Saltar al conteníu

Sergio Agüero

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Sergio Agüero
Vida
Nacimientu Buenos Aires, 2 de xunu de 1988[1] (36 años)
Nacionalidá Bandera d'Arxentina Arxentina [2]
Familia
Casáu con Gianinna Maradona (2008 – 2012)[3]
Estudios
Llingües falaes castellanu
Oficiu
Oficiu futbolista, streamer (es) Traducir, empresariu
Trayeutoria
  Equipu
2021–2021 Futbol Club Barcelona 4(1)
2011–2021 Manchester City Football Club 275(184)
2006–2011 Club Atlético de Madrid 177(74)
2003–2006 Club Atlético Independiente 54(23)
  Seleición nacional
2008–2008   seleición masculina de fútbol sub-23 d'Arxentina 5(2)
2006–2021   seleición masculina de fútbol d'Arxentina 101(41)
2005–2007   seleición masculina de fútbol sub-20 d'Arxentina 7(6)
2004–2004   seleición masculina de fútbol sub-17 d'Arxentina 5(3)
Posición o especialidá delantero centro (es) Traducir
Pesu 70 kg
Altor 170 cm
Premios
IMDb nm4097420
sergioaguero.com
Cambiar los datos en Wikidata

Sergio Leonel Agüero (2 de xunu de 1988, Buenos Aires), conocíu como Kun Agüero, ye un exfutbolista arxentín. Xugaba como delanteru y el so últimu equipu foi'l FC Barcelona de la La primera division d'España[4]. Foi internacional cola seleición arxentina. Tamién tien nacionalidá española.[5]

Col Atlético de Madrid ganó la UEFA Europa League y la Supercopa d'Europa en 2010, ente que cola camiseta del Manchester City consiguió trés Premier League, en 2012, 2014 y 2018, una Community Shield en 2012, y dos Copes de la Lliga en 2014 y 2016.

Na so carrera colos equipos representativos d'Arxentina llogró consagrase campeón de la Copa Mundial de Fútbol Sub-20 nes ediciones de 2005 y 2007, llogrando nesta postrera'l Balón y la Bota d'Oru, y la medaya d'oru nos Xuegos Olímpicos de Beixín 2008. Tamién apostó les finales de la Copa Mundial de Fútbol de 2014, Copa América 2015 y la Copa América Centenariu.

El 1 de payares de 2017 convirtióse nel máximu goliador de la hestoria del Manchester City, con 178 tantos.

Trayeutoria

[editar | editar la fonte]

Entamos

[editar | editar la fonte]

Sergio Agüero nació'l 2 de xunu de 1988 nel hospital Piñero, de la ciudá de Buenos Aires. Ye'l segundu de los siete fíos d'una familia humilde, pa que'l so bienestar económico la so prominente carrera significó una gran ayuda.[6] Darréu vivió en González Catán, Florencio Varela y Quilmes. Foi nel ambiente familiar onde se ganó'l so nomatu de Kun, deformación de Kum-Kum, personaxe de dibuxos animaos xaponés del gustu del pequeñu Sergio.[7][8]

En dando los sos primeros pasos nes precaries canches de los clubes Llomba Allegre (Quilmes) y Los Primos (Berazategui), llegó a Independiente, equipu del cual ye hincha, con nueve años d'edá.[9][7] Nes divisiones inferiores (prenovena y novena) de dicha institución consagróse campeón per primer vegada.[9][8]

Independiente

[editar | editar la fonte]

Debutó profesionalmente el 5 de xunetu de 2003, partíu en qu'Independiente recibió a San Lorenzo pola últimu fecha del Tornéu de Clausura 2003. Trátase d'un alcuentru ensin importancia, con dellos suplentes en dambos bandos. Óscar Ruggeri, entós direutor téunicu del club, decidió l'ingresu del Kun a los 24 minutos del segundu tiempu en remplazo de Emanuel Rivas. Con 15 años, 1 mes y 3 díes, Agüero convirtióse nel xugador más nuevu en debutar na Primer División arxentina, batiendo'l récor impuestu por Diego Armando Maradona trenta años antes.[6] La so actuación, nel marcu d'un partíu apático, foi polo xeneral bien recibida pola prensa.[10][11][12] El so debú coincidió, de casualidá, cola despidida de quien probablemente fuera l'últimu ídolu del Colloráu hasta la so esplosión: Gabriel Milito, quien emigraba a España.[13]

El diariu deportivu Olé refirió:[10]

Siete minutos dempués d'entrar, Kun (asina-y dicen nel club) metió una llinda gabita y pasó con velocidá al ataque. Y depués una paré con Insúa. Lo meyor: un pique rompiendo la defensa y un centru que nun pudo coneutar Maximiliano Ayala. Bien, ¿non?

A pesar del so tempranu debú, Agüero nun volvió ser teníu en cuenta por Ruggeri nin pola so reemplazante Osvaldo Sosa no que restaba d'esi añu. La so situación camudó cola torna de José Omar Pastoriza a la conducción d'Independiente. Siete meses dempués del so primer partíu, Sergio volvió vistir la camiseta colorada, frente a Cienciano de Perú, pola Copa Libertadores 2004,[14] convirtiéndose asina tamién nel xugador más nuevu n'apostar la Copa Libertadores (récor que caltuvo mientres trés años).[15] Repitió un mes dempués ante El Nacional ecuatorianu, siendo estos los sos únicos alcuentros internacionales col club.[16] El 19 de xunu en Rafaela, pol Tornéu Clausura 2004, llogró per primer vegada la titularidá y permaneció nel campu los 90 minutos.[17]

Agüero en 2005, xugador d'Independiente.

Daniel Bertoni dio-y ciertu espaciu como suplente, pero foi Pedro Monzón quien-y confió la titularidá nos únicos trés partíos del so curtiu ciclu al mandu de la institución, al zarru del Apertura 2004. Precisamente, nel primeru d'estos, ante Estudiantes, Sergio atopar por primer vegada col gol: a los 23 minutos del primer tiempu disparó dende fora del área grande, encaxando la pelota nel ángulu cimeru esquierdu y marcando el 1-2. Yera'l 26 de payares de 2004.[18]

Nel Clausura 2005 César Luis Menotti confió-y la titularidá nos sos últimos trés partíos, antes de convertise na nueva víctima de la crisis del club. Ente ellos, el primeru de los sos trés enfrentamientos con Racing: l'únicu que nun ganó y l'únicu nel que nun marcó.[19]

La temporada 2005-06, col respaldu del so mayor maduror y la esperiencia del Mundial Xuvenil de Países Baxos ganáu cola Seleición arxentina y cola estabilidá de Julio César Falcioni como direutor téunicu, Agüero vivió la so etapa d'esplosión nel club de los sos amores, que lo terminó catapultando a Europa. De los 38 partíos de la temporada solo tuvo ausente en dos, en dambos casos por suspensión, y marcó un total de 18 goles. El 11 de setiembre del 2005, Agüero fixo un gol memorable frente al clásicu rival, Racing Club, en refugando a un defensor y engabitar delles vegaes, cerrando la goliada por 4-0 a favor del Colloráu.

Foi tamién nesta temporada na qu'Agüero recibió'l so primer y única espulsión n'Arxentina. Foi tres una manotada solmenada a un rival nel alcuentru ante Tiro Federal, pol Apertura 2005.[20]

El "Kun" en 2015, con una bandera d'Independiente.

El so desempeñu foi clave pal funcionamientu del equipu. Con actuaciones allabaes pola prensa, inclusive llegó a falase d'una posible convocatoria al Mundial 2006, que finalmente non se produció.[21][22][23]

Dalgunes de les meyores muestres del so desempeñu viéronse precisamente nos clásicos contra Racing, siendo bien recordáu pola afición colorada'l so gol anotáu nel alcuentru correspondiente a l'Apertura 2005.[24] Tamién lo son los dos goles (sobremanera'l segundu) convertíos na Clausura 2006, y que significaron la victoria frente al vecín rival.[25]

La so destacada actuación atraxo l'atención de diversos clubes europeos, y primero que rematara'l campeonatu yá s'especulaba con una posible tresferencia al Atlético de Madrid. Pola fecha 17 del Tornéu Clausura, ante Olimpo en Bahía Blanca, Agüero recibió la so quinta amonestación. Ésta torgólu despidise ante la so xente nel clásicu con Boca, a apostase una selmana dempués. El castigu llevó llárimes a los güeyos del Kun, tal como lo rexistraron les cámares de televisión.[26] En referencia al gol anotáu de penalti en dichu partíu manifestó:

“Creo que foi'l mio últimu gol n'Independiente”[27]

Ye que, dempués de Boca, solo restaba la visita a Rosario Central y Sergio, de nun ser convocáu al Mundial, yera un candidatu firme pa representar a l'Arxentina nel Tornéu Esperances de Toulon, lo que-y torgaría tar presente na última fecha. Sicasí, y debíu precisamente tantu a que nun taba refugáu de la convocatoria mayor como pol so posible venta, foi refugáu d'esta seleición xuvenil.[28]

Esto dexó-y viaxar a Rosario p'apostar el que sería'l so postreru partíu n'Independiente, el 14 de mayu, alcuentru nel que'l so equipu vio atayaes les sos aspiraciones continentales per tercer temporada consecutiva, al cayer por 2-0.[29]

El 30 de mayu foi oficializáu'l trespasu del 90% del so pase al Atlético de Madrid, en cuenta de 20 millones d'euros, marcando un récor tantu pal fútbol arxentino como pa la entidá española.[30][31][9]

Atlético de Madrid

[editar | editar la fonte]

Temporada 2006-07

[editar | editar la fonte]
Agüero con Atlético de Madrid.

Tres un primer partíu simbólicu ante'l filial del club marcando un gol,[32] Sergio debutó oficialmente cola camiseta del Atlético de Madrid el 27 d'agostu de 2006, na victoria del so equipu 1-0 como visitante frente al Racing de Santander, pola primer fecha de Lliga. Ingresó a los 22 minutos del segundu tiempu en reemplazu de Mista.[33]

El 17 de setiembre tuvo la so primer oportunidá como titular, na visita al Athletic Club. Nesi partíu marcó'l so primer gol nel so nuevu equipu, a los diecinueve minutos del segundu tiempu.[34]

Mientres la temporada 2006-07 nel Atlético apostó los cuarenta y dos partíos oficiales del so equipu, ventisiete d'ellos como titular, marcando siete goles. El Atleti quedó na séptima posición de Lliga, clasificando a la Copa Intertoto, y avanzó hasta los dieciseisavos de final de la Copa del Rei.

Temporada 2007-08

[editar | editar la fonte]
Agüero con Atlético de Madrid en 2007.

La temporada 2007-08 atopó a Sergio, que venía de ser campeón y recibir el botín y balón d'oru na Copa Mundial Sub-20 de Canadá, na so meyor versión europea. Collaboró por que'l so equipu fuera unu de los ganadores de la Copa Intertoto, clasificando a la Copa de la UEFA, según tamién p'algamar los dieciseisavos de final d'ésta. Precisamente nesta competición, el 16 d'agostu marcó'l so primer gol internacional, frente al FK Vojvodina serbiu.[35]

El saldu de la so temporada en "Europa" foi de nueve partíos, seis goles y una espulsión. Recibió esta postrera precisamente nel partíu d'ida polos dieciseisavos de final de la Copa de la UEFA frente al Bolton Wanderers inglés, por "cuspir" a un rival. Esto torgó-y tar presente nel enfrentamientu de vuelta, nel que'l so equipu quedó esaniciáu.[36] Na Copa del Rei participó en cuatro partíos, quedando'l so equipu esaniciáu en cuartos de final.

Sicasí, les sos actuaciones más destacaes fueron na Lliga apostando trenta y siete partíos y marcando venti goles (goliador del equipu y terceru de la lliga).[37] Sufrió los sos primeres dos espulsiones, frente al Getafe y l'Espanyol, anque la primera d'elles foi retirada darréu.[38] Al pie de los sos compañeros llogró un cuartu yá que dexó clasificar al Atlético a la Lliga de Campeones de la UEFA tres doce años.[39] Recibió gracies a les sos grandes actuaciones la primer edición del Premiu Antonio Puerta[40] (meyor xugador de la temporada) y el Trofeo EFE (meyor xugador iberoamericanu).[41]

El 1 de marzu de 2008, cumplió la que munchos calificaron como la so meyor actuación na entidá madrilana. Foi na visita del Barcelona, pola ventena sesta fecha de Lliga. N'empezando perdiendo por 0-1, dos goles d'Agüero, una asistencia so a Maxi Rodríguez y un penalti tamién fabricáu por él (que Forlán tresformó en gol) dieron la vuelta al resultáu. La prensa polo xeneral allabó'l so desempeñu.[42] El periódicu español El Mundo calificó al Kun como:

Un futbolista enorme, distintu, descaráu, chulu, indiferente ante les circunstancies y ante el rival, terrible na gambeta, terrible nel engañu, terrible na definición. Terrible Agüero, Sergio, el Kun, que rescató al so equipu cuando taba muertu y mató al Barcelona.[43]

Temporada 2008-09

[editar | editar la fonte]
Agüero y Forlán, dos ex "diaños coloraos" nel Atlético.

La temporada 2008-09 presentó pal Atlético un triple desafíu: Lliga, Copa del Rei y Lliga de Campeones. Sergio empezó la temporada tan solu cuatro díes dempués de la final olímpica, collaborando con un gol por que'l so equipu ganara al FC Schalke 04 alemán por 4-0 y clasificárase a la fase de grupos de la Lliga de Campeones.[44] Por Lliga debutó ante Málaga el 31 d'agostu. Pola Copa del Rei, l'Atlético cayó n'octavos de final frente al Barcelona, con apenes una participación del delanteru arxentín.

Temporada 2009-10

[editar | editar la fonte]

Na temporada 2009-10, al nun clasificar a los octavos de final de la Lliga de Campeones de la UEFA, onde tuvo una bona actuación al anotar dos goles al Chelsea Football Club, salieron terceros nel grupu, polo que pudieron pasar a los dieciseisavos de final de la Europa League onde tuvo una gran actuación nos octavos de final, midir col Sporting de Lisboa, onde anotó dos goles nel partíu de vuelta por que'l so equipu pudiera clasificase pola Regla del gol de visitante. L'Atlético proclamóse campeón de la UEFA Europa League en venciendo al Fulham FC 2-1 con goles de Diego Forlán, y subcampeón de la Copa del Rei en perdiendo contra'l Sevilla F. C. por 0-2.

Temporada 2010-11

[editar | editar la fonte]
Agüero y Pepe nun Derbi nel Santiago Bernabéu na temporada 2010—11.

Al empiezu de la 2010-11, foi campeón de la Supercopa d'Europa en venciendo al Inter de Milán por 2-0 onde anotó'l segundu gol. Esa mesma temporada, el 11 d'avientu de 2010 apostó frente al Deportivo de La Coruña el que sería'l so partíu númberu 300 -ente toles competiciones xugaes con Independiente, Atlético de Madrid y les distintes categoríes de la Seleición arxentina-, terminando'l partíu con una victoria dos a cero, na qu'él mesmu anotó los dos goles del so equipu. El 4 de xineru de 2011, Sergio anunció[45] la renovación del so contratu hasta 2014[46] y un día dempués foi escoyíu segundu capitán del equipu,[47] rangu compartíu col uruguayu Diego Forlán. El 30 d'abril de 2011, consiguió en Riazor, frente al Deportivo de La Coruña, na trentena cuarta xornada de Lliga, el so gol númberu 98 col Atlético de Madrid, entrando asina nel top 10 de los máximos goliadores de la historia del club. El so gol sirvió pa consiguir los trés puntos rematando'l partíu con cero a unu. El 21 de mayu de 2011 consiguió'l so primera hat-trick en Primer División y nel Atlético de Madrid, na victoria por 3-4 ante'l Mallorca, na xornada 38 de Lliga, siendo'l so segundu gol nel partíu'l so centésimu cola camiseta del Atlético de Madrid en toles competiciones apostaes. Solo dos díes depués, el 23 de mayu, anunció na so páxina web[48] el so deséu d'abandonar l'Atlético de Madrid. Pasaron más de dos meses hasta que se concretó la so salida del club. Magar la prensa deportiva española publicó que podía salir con direición al Real Madrid, (más tarde demostróse que felicidá llegada enxamás tuvo siquier cerca de producise)[49] Barcelona[50] o Juventus,[51] a la fin foi'l Manchester City[52] el que se fixo col xugador arxentín. El Manchester City y l'Atlético de Madrid algamaron un alcuerdu pal trespasu del futbolista por unos 45 millones d'euros y Agüero robló un contratu por seis años a razón de nueve millones d'euros per añu.

Manchester City

[editar | editar la fonte]
Agüero (derecha) y Samir Nasri col troféu de la Premier League.
Agüero xugando contra'l CSKA de Moscú n'ochobre de 2014.

El 15 d'agostu de 2011 producióse'l debú d'Agüero cola camiseta del Manchester City. Nel minutu 59 de la primer xornada de la Premier League sustituyó a Nigel de Jong siendo nesi momentu la resultancia favorable unu a cero al Manchester City frente al Swansea. A los ocho minutos d'entrar nel campu, Agüero consiguió'l so primer gol cola so nueva camiseta y tres minutos dempués asistó a David Silva por qu'anotara el tercer gol del so equipu. El partíu remató con una victoria por cuatro a cero, anotando nos minutos finales Agüero el so segundu gol. El so téunicu, Roberto Mancini, afirmó qu'Agüero yera "una fotocopia de Romário".[53] Nos siguientes partíos, el futbolista arxentín completó un espectacular entamu na Lliga inglesa con 6 goles en 4 partíos, consiguiendo'l so primera "hat-trick" na Premier League el 10 de setiembre ante'l Wigan.[54] El 14 de setiembre debutó col Manchester City na Lliga de Campeones nel empate a unu frente al S.S.C. Nápoles y el 18 d'ochobre consiguió'l so primer gol nesta competición cola camiseta del City. Sergio empezó'l partíu correspondiente a la cuarta xornada de la fase de grupos nel banquín pos volvía a una convocatoria dempués de superar una mancadura.[55] Entró al campu nel minutu 62 sustituyendo, de nuevu, a Nigel de Jong cuando'l marcador amosaba un empate a unu en casa frente al Villarreal y nel últimu sollutu del partíu, cuando yá pasaben unos segundos de los trés minutos añadíos pol árbitru, Agüero emburrió al fondu de la portería un centru de Pablo Zabaleta enllargáu por David Silva poniendo'l definitivu dos a unu nel marcador.

Agüero con Edin Džeko a puntu de sacar pa un partíu n'agostu de 2013.
West Ham United Vs Manchester City Con El Xugador sam byram
West Ham United Vs Manchester City , Kun Aguero Con El Xugador Sam Byram En 2016

Na xornada siguiente de Lliga de Campeones, el 2 de payares de 2011, de nuevu frente al Villarreal, apostó'l so partíu númberu trescientos ente toles competiciones apostaes colos clubes Independiente, Atlético de Madrid y Manchester City. El 29 de payares debutó anotando un gol na Carling Cup na victoria cero a unu frente al Arsenal nel partíu de cuartos de final de la competición clasificando d'esta manera pa les semifinales. El 8 de xineru de 2012 debutó, tamién anotando un gol, na FA Cup na derrota por dos a trés ante'l Manchester United nel partíu correspondiente a la tercer ronda na que'l so club quedó esaniciáu. El 16 de febreru de 2012 debutó nos dieciseisavos de final de la Europa League (competición a la que'l Manchester City aportara productu de la so eliminación de la Lliga de Campeones), de nuevu, anotando un gol. Sergio saltó al campu nel minutu 78 cuando'l marcador yera d'empate a unu frente al Porto y nel minutu 85 consiguió'l gol que fixo'l definitivu unu a dos. El 13 de mayu de 2012 anotó un gol nel tiempu de descuentu frente al Queens Park Rangers, que supunxo'l trunfu (3-2) y la Premier League pal Manchester City.[56]

La temporada 2012-13 empezó cola disputa'l 12 d'agostu de la Community Shield, títulu qu'enfrenta al campeón de la Premier League (Manchester City) y al de la FA Cup (Chelsea). El Manchester City proclamóse campeón ganando al Chelsea por 3-2. D'esta forma, Agüero consiguió'l so segundu títulu cola camiseta del City.[57]

Seleición nacional

[editar | editar la fonte]

Categoríes inferiores

[editar | editar la fonte]

Seleición Sub-16

[editar | editar la fonte]

Agüero apostó'l so primer tornéu oficial cola Seleición albiceleste nel Campeonatu Suramericanu Sub-16 de Paraguái 2004. Apostó los cinco partíos del so equipu y marcó tres goles, llegando hasta la fase semifinal, onde cayó con Colombia.

Seleición Sub-20

[editar | editar la fonte]

Col representativu arxentín, Agüero apostó dos Mundiales Sub-20, Holanda 2005 y Canadá 2007, resultando campeón en dambos.

N'Holanda, siendo'l más nuevu de la delegación (un añu menor que Lionel Messi, el siguiente na llista), tuvo una participación secundaria. Apostó cuatro de los siete partíos (incluyendo la semifinal y final), siempres ingresando como suplente, y nun marcó goles. Na final contra Nixeria, recibió una falta nel área que Messi convirtió en gol, dexando la victoria y el títulu.

Foi en Canadá, yá con esperiencia europea y de Seleición mayor, onde Agüero se convirtió en capitán y conductor de la so Seleición camín de la so sesta corona xuvenil. Sergio apostó los siete partíos como titular, convirtiendo seis goles y amosando un gran nivel, lo que-y mereció'l gallardón del Balón d'Oru y Bota d'Oru (meyor xugador y goliador respeutivamente) y convirtióse nel tercer xugador de la hestoria en llograr dos títulos Sub-20.

Mundial Sede Resultancia Partíos Goles
Copa Mundial de 2005  Países Baxos Campeón 4 0
Copa Mundial de 2007  Canadá Campeón 7 6

Xuegos Olímpicos 2008

[editar | editar la fonte]

En siendo convocáu pa los amistosos preparatorios frente a Guatemala (del que s'ausentó por una mancadura) y Cataluña (non oficial, apostáu'l 24 de mayu de 2008), Sergio formó parte de la llista definitiva del direutor téunicu Sergio Batista pa defender l'oru nos Xuegos Olímpicos de Beixín 2008.

Agüero apostó cinco de los seis partíos de la so Seleición, toos como titular. A pesar d'ello nun pudo marcar sinón hasta les semifinales, onde cumplió un bien destacáu papel frente a Brasil, anotando dos goles y recibiendo una falta nel área que Juan Román Riquelme convirtió nel terceru. El 23 d'agostu, con Sergio na cancha, Arxentina venció a Nixeria por 1-0 nel Estadiu Nacional de Beixín, llogrando asina la medaya d'oru, tercer títulu oficial p'Agüero cola so seleición.

XX.OO. Sede Resultancia Partíos Goles
Xuegos Olímpicos de Beixín 2008  China 5 2

Seleición absoluta

[editar | editar la fonte]
L'alemán Mats Hummels y Agüero nuna xugada mientres la final de la Copa Mundial de 2014.

En siendo dexáu de llau por José Pékerman na convocatoria pal Mundial 2006, Agüero debutó nel primer amistosu de la Era Basile. Foi en ganar frente a Brasil nel Emirates Stadium de Londres, el 3 de setiembre de 2006. Sergio ingresó por Carlos Tévez a los venti minutos del segundu tiempu. Darréu apostó los amistosos frente a España (2006), Francia y Australia (2007), ingresando como suplente y ensin anotar. Por competiciones oficiales, quedó fora de la llista definitiva pa la Copa América 2007 (lo que-y dexó apostar y ganar el Mundial Sub-20), pero formó parte de les dos primeres convocatories pa les Eliminatories. El 17 de payares, nel Estadiu Monumental y frente a Bolivia, foi titular per primer vegada na Seleición mayor y anotó el so primer gol, abriendo'l marcador a los 41 minutos por aciu una cabezada.[58]

El 31 de mayu de 2011 Sergio Batista oficializó una llista preliminar de xugadores p'apostar la Copa América 2011 ente los que s'atopaba Agüero.[59] El 25 de xunu confirmóse[60] qu'Agüero taría ente los 23 xugadores escoyíos pa participar nel tornéu. Agüero debutó nel primer partíu de la so seleición nel tornéu entrando nel minutu 70 en sustitución de Lavezzi. Nel momentu que salió al campu, Arxentina perdía 0 a 1 contra Bolivia. A los seis minutos d'entrar, consiguió'l gol que significaba l'empate a unu definitivu. Nel tercer y postreru partíu de la fase de grupos, Agüero apostó'l so primer partíu como titular. Tres dos empates nos dos primeros partíos, Arxentina precisaba ganar pa clasificase pa la siguiente fase. Agüero contribuyó a la victoria por trés a cero marcando dos goles. Nel partíu de cuartos de final, Arxentina cayó esaniciada ante Uruguái na tanda de penaltis dempués de rematar el partíu con empate a unu. Agüero empezó l'alcuentru como titular pero foi sustituyíu nel minutu 80 por Carlos Tévez.

Amás, foi'l goliador de la Seleición Arxentina en dos Copes Américas consecutives (2011 y 2015), y nun Mundial (2018).

Como particularidá hai que dicir qu'Agüero namái una vegada pudo xugar los 90 minutos nun partíu mundialista (contra Islandia, en 2018), siendo non convocáu (por Pekerman en 2006) y/o mayormente apostráu al bancu (por Maradona en 2010, Sabella en 2014 y por Sampaoli en 2018) pa ser utilizáu dacuando como sustitutu nos minutos finales de los partíos.

Participaciones en Copes del Mundu

[editar | editar la fonte]
Mundial Sede Resultancia Partíos Goles
Copa Mundial de Fútbol de 2010 Bandera de Sudáfrica Sudáfrica Cuartos de final 3 0
Copa Mundial de Fútbol de 2014 Bandera de Brasil Brasil Subcampeón 5 0
Copa Mundial de Fútbol de 2018  Rusia Octavos de final 4 2

Participaciones en Copa América

[editar | editar la fonte]
Copa Sede Resultancia Partíos Goles
Copa América 2011 Bandera d'Arxentina Arxentina Cuartos de final 4 3
Copa América 2015  Chile Subcampeón 5 3
Copa América Centenariu  Estaos Xuníos d'América Subcampeón 4 1

Distinciones

[editar | editar la fonte]

Con 40 partíos n'Independiente y participaciones nos escoyíos xuveniles, Sergio compartió con Lionel Messi el Premiu Revelación Clarín d'Oru 2005.[61]

En 2007, amás del Botín y Balón d'Oru consiguíu nel Mundial Xuvenil de Canadá, Agüero foi condecoráu col Premiu Golden Boy, troféu apurríu pol periódicu italianu Tuttosport al meyor xugador del fútbol europeo menor a 21 años.[62]

Pol so gran desempeñu na temporada 2007/08 de la Primer división española recibió'l Premiu Antonio Puerta al meyor xugador y el Trofeo EFE al meyor iberoamericanu. Amás, llogró'l segundu puestu na votación del Trofeo Alfredo Di Stéfano.

Tuvo ente los trenta preseleccionaos pa llograr el Balón d'Oru 2008[63] y ente los ventitrés nomaos al premiu al Xugador Mundial de la FIFA 2008.[64]

La revista masculina GQ galardonar como'l meyor deportista de 2008.[65]

El 1 de payares de 2011 la FIFA y la revista France Football anunciaron qu'Agüero yera unu de los 23 xugadores candidatos[66] a llograr el FIFA Balón d'Oru 2011.

Vida privada

[editar | editar la fonte]

Tuvo en pareya con Gianinna Maradona, fía del ex-futbolista y exdireutor téunicu de la seleición arxentina, Diego Maradona, dende principiu de 2008, cola que tien un fíu, llamáu Benjamín Agüero Maradona, nacíu'l 19 de febreru de 2009 en Madrid.[67] Sentimentalmente tamién se-y venceyó con anterioridá a les modelos Eliana Guercio, con quien caltendría un curtiu romance, y Jesica Ciriu, escontra la cual demostraría un fondu interés.[68] Dende l'añu 2012[69] hasta l'añu 2017[70] tuvo en pareya cola cantante tropical arxentina Karina.[71]

A Sergio gusta de la cumbia y grabó xunto col grupu Los Lleales un cantar nel so honor llamada El Kun Agüero.[72]

Fragmentu de El Kun Agüero:

La enchida glaya: «¡Vamos Kun Agüero!»
Fuercia, que'l mundu quier vierti
amosando'l to coraxe
allegres a la xente col to xuegu

Ente los sos pasatiempos atópase xugar cola Xbox, afición que comparte col so compañeru de la infancia, Gustavo Galeron.[73]

Sergio siempres demostró una fidelidá notable al so club d'orixe, el Club Atlético Independiente del cual ye aficionáu. En xunetu de 2011 y en siendo cuestionada la so fidelidá escontra'l cuadru Colchoneru, dueñu del so pase, Agüero contestó diciendo que nun yera aficionáu del Atlético de Madrid y si ser del cuadru d'Avellaneda. Tamién declaró innumberables vegaes que solo xugaría n'Independiente dientro de l'Arxentina.[74]

Sergio Agüero participó na película Torrente 4 del direutor Santiago Segura, estrenada'l 11 de marzu en 2011.[75] Salió xunto con otros famosos, como Cesc Fàbregas, Belén Esteban, Kiko Rivera Pantoja, Kiko Matamoros, Ana Obregón, Eugenia Martínez de Irujo, y tamién pueden apaecer futbolistes como Álvaro Arbeloa, Sergio Ramos, Raúl Albiol y Gonzalo Higuaín, que van sustituyir a los madridistes que fixeron la so apaición na tercer parte de la saga.

Ye hermanu de los futbolistes Mauricio del Castillo, xugador d'Independiente, y Gastón del Castillo, tamién xugador d'Independiente, anguaño cedíu nel Cádiz CF.

Estadístiques

[editar | editar la fonte]

Clubes

[editar | editar la fonte]
Actualizáu d'alcuerdu al postreru partíu xugáu'l 10 d'abril de 2018.
Club Div. Temporada Lliga Copes Nacionales(1) Torneos Internacionales(2) Total(3) Media Goliadora
Part. Goles Asist. Part. Goles Asist. Part. Goles Asist. Part. Goles Asist.
Independiente
Bandera d'Arxentina Arxentina
1ª 2003 1 0 0 — — 1 0 0 0,00
2004 5 0 0 — 2 0 0 7 0 0 0,00
2004-05 12 5 2 — — 12 5 2 0,42
2005-06 36 18 4 — — 36 18 4 0,50
Total Club 54 23 6 0 0 0 2 0 0 56 23 6 0,41
Atlético de Madrid
 España
1ª 2006-07 38 6 4 4 1 0 — 42 7 4 0,17
2007-08 37 19 7 4 2 0 9 6 3 50 27 10 0,54
2008-09 37 17 10 1 0 0 9 4 3 47 21 13 0,45
2009-10 31 12 4 7 1 2 16 6 2 54 19 8 0,35
2010-11 32 20 2 4 3 1 5 4 2 41 27 5 0,66
Total Club 175 74 27 20 7 3 39 20 10 234 101 40 0,43
Manchester City FC
Bandera de Inglaterra Inglaterra
1ª 2011-12 34 23 9 4 2 0 10 5 2 48 30 11 0,63
2012-13 30 12 2 5 3 2 5 2 0 40 17 4 0,43
2013-14 23 17 6 5 5 1 6 6 2 34 28 9 0,82
2014-15 33 26 8 2 0 0 7 6 1 42 32 9 0,76
2015-16 30 24 2 5 3 3 9 2 0 44 29 5 0,66
2016-17 31 20 2 6 5 1 8 8 2 45 33 5 0,73
2017-18 25 21 6 7 5 0 7 4 1 39 30 7 0,77
Total Club 206 143 35 34 23 7 52 33 8 292 199 50 0,68
Total Carrera 435 240 68 54 30 10 93 53 18 582 323 96 0,56
(1) Inclúi datos de la Copa del Rei (2006-11); Copa de la Lliga d'Inglaterra / FA Cup / Community Shield (2011-Act.).
(2) Inclúi datos de la Copa Libertadores (2004); Copa Intertoto de la UEFA / Supercopa d'Europa (2007-10); Copa de la UEFA/Lliga Europa de la UEFA (2007-12); Lliga de Campeones de la UEFA (2008-Act.).
(3) Media de goles per alcuentru. Nun inclúi goles en partíos amistosos.
Fonte: Transfermarkt - ESPN Deportes - Soccerway.

Seleiciones

[editar | editar la fonte]
Actualizáu d'alcuerdu al postreru partíu xugáu'l 30 de xunu de 2018.
Seleición Temporada Amistosos Suramérica(1) Mundial(2) Total Media Goliadora
Part. Goles Asist. Part. Goles Asist. Part. Goles Asist. Part. Goles Asist.
Sub-16
Bandera d'Arxentina Arxentina 		2004 — 5 3 0 — 5 3 0 0,60
Total 0 0 0 5 3 0 0 0 0 5 3 0 0,60
Sub-20
Bandera d'Arxentina Arxentina 		2005 — — 4 0 1 4 0 1 0,00
2007 — — 7 6 4 7 6 4 0,86
Total 0 0 0 0 0 0 11 6 5 11 6 5 0,55
Olímpica
Bandera d'Arxentina Arxentina 		2008 — — 5 2 0 5 2 0 0,40
Total 0 0 0 0 0 0 5 2 0 5 2 0 0,40
Adulta
Bandera d'Arxentina Arxentina 		2006 2 0 0 — — 2 0 0 0,00
2007 2 0 0 2 1 0 — 4 1 0 0,25
2008 3 2 0 6 2 0 — 9 4 0 0,44
2009 2 1 2 4 1 1 — 6 2 3 0,33
2010 2 2 0 — 3 0 1 5 2 1 0,40
2011 3 1 1 5 4 0 — 8 5 1 0,63
2012 4 0 2 3 2 0 — 7 2 2 0,29
2013 4 3 0 4 2 0 — 8 5 0 0,63
2014 5 1 0 — 5 0 0 10 1 0 0,10
2015 4 7 4 6 3 0 — 10 10 4 1,00
2016 1 0 0 10 1 0 — 11 1 0 0,09
2017 2 2 0 2 0 0 — 4 2 0 0,50
2018 1 1 0 — 4 2 0 5 3 0 0,60
Total 35 20 9 42 16 1 12 2 1 89 38 11 0,43
Total Carrera 35 20 9 47 19 1 28 10 6 110 49 16 0,45
(1) Inclúi los partíos del Suramericanu Sub-16 (2004); Clasificatorias Suramericanes / Copa América (2007-Act.).
(2) Inclúi los partíos de los Xuegos Olímpicos (2008).

Resume estadísticu

[editar | editar la fonte]
Actualizáu d'alcuerdu al postreru partíu xugáu'l 30 de xunu de 2018.
Competición Partíos Goles Permediu Asistencies Permediu Goles

y Asistencies

Permediu
Primer División 435 240 0,55 68 0,16 308 0,71
Copes Nacionales 54 30 0,56 10 0,19 40 0,74
Copes Internacionales 93 53 0,57 18 0,19 71 0,76
Seleición Adulta 89 38 0,43 11 0,12 49 0,55
Seleición Olímpica 5 2 0,40 0 0,00 2 0,40
Seleición Sub-20 11 6 0,55 5 0,46 11 1,00
Seleición Sub-16 5 3 0,60 0 0,00 3 0,60
Total 692 372 0,54 112 0,16 484 0,70

Hat-tricks

[editar | editar la fonte]
Partíos nos qu'anotó trés o más goles: Actualizáu d'alcuerdu al postreru partíu xugáu'l 10 de febreru de 2018.

Palmarés

[editar | editar la fonte]

Títulos

[editar | editar la fonte]
Equipu(s) Nacionales Subtotal Continentales Mundiales Subtotal Total
Lliga Copa Supercopa C1 C2 M1 M2
Club Atlético de Madrid - - - - - – 2 2
Bandera de Inglaterra Manchester City Football Club Premier League 2011-12 Premier League 2013-14 Premier League 2017-18 Copa de la Lliga d'Inglaterra 2013-14 Copa de la Lliga d'Inglaterra 2015-16 Copa de la Lliga d'Inglaterra 2017-18 Community Shield 2012 7 – – – – 7 7
Bandera d'Arxentina Seleición d'Arxentina Sub-20 y Sub-23 – – – – – – – 3 3
Total 3 3 1 7 1 1 0 3 12 12

Distinciones individuales

[editar | editar la fonte]
Distinción Añu
Premiu Revelación Clarín d'Oru 2005
Parte del Equipu Ideal d'América 2005
Bota d'Oru en Copa Mundial de Fútbol Sub-20 2007
Balón d'Oru na Copa Mundial Sub-20 2007
Premiu Golden Boy 2007
Premiu Antonio Puerta 2008
Trofeo EFE 2008
Premiu GQ al Meyor Deportista |2008
Premiu Don Balón al Meyor Futbolista Estranxeru |2008
Premiu World Soccer 2009
Bota de Bronce na Copa América 2011
Meyor Xugador d'ochobre na Premier League 2013
Xugador del Añu FSF[76] 2014
Meyor Xugador de payares na Premier League 2014
Bota d'Oru de la Premier League 2015
Equipu ideal segunda fecha de la Copa América 2015
Once ideal primer fase de la Copa América 2015
Meyor Xugador de xineru na Premier League 2016
Premiu al Máximu goliador históricu del Manchester City 2017
Meyor xugador de xineru na Premier League 2018

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Afirmao en: FBref. ID de jugador de FBref: 4d034881. Apaez como: Sergio Agüero. Llingua de la obra o nome: distintes llingües.
  2. ↑ Identificador Transfermarkt d'un futbolista: 26399.
  3. ↑ Afirmao en: Gran Enciclopedia rusa. Editorial: Большая Российская энциклопедия. Llingua de la obra o nome: rusu. Data d'espublización: ensin valor.
  4. ↑ L'Economista (ed.): . ecodiario.eleconomista.es (27 de xunetu de 2011). Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  5. ↑ «El Kun Agüero yá tien la nacionalidá española». AS.com (3 d'avientu de 2010).
  6. ↑ 6,0 6,1 Borasteros, Daniel; Casar, Alejandro (1 de xunu de 2006). El País (ed.): «23 millones por un menor d'edá». elpais.com. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  7. ↑ 7,0 7,1 Dana, Fabio (28 de febreru de 2006). ESPN (ed.): «Un grande de 17 años». espndeportes.com.
  8. ↑ 8,0 8,1 Diariu Olé (ed.): «Entrevista Olé». kun-aguero.com.ar (9 d'agostu de 2005). Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'avientu de 2007.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 «Kun Aguero». kun-aguero.com.ar. Archiváu dende l'orixinal, el 14 de xineru de 2008. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  10. ↑ 10,0 10,1 Diariu Olé (ed.): «Páxaru de bon Agüero». old.ole.com.ar (6 de xunetu de 2003). Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  11. ↑ Castillo, Hernán (6 de xunetu de 2003). Diariu Clarín (ed.): «San Lorenzo, de la galera». edant.clarin.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2008-12-27. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  12. ↑ La Nación (ed.): «Bien fríu: San Lorenzo ganó un clásicu probe». lanacion.com.ar (6 de xunetu de 2003). Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  13. ↑ Diariu Clarín (ed.): «Milito sumir a les estrelles del Real Madrid». edant.clarin.com (8 de xunetu de 2003). Archiváu dende l'orixinal, el 2008-12-27. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  14. ↑ Conmebol (ed.): «Reporte oficial d'Independiente vs. Cienciano». conmebol.com. Archiváu dende l'orixinal, el 30 de marzu de 2005. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  15. ↑ Ernesto Witker, Jorge (10 de xineru de 2008). La Crónica de Güei (ed.): «Prematuru debú, ¿el prólogu d'una gran carrera?». cronica.com.mx. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-02-07. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  16. ↑ Conmebol (ed.): «Reporte oficial d'Independiente vs. El Nacional». conmebol.com. Archiváu dende l'orixinal, el 30 de marzu de 2005. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  17. ↑ Terra Networks (ed.): «Terra: Rafaela ganólu a Independiente y caltién la ilusión». terra.com.ar (19 de xunu de 2004). Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  18. ↑ Terra Networks (ed.): «Terra: Independiente y Estudiantes regalaron emociones». terra.com.ar (26 de payares de 2004). Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  19. ↑ Terra Networks (ed.): «Racing cortó la racha y celebró ante Independiente». terra.com.ar (10 d'abril de 2005). Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  20. ↑ Terra Networks (ed.): «Independiente ganó cola fórmula del penal». terra.com.ar (24 de setiembre de 2005). Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  21. ↑ La Nación (ed.): «Agüero: toos piden por él». lanacion.com.ar (15 de marzu de 2006). Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  22. ↑ ESPN (ed.): «Suma goles, suma sofitu popular». espndeportes.espn.go.com (9 d'abril de 2006).
  23. ↑ ESPN (ed.): «Trés nomes que nun faltaren». espndeportes.espn.go.com (29 de mayu de 2006).
  24. ↑ Diariu Clarín (ed.): «Agüero romper, Frutos metió trés y la gloria ye toa d'Independiente». edant.clarin.com (11 de setiembre de 2005). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-04. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  25. ↑ La Nación (ed.): «Agüero fai feliz a Independiente». www.lanacion.com.ar (26 de febreru de 2006). Consultáu'l 14 de setiembre de 2015.
  26. ↑ Terra Networks (ed.): «El Colloráu prender n'acopar pero perdió a Agüero». terra.com.ar (2006). Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  27. ↑ Diariu Olé (ed.): «¿La última diablura?». old.ole.com.ar (29 d'abril de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 11 d'ochobre de 2008. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  28. ↑ Diariu Olé (ed.): «Agüero nun va a Toulon». old.ole.com.ar (6 de mayu de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 11 d'ochobre de 2008. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  29. ↑ Terra Networks (ed.): «Independiente nun ye d'América». terra.com.ar (2006). Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  30. ↑ Diariu Olé (ed.): «Atlético de Madrid va llevar al Kun por 28 millones de dólares». old.ole.com.ar (30 de mayu de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 27 de xineru de 2008. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  31. ↑ Periódicu L'Universal (ed.): «Agüero, el xuvenil récor del futbol arxentín». eluniversal.com.mx (31 de mayu de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 2013-10-16. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
  32. ↑ Diariu Clarín (ed.): «Golazu d'Agüero nel so debú col Atlético de Madrid». edant.clarin.com (22 de xunetu de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-04. Consultáu'l 24 de xineru de 2013.
  33. ↑ Infobae.com (ed.): «Sergio "Kun" Agüero debutó con una victoria nel fútbol español» (28 d'agostu de 2006). Consultáu'l 24 de xineru de 2013.
  34. ↑ Diariu Clarín (ed.): «Archived copy». edant.clarin.com (17 de setiembre de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-04. Consultáu'l 24 de xineru de 2013.
  35. ↑ UEFA (ed.): «Atlético shine on UEFA Cup return». uefa.com (16 d'agostu de 2007). Archiváu dende l'orixinal, el 9 de marzu de 2008. Consultáu'l 24 de xineru de 2013.
  36. ↑ Diariu Olé (ed.): «De mal en peor». edant.ole.com.ar (21 de febreru de 2008).
  37. ↑ «Web Oficial de la Lliga de Fútbol Profesional: Tabla de goliadores 2007/08» (2007/08). Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'avientu de 2008. Consultáu'l 24 de xineru de 2013.
  38. ↑ Eurosport. Yahoo! (ed.): «Agüero llibrar de la suspensión». Archiváu dende l'orixinal, el 7 d'ochobre de 2008.
  39. ↑ Marca (ed.): «Estadístiques Primer División 2007-08». marca.com. Consultáu'l 1 de febreru de 2013.
  40. ↑ Diariu As (ed.): «Agüero recibe'l premiu al meyor xugador de la temporada». as.com (14 de mayu de 2008). Consultáu'l 1 de febreru de 2013.
  41. ↑ Terra Networks (ed.): «L'arxentín 'Kun' Agüero gana la decimoctava edición del Troféu EFE». terra.es (18 de mayu de 2008). Archiváu dende l'orixinal, el 3 de xineru de 2009. Consultáu'l 1 de febreru de 2013.
  42. ↑ Torelló, Roger (2 de marzu de 2008). Mundo Deportivo (ed.): «Messi nun pudo más qu'aplaudir al Kun» páx. 5. hemeroteca-paginas.mundodeportivo.com. Consultáu'l 1 de febreru de 2013.
  43. ↑ MDZ Online (ed.): «España:Agüero nun ye d'esti mundu» (2 de marzu de 2008). Archiváu dende l'orixinal, el 2008-12-26. Consultáu'l 1 de febreru de 2013.
  44. ↑ AFP (28 d'agostu de 2008). «AFP: El 'Kun' Agüero y Maniche, héroes del Atlético ante'l Schalke 04». afp.google.com. Archiváu dende l'orixinal, el 9 de xineru de 2010.
  45. ↑ «Crecer col Atleti». sergioaguero.com. Archiváu dende l'orixinal, el 7 de xineru de 2011.
  46. ↑ del Estal, Sandra (5 de xineru de 2011). Diariu As (ed.): «Agüero: "¿El Madrid? El día que quiera dime, diré"». as.com. Consultáu'l 1 de febreru de 2013.
  47. ↑ Club Atlético de Madrid (ed.): «El delanteru Kun Agüero engrosa la llista de capitanes del Atlético». clubatleticodemadrid.com (5 de xineru de 2011).
  48. ↑ Agüero, Sergio (23 de mayu de 2011). «La hora de partir». Archiváu dende l'orixinal, el 15 de payares de 2012. Consultáu'l 1 de febreru de 2013.
  49. ↑ Diariu As (ed.): «El Madrid va pagar en xunu la clausa d'Agüero». as.com (25 de xineru de 2011). Consultáu'l 1 de febreru de 2013.
  50. ↑ G. Matallanas, Javier; Roncero, Tomás (24 de mayu de 2011). Diariu As (ed.): «La rebelión d'Agüero ximielga a Madrid y Barça». as.com. Consultáu'l 1 de febreru de 2013.
  51. ↑ Diariu As (ed.): «La Juventus ufiertaría 35 millones pol Kun». as.com (15 de xunu de 2011). Consultáu'l 1 de febreru de 2013.
  52. ↑ Balagué, Guillem (28 de xunetu de 2011). Diariu As (ed.): «Agüero robló por seis temporaes col City». as.com.
  53. ↑ Martín, Cristu (16/08/11). «Mancini: "Kun Agüero ye una copia de Romario"». AS.
  54. ↑ «El Kun Agüero imparable: marcó los trés goles del City na victoria ante Wigan».
  55. ↑ Álvarez, Martín (1 d'ochobre de 2011). «La mancadura d'Agüero avafa la goliada del Manchester City». El País.
  56. ↑ Rincón, Jaime (13 de mayu de 2012). «Agüero resuelve'l drama d'un City campeón». Marca.
  57. ↑ Estepa, Javier (12 d'agostu de 2012). «Al Chelsea escápase-y una lloca Community Shield». Marca.
  58. ↑ El Mundo: Agüero y Riquelme caltienen a Arxentina como líder. 17 de payares de 2007
  59. ↑ AFA.org.ar. «Llista de convocaos con vistes a la Copa América».
  60. ↑ Conmebol.com (27 de xunu de 2011). «Copa América: llistes de xugadores». Archiváu dende l'orixinal, el 30 de xunu de 2011. Consultáu'l 27 de xunu de 2011.
  61. ↑ «De grandes y pibes». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-04. Consultáu'l 1 d'agostu de 2015.
  62. ↑ «Agüero va recibir el premiu Golden Boy» (7 d'avientu de 2007). Consultáu'l 4 de payares de 2016.
  63. ↑ Clarín: Messi y Agüero, candidatos a ganar el Balón d'Oru Archiváu 2008-12-28 en Wayback Machine. 19 d'ochobre de 2008
  64. ↑ FIFA+World+Player+fala+espanol Telecinco: La FIFA World Player fala español. 30 d'ochobre de 2008
  65. ↑ Mundo Deportivo: Nuevu premiu pa Kun, más motivacion pa la Champions. 25 de payares de 2008
  66. ↑ Candidatos al Balón d'Oru 2011
  67. ↑ Clarin: Nació'l nietu de Maradona n'España Archiváu 2009-02-22 en Wayback Machine, 19 de febreru de 2009
  68. ↑ «Infobae: Les muyeres d'Agüero». Archiváu dende l'orixinal, el 2011-09-22.
  69. ↑ so-historia-de-amor-con-karina,5334da8f4y29d310VgnVCM3000009acceb0aRCRD.html El Kun Agüero y la so hestoria d'amor con Karina
  70. ↑ «La Princesina Karina faló de la so separación del Kun Agüero: "La xente perhí piensa que toi enoxada, y nun lo toi"». Consultáu'l 25 de setiembre de 2017.
  71. ↑ verdá-la-salú-la princesina Karina y el Kun Agüero, xuntos en Manchester
  72. ↑ Media Punta: Agüero y Riquelme: cumbia y gol. 20 d'ochobre de 2006
  73. ↑ «Messi gánalu a Agüero con gol de Ronaldinho». Diariu Sport (15 de payares de 2007). Archiváu dende l'orixinal, el 17 de payares de 2007.
  74. ↑ fidelidá-independiente Sergio Agüero prométe-y fidelidá a Independiente
  75. ↑ Intervención d'El Kun Agüero en Torrente 4
  76. ↑ Aguero anota nuevamente col premiu al meyor xugador del añu FSF Archiváu 2018-06-16 en Wayback Machine (n'inglés)

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Sergio_Agüero&oldid=4278080»