Spartacus

-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Spartacus (c. 100 a.C.n. – 71 a.C.n.) fuit dux Belli Servilis. Qui in Thracia natus,^[1] cum aliis gladiatoribus e ludo fugit et in Italia meridiana inter annos 73 et 71 a.C.n. seditionem suscitavit. De qua seditione scripserunt multi historici, inter quos Appianus, Florus, Plutarchus, Sallustius, Eutropius.

Seditio servorum

Appianus dubie dicit Spartacum in legione meruisse, captivum factum esse, et venivisse. Potest supponi eum conscriptum in auxilia, desertorem captum et gladiatorem venditum esse.

Rebellat in gladiatorum ludo qui eum tenebat Capuae, et fugit in Montis Vesuvii clivos. Vicit autem legiones missas quae reprimerent seditionem attraxit non solum servos, sed etiam agricolas et pastores in verum exercitum.

Romani despiciunt eius vim et solas duas legiones committunt. Aliae legiones Sertorii seditione in Hispania belloque in Mithridatum Sextum in orienti regione occupantur.

Cum gladiator Crixus vinceretur atque in primo certamine occideretur, Spartacus iussit adire in Italiam septentrionalem vicitque omnes legiones commissas in se. Inter quas una dirigebatur a consule Gellio Publicola. 300 milites Romani capti sunt coactique ad pugnam in munere gladiatorum ut mors Crixi vindicaretur.

Vidit ultima victos bello quod in morte Spartacus 71 a.C.n. facta agrum Senerchia nunc dextra ripa torrentis Sele in area quae est terminus sursum cum iis Calabritto Citra Oliveto prope pagum Quaglietta, in Altavilla Silaro, quae tum Lucania parte. In hac in praeterito decades, reperit armorum fuerunt, arma et gladii Romani aetas.

Spartacus exercitum suo servorum et pastorum et populorum iuvenum robustorum, direxit ire ad Apuliam, ut quisdam velit, ad Thraciam naviget. Tum Crassus, qui erat caput et plurimi Romanorum exercitus armatos, ab tergo adortus. Spartacus etiam propter taedium suorum voluit movere bellum Romanis. Spartacus occidit equum suum, dicens quod si adeptus foret omnium equi vellet, si amisit, non tentantur, fugere, Spartacus, misit se in primo adversum Romanum militem, et occisis, eiusmodi milites Romanorum ictibus ut corpus non inventum esset. Quaedam pars exercitus fugit, circa montes sparsa.

Spartacus Romam adiit, consulesque iterum vicit, sed destitit progredi Romam recepitque se in Italiam meridianam.

Fortuna

De communisto Spartaci cultu

Carolus Marx valde Spartacum admiratus est, qui eum "virum mirabilissimum ex omnibus quos antiquitas genuit^[2]" vocavit. Pompeium autem, in eadem epistula, vituperavit.

Rosa Luxemburg et Carolus Liebknecht gregem socialistam a Spartaci nomine nuncupatum creaverunt .

In cultura populari

Spartacus praecipuus heros fuit mythistoriae Arthuri Koestler The Gladiators inscriptae (1939, titulus Francogallicae versionisː Spartacus), in qua cum aliis servis "Solis civitatem" ad Thurios aedificat ubi omnes homines aequales futuri sunt.
Spartacus, pellicula anno 1960 edita, in qua Kirk Douglas partes Spartaci agit.
Spartaci Filius, liber nubeculatus Iacobi (fr. Jacques) Martin.

Nexus interni

Notae

↑ "De stipendiario Thrace", Florus, II, 8
↑ "der famoseste Kerl, den die ganze antike Geschichte aufzuweisen hat", Carolus Marx, Epistula ad Engels die 27 februari 1861 scripta, MEW (Marx-Engels-Werke), 30, 160

Bibliographia

Scriptores antiqui

Appianus, Bella Civilia L. I, cap. XIV, 116-120 (Graece et Latine hic)
Florus, Epitome rerum romanorum, L. III, XXI (https://archive.org/details/bibliothecaclas80lemagoog)
Plutarchus, Vita Crassi, cap. 8-9
Sallustius, Fragmenta Historiarum, CCXCVI-CCCLXXIX
Eutropius, 'Breviarium Historiae romanae', L. VI, 6 (https://archive.org/details/delphinclassics46valp)

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Spartacum spectant.

Hic invenies epitome de bello spartacio

[1] "De stipendiario Thrace", Florus, II, 8

[2] "der famoseste Kerl, den die ganze antike Geschichte aufzuweisen hat", Carolus Marx, Epistula ad Engels die 27 februari 1861 scripta, MEW (Marx-Engels-Werke), 30, 160

[1]

[2]