Przejdź do zawartości

Rzeczyca Długa (gromada)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rzeczyca Długa
gromada
1954–1969
Państwo

 Polska

Województwo

rzeszowskie

Powiat

tarnobrzeski

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1969

Siedziba

Rzeczyca Długa

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

2

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

13

brak współrzędnych

Rzeczyca Długa – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Rzeczyca Długa z siedzibą GRN w Rzeczycy Długiej utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie tarnobrzeskim w woj. rzeszowskim na mocy uchwały nr 34/54 WRN w Rzeszowie z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Rzeczyca Długa i Rzeczyca Okrągła oraz przysiółek Musików (w jego granicach katastralnych) z dotychczasowej gromady Brandwica ze zniesionej gminy Charzewice w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 13 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

30 czerwca 1960 do gromady Rzeczyca Długa włączono wsie Dąbrowa Rzeczycka i Kępa Rzeczycka ze zniesionej gromady Wola Rzeczycka w tymże powiecie[8].

31 grudnia 1961 z gromady Rzeczyca Długa wyłączono przysiółek Kochany, włączając go do powiatu niżańskiego w tymże województwie[9].

1 stycznia 1969 gromadę zniesiono, włączając jej obszar do gromad Radomyśl n/S. (wsie Dąbrowa Rzeczycka i Kępa Rzeczycka) i Charzewice (wsie Rzeczyca Długa i Rzeczyca Okrągła) w tymże powiecie[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 34/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu tarnobrzeskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 18 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 11, Poz. 41)
  7. Uchwała Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Tarnobrzegu (punkt 19) z dnia 4 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 9 października 1954 r., Nr. 9, Poz. 34)
  8. Uchwała Nr 11/60 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 28 kwietnia 1960 r. w sprawie zniesienia niektórych gromad w województwie rzeszowskim, w brzmieniu zatwierdzonym uchwałą Rady Ministrów Nr 199/60 z dnia 22. VI. 1960 r. (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 24 czerwca 1960 r., Nr. 6, Poz. 42)
  9. Dz.U. z 1961 r. nr 46, poz. 245
  10. Uchwała Nr XVIII/13/68 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 27 września 1968 r. w sprawie zniesienia i łączenia niektórych gromad w województwie rzeszowskim z uwzględnieniem zmiany wprowadzonej uchwałą Nr XIX/20/68 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 30 października 1968 r. (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 15 listopada 1968 r., Nr. 11, Poz. 92)