Sławienko (powiat czarnkowsko-trzcianecki)
52°51′13″N 16°33′26″E/52,853611 16,557222
| osada | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| SIMC |
0527322 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego  | |
Położenie na mapie gminy Lubasz  | |
| 52°51′13″N 16°33′26″E/52,853611 16,557222[1]
| |
Sławienko – osada w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Lubasz[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Miejscowość pierwotnie związana była z Wielkopolską. Istnieje co najmniej od pierwszej polowy XV wieku. Wymieniona została w łacińskim zapisie z 1434 jako „Parwa Slawno”, 1471 „Slawno Minor”, 1510 „Minus Slawno, Slavyenko”, 1532 „Male Slawyenko”, 1541 „Slawyenko”[3].
Być może wieś ma starszą metrykę od zachowanych historycznych zapisów. Archeolodzy znaleźli bowiem w pobliżu wsi kilka fragmentów naczyń datowanych szacunkowo na VI-IX wiek[3].
Miejscowość pierwotnie była własnością szlachecką i należała do tych samych włascicieli co Sławno, wielkopolskiego rodu Sławieńskich herbu Leliwa, którzy od nazwy tamtej wsi przyjęli odmiejscowe nazwisko. W 1476 wieś znajdowała się w powiecie poznańskim Korony Królestwa Polskiego. W 1510 należała do parafii Lubasz[3].
W latach 1407-1434 jako dziedzic we wsi odnotowany został Wincenty ze Sławna Sławieński. W latach 1424-1464 Jan Sławieński, a w latach 1427-1443 Sędziwój Sławieński, syn Krzywosąda ze Sławna. W latach 1486-1517 dziedzicem we wsi był Mikołaj Sławieński, syn Jana Sławieńskiego[3].
W 1469 wieś została odnotowana jako zalegająca z podatkiem królewskim. W 1508 pobrano z niej podatki z części Mikołaja Sławieńskiego od jednego łana, a z części należącej do Jana Marlewskiego od 1/3 łana. W 1510 w Sławienku było 8 półłanków, na których gospodarowało 5 zagrodników. W 1563 pobrano podatki z części Jana Sławieńskiego zwanego także Marlewskim od 2 łanów oraz karczmy dorocznej, a z części Wawrzyńca Sławieńskiego od jednego łana. W 1577 pobór zapłacił Jarosz Sławieński[3].
W 1532 miało miejsce rozgraniczenie okolicznych wsi Dębe, Prusinowo, Sławienko, Młynkowo oraz Śmieszkowo. Opisano wówczas najbliższą okolicę wsi. Odnotowano kopiec narożny wsi Dębe, Sławienka i Prusinowa znajdujacy się przy strudze czyli miedzy (łac. „gurges sive miedza”) koło wielkiej drogi prowadzącej do Czarnkowa. Pomiędzy Śmieszkowem, Prusinowem, a Sławienkiem znajdowało się bagno zwane „Trzciane”, las zwany „Mały Utrynek” oraz dąbrowa zwana „Pośredniak”. W 1541 odnotowany został kopiec narożny Sławienka, Sławna, Prusinowa, Młynkowa oraz Śmieszkowa. W 1546 nastąpił podział lasów pomiędzy wsiami Sławienko i Sławno. W latach 1546-1635 koło Sławienka oraz Sławna odnotowano obiekt zwany „Dubiol”[3].
Do czasu rozbiorów leżała w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wskutek II rozbioru Polski w 1793, miejscowość przeszła pod władanie Prus i jak cała Wielkopolska znalazła się w zaborze pruskim.
Do 31 grudnia 2023 miejscowość była częścią wsi Lubasz[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 124413
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 grudnia 2023 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw i rodzajów niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2799)
- ↑ a b c d e f Gąsiorowski 2003 ↓, s. 524-525.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Antoni Gąsiorowski: Słownik historyczno-geograficzny województwa poznańskiego w średniowieczu, cz. IV (R – S), zeszyt 2, hasło „Sławienko”. Poznań: Wydawnictwo PTPN, 2003, s. 524-525.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Sławienko, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Części wsi |
