Stanisław Boliński

**Stanisław Boliński**
	starszy sierżant
Data i miejsce urodzenia	29 czerwca 1894 ; Starzenice
Data i miejsce śmierci	4 września 1976 ; Częstochowa
	Przebieg służby
Lata służby	1918–1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	27 pułk piechoty; Polski Związek Wolności
Stanowiska	dowódca plutonu; szef wywiadu; komendant obwodu
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka; kampania wrześniowa; II wojna światowa
	Odznaczenia

Stanisław Boliński (ur. 29 czerwca 1894 w Starzenicach, zm. 4 września 1976 w Częstochowie) – starszy sierżant Wojska Polskiego, kawaler Srebrnego Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Juliana i Ludwiki z d. Jasińska^[1]. Absolwent szkoły miejskiej w Wieluniu. Od 2 października 1916 w składzie POW^[1]. Brał udział w akcji rozbrajania żołnierzy niemieckich w listopadzie 1918. Następnie jako dowódca plutonu 10 kompanii III batalionu służył w 27 pułku piechoty z którym walczył podczas wojny polsko–bolszewickiej.

Został odznaczony Orderem Virtuti Militari za „samodzielne uderzenie z plutonem piechoty (30 żołnierzy) na bok i tyły nacierającego baonu bolszewickiego, wskutek czego zaatakowany oddział został zniszczony”^[2].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako żołnierz zawodowy w stopniu starszego sierżanta. Brał udział w wojnie obronnej 1939. Od listopada 1939 działał w szeregach Polskiego Związku Wolności w Częstochowie gdzie zajmował stanowisko komendanta Obwodu Śródmieście. Później został zastępcą komendanta głównego, szefem wywiadu i komendantem całego okręgu^[2]. Aresztowany przez gestapo w listopadzie 1944, uwolniony przed samym wyzwoleniem w styczniu 1945. Po wkroczeniu wojsk radzieckich aresztowany ponownie przez NKWD i zesłany do Kazachstanu. Z zesłania wrócił w 1949^[2]. Po powrocie pracował w Częstochowskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego do emerytury w 1950^[2]. Zmarł w Częstochowie i został pochowany na cmentarzu Kule^[2].

Życie prywatne

Żonaty z Janiną z d. Oziębło. Mieli dwoje dzieci: Ireneusz (ur. 1924), Halina (ur. 1926)^[2].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1493^[2]^[3]
Krzyż Niepodległości 29 XII 1933^[2]
Srebrny Krzyż Zasługi^[2]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[2]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[2]

Przypisy

↑ ^a ^b Mastalski 2020 ↓, s. 415.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Mastalski 2020 ↓, s. 416.
↑ Nowicki 1929 ↓, s. 26-27.

Bibliografia

Lech Mastalski: Polska Organizacja Wojskowa. Okręg Częstochowsko-Wieluński Va/IX 1915-1918. Częstochowa: 2020. ISBN 978-83-945661-1-1.
Teofil Nowicki: Zarys historii wojennej 27-go pułku piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.

[CITEREFMastalski2020415-1] Mastalski 2020 ↓, s. 415.

[CITEREFMastalski2020416-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Mastalski 2020 ↓, s. 416.

[CITEREFNowicki192926-27-3] Nowicki 1929 ↓, s. 26-27.

[1]

[2]

[3]