Saint-Nazaire

Ĝemelurboj
	Hajkoŭo (1992–); Saarlouis vd

Saint-Nazaire
komunumo en Francio vd
Flago	Blazono
	Devizo: Aperit Et Nemo Claudit
Administrado
Lando	Francio
Regiono	Luarlandoj
Departemento	Loire-Atlantique; (subprefektejo)
Arondismento	Saint-Nazaire; (ĉefurbo)
Kantono	Ĉefurbo de 3 kantonoj
Komunumaro	CARENE
Ĝemelurboj
	Hajkoŭo (1992–); Saarlouis vd
INSEE kodo	44184 [+]
Poŝtkodo	44600
En TTT	Oficiala retejo [+]
Politiko
Urbestro	S-ro David SAMSUN; 2020-2026
Demografio
Loĝantaro	72 057 (2021) [+]
Loĝdenso	1 540 loĝ./km²
Geografio
Geografia situo	47° 16′ N, 2° 13′ U (mapo)47.273611111111-2.2138888888889Koordinatoj: 47° 16′ N, 2° 13′ U (mapo) [+]
Alto	6 m [+]
Areo	46,79 km² (4 679 ha) [+]
Horzono	UTC+01:00 [+]
	Saint-Nazaire (Loire-Atlantique)
	Situo de Saint-Nazaire
	Saint-Nazaire (Francio)
	Situo de Saint-Nazaire
Alia projekto
	Vikimedia Komunejo Saint-Nazaire (Loire-Atlantique) [+]
	v • d • r

Por aliaj uzoj, vidu la paĝon Saint-Nazaire (apartigilo).

Saint-Nazaire [sɛ̃.na.zɛʁ] (bretonlingve Sant Nazer), proponita esperantigo San-Nazero^[1], estas franca ĉemara komunumo lokita en la regiono Luarlandoj. Tiu mezgranda urbo estas unu el la subprefektejoj de la departemento Loire-Atlantique. Samkiel Nanto, ĝi tamen situas sur la teritorio de historia Bretonio.

Saint-Nazaire estis malnovtempe nur eta fiŝista vilaĝo. Napoleono tiam elektis ĝin por starigi gvidlumilon kaj dokojn.

La urbo estas hodiaŭe la plej grava franca haveno ĉe la Atlantika Oceano. Inter la ĉefaj produktoj, oni povas mencii nutraĵojn, sed ankaŭ metanon. Plie, la ŝipkonstruejo Chantiers de l'Atlantique («Konstruejoj de la Atlantiko») havas longan kaj prestiĝan tradicion: tiu entrepreno freŝdate finpretigis la faman Queen Mary 2, kiu estas la plej granda pasaĝerŝipo en historio.

Historio

La tiel nomata Kromleĥo de Saint-Marc-sur-Mer situas sur la teritorio de la komunumo Saint-Nazaire. Ĝi aspektas kiel malgranda ŝtoncirklo kun diametro de ĉirkaŭ kvin metroj. Verŝajne ĝi estas la restaĵoj de ĉirkaŭiĝo de tombomonteto. Kelkaj grandaj ŝtonoj kuŝas kune en centro kun ŝtono, kiu ŝajne estis la kovroŝtono.