Przejdź do zawartości

Spoczynek względny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Spoczynek względny, spoczynek narzucony - stan zahamowanej aktywności metabolicznej i wzrostowej. Stan ten jest wywoływany przez niesprzyjające wzrostowi warunki środowiska. W sprzyjających warunkach spoczynek względny ustępuje i organizm zwiększa swoją aktywność metaboliczną. Powodem wystąpienia stanu spoczynku względnego może być między innymi niska temperatura, susza, brak światła[1].

W stan spoczynku może zapadać cała roślina lub jej poszczególne częścią takie jak pędy, pąki, bulwy, kłącza i nasiona[1].

W odniesieniu do nasion oznacza stan w którym osiągnęły one dojrzałość morfologiczną i fizjologiczną, ale kiełkowanie powstrzymują niekorzystne warunki zewnętrzne[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Lewak Stanisław: Spoczynek roślin W: Fizjologia roślin (red. Kopcewicz Jan, Lewak Stanisław). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 557-567. ISBN 83-01-13753-3.