Przejdź do zawartości

Stanisław Łazarski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Łazarski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1849
Jeleśnia

Data i miejsce śmierci

18 listopada 1938
Witkowice

Poseł na Sejm Krajowy Galicji X kadencji
Okres

od 1913
do 1914

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Stanisław Łazarski (ur. 30 listopada 1849 w Jeleśni, zm. 18 listopada 1938 w Witkowicach) – adwokat, poseł do Sejmu Krajowego Galicji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Józefa i Weroniki ze Suvadów, bratem Józefa (1854-1924), lekarza, profesora farmakologii i rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego i Mieczysława (1852-1930).

Uzyskał tytuł doktora praw. Został adwokatem. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej pełnił mandat posła do Sejmu Krajowego Galicji VIII kadencji (1901-1907) (okręg Biała, w 1906 roku z powodu nieporozumień z gminą m. Biała złożył mandat[1], w jego miejsce obrano Rudolfa Lukasa), IX kadencji (1908-1913) (okręg Biała, w 1912 objął mandat po zmarłym ks. Stanisławie Stojałowskim) i X kadencji (1913-1914) (okręg Biała). W 1907 uzyskał mandat posła do austriackiej Rady Państwa kadencji XI (1907–1911), kandydując ze stronnictwa postępowych demokratów w okręgu Biała-Żywiec-Wadowice[2].

W 1908 był obrońcą w procesie Wandy Krahelskiej. Prezes rady powiatu bialskiego.

Został pochowany w Bielsku-Białej.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]