Rutenium(III)chloried
|
Algemeen | |
|---|---|
| Naam | Rutenium(III)chloried |
-chloride-xtal-3D-balls.png?lang=af) |
 |
| β-RuCl3 | |
| Chemiese formule | RuCl3 |
| Molêre massa | 207,4 [g/mol] [1] |
| CAS-nommer | 12648-62-3[1], 10049-08-8[2] |
| Voorkoms | α: glansende swart vastestof; β: donkerbruin[3] |
| Reuk | stekend[1] |
| Fasegedrag | |
| Fase | α-RuCl3 |
| Selkonstantes | a=599 pm; c=1722pm[3] |
| Ruimtegroep | P3112[4] |
| Nommer | 151/153 |
| Strukturbericht | D0₄ |
| Fase | β-RuCl3 |
| Selkonstantes | a=612pm; c=566pm [3] |
| Ruimtegroep | P3c1[5] |
| Nommer | 158 |
| Smeltpunt | |
| Kookpunt | |
| Digtheid | 3,11 [g/cm3][2] |
| Oplosbaarheid | α: onoplosbaar; β: oplosbaar in etanol[3] |
|
Suur-basis eienskappe | |
| pKa | |
|
Veiligheid | |
| Flitspunt | |
| LD50 | 360 [mg/kg] (intraperitoneaal; rot) [1] |
|
Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande. | |
Portaal  Chemie
| |
Rutenium(III)chloried is 'n sout van rutenium in sy +3 oksidasietoestand en soutsuur.
Dit is 'n higroskopiese vastestof.[1]
Kristalstruktuur
[wysig | wysig bron]Rutenium(III)chloried kom in twee modifikasies voor: α-RuCl3 en β-RuCl3. Die β-vorm is metastabiel. Albei strukture is gelaagd[3] en het 'n trigonale simmetrie.[4][5] Die α-fase het die CrCl3-struktuur (D04 in die strukturbericht-klassifikasie).
Gebruike
[wysig | wysig bron]Ruteniumchloried is 'n verbinding van toenemende betekenis in oppervlakfisika en -chemie. Dit het katalitiese eienskappe.[6] Dit is bv. 'n doeltreffende katalisator vir direkte aminering van arene met asodikarboksilate.[7]
As 'n adsorbaat op halfgeleieroppervlaktes verbeter dit die werkverrigting van fotoëlektrochemiese toestelle. Dit word ook gebruik in die vervaardiging van ruteniumdioksied dunfilms, wat in elektroniese toestelle en in elektrochemie gebruik kan word.[6]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 "Ruthenium chloride". PubChem.
- ↑ 2,0 2,1 "Ruthernium chloride". American elements.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 FLETCHER, J., GARDNER, W., HOOPER, E. (1963). "Anhydrous Ruthenium Chlorides". Nature. 199: 1089–1090. doi:10.1038/1991089a0.
{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link) - ↑ 4,0 4,1 "CrCl3 (D04) Structure: A3B_hP24_151_3c_2a-001". Aflow.
- ↑ 5,0 5,1 "β-RuCl3 Structure: A3B_hP8_158_d_a-001". Aflow.
- ↑ 6,0 6,1 McEvoy, A. J. (1982). "ESCA Spectrum and Band Structure of Ruthenium Chloride". Vol. 71. Berlin, Boston: De Gruyter. pp. 569–574. doi:10.1515/9783112500682-033.
- ↑ Suleman M. Inamdar, Vinod K. More, Sisir K. Mandal (2013). "Ruthenium chloride, a new and efficient catalyst for direct amination of arenes with azodicarboxylates". Tetrahedron Letters. 54 (6): 530–532. doi:10.1016/j.tetlet.2012.11.075.
{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)