Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna bezdźwięczna
Wygląd
Numer IPA | 119 402B |
---|---|
ŋ̊ | |
Jednostka znakowa |
ŋ̊ |
Unikod |
U+014b U+030a |
UTF-8 (hex) |
c5 8b cc 8a |
Inne systemy | |
X-SAMPA | N_0 |
IPA Braille↗ | ⠫⠈⠫ |
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: ŋ̊. Symbol ten pochodzi od znaku ⟨ŋ⟩ (Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna) i znaku diakrytycznego oznaczającego bezdźwięczność. Odpowiednik w X-SAMPA to N_0
.
Artykulacja
[edytuj | edytuj kod]Opis
[edytuj | edytuj kod]W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ŋ]:
- mimo iż dochodzi do zablokowania przepływu powietrza przez tor ustny jamę ustną, podniebienie miękkie jest skierowane w dół i powietrze uchodzi (oprócz ust) przez nos – jest to spółgłoska nosowa;
- prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub też powietrze uchodzi tylko wzdłuż środkowej linii języka – jest to spółgłoska środkowa
- modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna;
- tylna część języka dotyka podniebienia miękkiego – jest to spółgłoska miękkopodniebienna.
- wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest więc bezdźwięczna.
Przykłady
[edytuj | edytuj kod]Przykłady w wybranych językach:
Język | Słowo | IPA | Znaczenie | Uwagi | |
---|---|---|---|---|---|
Język birmański[1] | ငှါ | [ŋ̊á] | 'pożyczyć' | ||
Język yupik środkowy | calisteńguciquq | [tʃaˈlistəˈŋ̊utʃɪquq] | 'będzie pracownikiem' | ||
Język farerski | onkur | [ˈɔŋ̊kʰʊɹ] | 'ktokolwiek' | Alofon głoski /n/ przed głoskami welarnymi z przydechem. | |
Język walijski[2] | fy nghot | [və ŋ̊ɔt] | 'moja kurtka' | Nosowa mutacja /k/. |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Peter Ladefoged, Ian Maddieson, The Sounds of the World's Languages, Oxford: Blackwell, 1996 (ang.).
- ↑ Glyn E. Jones , Welsh Phonology: Selected Readings, Cardiff: University of Wales Press, 1984, s. 40–64 (ang.).