Ryżoszczur krótkoogonowy
| Sigmodontomys alfari[1] | |||
| J.A. Allen, 1897[2] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Sigmodontomys | ||
| Gatunek |
ryżoszczur krótkoogonowy | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Ryżoszczur krótkoogonowy[5] (Sigmodontomys alfari) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w rodzinie chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Ryżoszczur krótkoogonowy występuje w skrajnie wschodnim Hondurasie, Nikaragui, Kostaryce, Panamie, zachodniej i środkowej Kolumbii, północno-zachodniej Wenezueli i zachodnim Ekwadorze[6][7][8]
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek i rodzaj po raz pierwszy naukowo opisał w 1897 roku amerykański zoolog Joel Asaph Allen[3][2]. Opis ukazał się w czasopiśmie Bulletin of the American Museum of Natural History. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Allen wskazał Jiménez na wysokości 700 stóp, 3 mile na wschód od Guápiles, w prowincji Limón w Kostaryce[2]. Holotypem był samiec (skóra i kości) pochodzący z kolekcji kostarykańskiego archeologa i zoologa Anastasio Alfaro[9].
Tradycyjnie do rodzaju Sigmodontomys należał ryżoszczur długoogonowy[10] jednak badania Pine’a i współpracowników z 2012 roku przenoszą ryżoszczura długoogonowego do odrębnego rodzaju Tanyuromys[11].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Sigmodontomys: rodzaj Sigmodon Say & Ord, 1825 (bawełniak); μυς mus, μυός muos „mysz”[12].
- alfari: Anastasio Alfaro (1865–1951), kostarykański archeolog, geolog, etnolog i zoolog[2].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 120–172 mm, długość ogona 140–190 mm, długość ucha około 19 mm, długość tylnej stopy 34–37 mm; brak szczegółowych danych dotyczących masy ciała[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sigmodontomys alfari, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d Allen 1897 ↓, s. 39.
- ↑ a b Allen 1897 ↓, s. 38.
- ↑ R.P. Anderson i inni, Sigmodontomys alfari, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-2 [dostęp 2020-11-30] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 255. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 408. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 455. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Species Sigmodontomys alfari. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-30].
- ↑ Allen 1897 ↓, s. 40.
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Sigmodontomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-30].
- ↑ R.H. Pine, R.M. Timm & M. Weksler. A newly recognized clade of trans-Andean Oryzomyini (Rodentia: Cricetidae), with description of a new genus. „Journal of Mammalogy”. 93 (3), s. 851–870, 2012. DOI: 10.1644/11-MAMM-A-012.1. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 631, 1904. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- J.A. Allen. Additional notes on Costa Rican Mammals, with descriptions of new species. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 9, s. 31–44, 1897. (ang.).