Sąd Kartelowy
Sąd Kartelowy – sąd w II Rzeczypospolitej zajmujący się rozstrzyganiem spraw dotyczących umów kartelowych. Powołany ustawą o kartelach z 28 marca 1933. Działał przy Sądzie Najwyższym[1].
Orzekał, na wniosek ministra Przemysłu i Handlu w sprawach, w których istniało podejrzenie zagrożenia dobra publicznego, spowodowane działalnością monopolistyczną spółek[2]. W takich przypadkach Sąd miał moc rozwiązywania umów kartelowych[2]. Posiadał również kompetencje do rozstrzygania spraw związanych z niedopełnieniem obowiązku zgłoszenia umów, uchwał i postanowień kartelowych do Rejestru Kartelowego. W gestii Sądu leżała wtedy możliwość rozwiązania niezgłoszonej umowy[3]. Stanowił także instancję odwoławczą od decyzji ministra Przemysłu i Handlu[4]. Orzecznictwo w sprawach kartelowych było jednoinstancyjne - wyroki sądu kartelowego były ostateczne, co spotkało się z krytyką[4].
Jego znaczenie zmalało po 27 listopada 1935, kiedy w wyniku zmian w ustawie kartelowej wyżej wymienione uprawnienia Sądu Kartelowego przejął minister Przemysłu i Handlu. Pozostała możliwość apelacji do Sądu Kartelowego celem uchylenia decyzji ministra[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Podolska ↓, s. 85.
- ↑ a b Podolska ↓, s. 92.
- ↑ Podolska ↓, s. 93-94.
- ↑ a b Podolska ↓, s. 94.
- ↑ Podolska ↓, s. 95.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Aldona Podolska-Meducka, Sąd Kartelowy w Polsce i jego orzecznictwo w latach 1933-1935, „Czasopismo Prawno-Historyczne”, 53 (2), 2001, s. 85–126 (pol.).