Przejdź do zawartości

Sławomir Kalembka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sławomir Robert Kalembka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1936
Wilno

Data i miejsce śmierci

12 października 2009
Toruń

profesor nauk historycznych
Specjalność: historia Polski
Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Doktorat

1964

Habilitacja

1976

Profesura

1988

Uczelnia

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

rektor
Uczelnia

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Okres spraw.

1990–1993

Poprzednik

Jan Kopcewicz

Następca

Andrzej Jamiołkowski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Sławomir Robert Kalembka (ur. 7 czerwca 1936 w Wilnie, zm. 12 października 2009 w Toruniu) – profesor nauk historycznych, specjalizujący się w historii Polski i historii powszechnej XIX i XX wieku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studia ukończył na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w 1958. Stopień doktora uzyskał w 1964, a doktora habilitowanego 1976. W 1988 otrzymał tytuł profesora nauk historycznych.

Związany przez dużą część pracy z Instytutem Historii i Archiwistyki UMK. Pełnił funkcję kierownika zakładu Bibliologii i Informacji Naukowej. Był także pierwszym kierownikiem Instytutu Stosunków Międzynarodowych UMK, członkiem Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych. W latach 1998–2001 prowadził prace naukowo–badawcze nad tematem Historia Wielkiej Emigracji 1831-1863, a w latach 1995–1997 Polska myśl polityczna doby romantyzmu (1820-1870). Pełnił też funkcję kierownika Katedry Historii Nauki na Wydziale Nauk Historycznych, jak również kierownika Katedry Historii Dyplomacji na Wydziale Politologii i Studiów Międzynarodowych.

W 1981 został dyrektorem Instytutu Historii oraz prorektorem UMK, z którego to stanowiska usunięty został w 1982 przez władze. W latach 1990–1993 pełnił funkcję rektora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

W latach 90. pełnił funkcję prezesa Toruńskiego Oddziału Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”. Opracowywał programy wykładów, dobierał prelegentów i finansował ich wyjazdy na sesje plenarne Polskiego Uniwersytetu Ludowego w Mińsku[1].

Był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 2001.

Zmarł 12 października 2009, pochowany został dziewięć dni później na cmentarzu św. Jerzego w Toruniu.

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Towarzystwo Demokratyczne Polskie w latach 1832-1846 (1966) (kopia cyfrowa)
  • Wielka Emigracja, Polskie wychodźstwo polityczne w latach 1831-1862 (1971)
  • Prasa demokratyczna Wielkiej Emigracji: dzieje i główne koncepcje polityczne (1832-1863) (1977)
  • Wielka Emigracja i sprawa polska a Europa (1832-1864), edytor (Toruń, 1980)
  • Dwieście lat sztuk pięknych na uniwersytetach w Wilnie i Toruniu 1797-1997 (1988, ISBN 83-906308-5-0) (kopia cyfrowa)
  • Wiosna Ludów w Europie (1991, ISBN 83-05-12563-7)
  • O naszą i waszą wolność: studia z dziejów polskiej myśli politycznej doby romantyzmu (1997)
  • Wielka Emigracja 1831-1863 (2003, ISBN 83-7322-625-7)
  • Toruń: miasto w Europie = a city in Europe (2004, ISBN 83-7296-101-8)
  • O fizyce i innych naukach ścisłych w Wilnie, Toruniu i gdzie indziej (2005, współautor, ISBN 83-231-1780-2)
  • Urywki wspomnień… (2009, ISBN 978-83-7611-504-7)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Oświata i szkolnictwo polskie poza białoruskim systemem oświatowym. W: Oświata... s. 301.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]