
- Shazam (1970)
- Looking on (1970)
- Message from the country (1971)
met The Electric Light Orchestra
[bewerken | brontekst bewerken]- The Electric Light Orchestra (1971)
- ELO 2 (1973)
met Wizzard
[bewerken | brontekst bewerken]- Wizzard brew (1973)
- Introducing Eddy and the Falcons (1974)
- Main street (2000)
met Wizzo Band
[bewerken | brontekst bewerken]- Super active wizzo (1977)
- Discogs database
- Allmusic database
- Website Roy Wood
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Roy Wood op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.