Słuch absolutny
Słuch absolutny, słuch doskonały – umiejętność zapamiętywania wysokości dźwięków pozwalająca na rozpoznawanie ich bez odwoływania się do dźwięku wzorcowego[1][2].
Słuch absolutny bywa korzystny w zawodzie muzyka, zwłaszcza u grających na instrumentach smyczkowych oraz stroicieli fortepianów[2]. Badania przeprowadzone przez naukowców pod kierunkiem dr. Keitha Schneidera sugerują, że za słuch absolutny odpowiadają określone geny. Posiadaczami słuchu absolutnego byli prawdopodobnie Mozart i Beethoven[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ absolutny słuch, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-06-01].
- ↑ a b Aleksandra Bliźniuk: Kilka słów o słuchu absolutnym. meakultura.pl, 2015-02-03. [dostęp 2018-03-12]. (pol.).
- ↑ Słuch absolutny wynika z różnic w budowie mózgu i zależy od genów | Nauka w Polsce [online], naukawpolsce.pap.pl [dostęp 2020-01-03] (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Hasło „Słuch absolutny” na 5 stronach książki „Dzieło muzyczne: teoria, historia, interpretacja” (Irena Poniatowska, 1984)
- Piotr Podlipniak „Słuch absolutny – poznawcza anomalia, wyjątkowa zdolność muzyczna czy adaptacja?”, Rocznik Kognitywistyczny tom IV/2010, s. 153–159