Rue de Rivoli

Rue de Rivoli
	;
Coördinaten	48° 51′ NB, 2° 21′ OL
Arrondissement	1e, 4e
Quartier	Saint-Germain l'Auxerrois, Halles, Palais Royal, place Vendôme, Saint-Merri, Saint-Gervais.
Lengte	3070 m
Breedte	20,78 m langs de Jardin des Tuileries; elders 22 m
Bouwjaar	1848
Naam sinds	25 april 1804
	Huizen aan de Rue de Rivoli
Portaal	Parijs

De Rue de Rivoli is een van de bekendste winkelstraten van Parijs, met talrijke winkels van wereldberoemde merken. De straat is genoemd naar de Slag bij Rivoli (14 tot 15 januari 1797), waar Napoleon al snel een overwinning op de Oostenrijkers behaalde. De straat is een compromis tussen de klassieke bouwstijl met prestigieuze monumentale huizen en aristocratische pleinen, en de nieuwere stadsplanning die door de gemeente wordt gereguleerd. Onder de straat loopt een van de ovale bakstenen riolen van het bekende Parijse rioleringssysteem, met de kleine kades voor de rioleringswerkers.

Geschiedenis

Oorspronkelijke ligging en uitbreiding

Napoleon legde de straat dwars door het hart van Parijs aan: vanaf de Rue de Sévigné langs de noordzijde van het Louvre – die Napoleon liet uitbouwen – en de Tuilerieën tot aan de Place de la Concorde. Voor het eerst in de geschiedenis zou er een gewone brede straat langs de noordelijke vleugel van het oude paleis lopen. Het oorspronkelijke deel van de straat – volgens Napoleons plannen – kwam uit aan de oostzijde van de Place de la Concorde. Aan de noordzijde van de Place Louis XV, zoals het plein toen heette, tussen de Rue de Mondovì en de Rue Saint-Florentin, waren de huizen ontworpen met één enkele façade, wat resulteerde in een schitterende uniformiteit. De architecten van Napoleon namen dit plan over, en zodoende ontstonden de bekende boogfaçades die enkele honderden meters doorlopen.

Onder de Bourbon Karel X en Lodewijk Filips werd de Rue de Rivoli uitgebreid langs de oostzijde van het Louvre. Uiteindelijk breidde keizer Napoleon III de straat uit tot aan het 17e-eeuwse quartier Le Marais.

In 1870 werd ook in de Rue de Rivoli brand gesticht door de pétroleuses van de Parijse Commune, die wilden voorkomen dat de stad in handen van de Franse regering zou vallen. De huizen werden weer in hun oude pracht opgebouwd. Achter de anonieme gevels bevinden zich grote en luxueuze woningen en hotels. In het Hotel Meurice resideerde de Duitse bevelhebber van Groot-Parijs, Dietrich von Choltitz.

De Rue de Rivoli heeft in het laatste kwart van de 20e eeuw veel van de luxe winkels van voorheen verloren. Daar kwamen souvenirwinkels voor in de plaats. Er zijn nog wel exclusieve adressen zoals de beroemde chocolaterie Angelina waar de Parijse chic 's middags chocolade drinkt.^[1]

Monumenten

Aan de oostzijde van de Rue de Rivoli, bij de Place des Pyramides, staat een verguld beeld van Jeanne d'Arc, vlak bij de plaats waar ze gewond raakte bij de poort van Saint-Honoré, in de onsuccesvolle aanval op het door de Engelsen bezette Parijs op 8 september 1429. Verderop, richting de Place de la Concorde, leidt de Rue de Castiglione naar de Place Vendôme met zijn Colonne de Vendôme.

Bouwwerken

De straat voert langs enkele bekende Parijse monumenten, achtereenvolgens van oost naar west:

Het Hôtel de Ville, het gemeentehuis van Parijs, gebouwd aan het einde van de 19e eeuw.
De Saint-Jacquestoren, gebouwd aan het begin van de 16e eeuw. Het is een overblijfsel van de in 1797 afgebroken kerk van Saint-Jacques-la-Boucherie.
Het warenhuis Samaritaine bevindt zich tussen de Rue de Rivoli, de Rue de la Monnaie die naar de Pont Neuf leidt en de Quai du Louvre. Het gebouw werd tussen 1928 en 1930 gebouwd, naar een ontwerp van François Jourdain.
De kerk St-Germain-l'Auxerrois, gebouwd tussen de 12e en 15e eeuw. Sindsdien is deze enkele malen verbouwd, het laatst in de 19e eeuw.
Het Louvre herbergt een van de grootste musea ter wereld. Direct aan de Rue de Rivoli bevindt zich de noordelijke Richelieuvleugel uit de 17e eeuw, die in de 19e eeuw door Louis Tullius Visconti en Hector Lefuel werd verlengd tot aan de Tuilerieën. Tot aan de jaren tachtig bevond zich hier het Franse ministerie van Financiën.