Stanisław Królicki

Stanisław Królicki
	; Fotografia portretowa (1939)
	pułkownik
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1893 ; Kęty
Data i miejsce śmierci	28 września 1939 ; Modlin
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1939
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	7 Pułk Strzelców Konnych
Stanowiska	dowódca pułku kawalerii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Królicki (ur. 10 lutego 1893 w Kętach, zm. 28 września 1939 w Modlinie^[1]) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Antoniego i Rozalii z Gajewskich^[2]. Ukończył w Kętach szkołę realną i seminarium nauczycielskie^[3]. Przed wybuchem I wojny światowej był członkiem Związku Strzeleckiego, w którym ukończył szkołę podoficerską. Od sierpnia 1914 do lipca 1917 służył w 1. Kompanii Kadrowej, a następnie w 1 pułku ułanów Legionów Polskich. Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym. Posiadał wówczas stopień wachmistrza^[4]. Po kryzysie przysięgowym internowany w obozie w Szczypiornie, a następnie jako obywatel austriacki przeniesiony do obozu w Marmarosz Sziget i powołany do armii austriackiej^[3]. W 1917 roku po ukończeniu szkoły oficerskiej skierowany na front włoski.

Od 11 listopada 1918 służył w odrodzonym Wojsku Polskim kolejno: do czerwca 1927 w szeregach 11 pułku ułanów na stanowisku dowódcy szwadronu. 31 lipca 1927 roku został przeniesiony do 19 pułku ułanów Wołyńskich w Ostrogu na stanowisko dowódcy szwadronu^[5]. 12 kwietnia 1927 roku został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[6]. W czerwcu tego roku został wyznaczony na stanowisko kwatermistrz pułku^[7]. 6 lipca 1929 roku został przeniesiony do 17 pułku ułanów w Lesznie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[8]. W 1931 roku ukończył kurs dowódców pułków kawalerii w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu^[3]. 17 stycznia 1933 roku został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[9]. W 1934 roku ukończył kurs dowódców pułków piechoty w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie^[3]. W lipcu 1937 roku objął funkcję dowódcy 1 pułku strzelców konnych w Garwolinie. 19 marca 1939 roku awansował do stopnia pułkownika. W lipcu 1939 został przeniesiony na własną prośbę na dowódcę 7 pułku strzelców konnych w Biedrusku. Na jego czele uczestniczył w kampanii wrześniowej w składzie Wielkopolskiej Brygady Kawalerii. 17 września pod Zamościem Kampinoskim został ciężko ranny. Przewieziony do szpitala, zmarł 28 września 1939 roku w Modlinie, gdzie został pochowany. W 1945 roku jego zwłoki zostały ekshumowane i przeniesione na Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie^[10] (kwatera C27-3-3)^[11].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Wojennego Virtuti Militari^[3]
Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 161^[12]
Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5103 (1922)^[13]^[14]^[15]
Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)^[16]^[14]^[15]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[14]^[15]
Krzyż Walecznych (pięciokrotnie, po raz pierwszy 1921)^[17]^[18]
Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934)^[19]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[14]^[15]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[14]^[15]
Srebrny Medal za Długoletnią Służbę^[14]^[15]
Brązowy Medal za Długoletnią Służbę^[14]^[15]
Odznaka „Za wierną służbę”^[14]^[15]
Odznaka pułkowa 1 Pułku Strzelców Konnych
Order Korony Rumunii (Rumunia)^[14]^[15]
Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929)^[20]^[14]^[15]

Upamiętnienie

Jego imię nosi Szkoła Podstawowa w Izabelinie, nieopodal którego w kampanii wrześniowej boje toczył 7 pułk strzelców konnych Wielkopolskich. W jego rodzinnym mieście, Kętach jego imieniem nazwano osiedle.

Przypisy

↑ Strzałkowski 1990 ↓, s. 787 wg autora pułkownik zmarł 28 listopada 1939 roku.
↑ Wykaz Legionistów ↓.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Strzałkowski 1990 ↓, s. 787.
↑ CAW ↓, sygn. I.120.1.125 s. 11.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 80 z 31 lipca 1925 roku, s. 442.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927, s. 163.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 192.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 18 stycznia 1933 roku, s. 1.
↑ Szacherski 1968 ↓, s. 304, 311.
↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
↑ ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 370 .
↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 2 z 1922 roku, s. 111.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Pułkownik Stanisław Królicki – patron Szkoły Podstawowej. izabelin.edu.pl. [dostęp 2017-12-05].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Płk Stanisław Królicki. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2017-12-05].
↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1836 z 12 lipca 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1209) „za męstwo i osobistą odwagę okazane w walce z nieprzyjacielem w obronie Ojczyzny”.
↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 67)
↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929 roku, s. 365.

Bibliografia

Komenda Legionów (Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego). Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2017-11-07].
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932., s. 143
Zbigniew Szacherski: Wierni przysiędze. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1968.
Waldemar Strzałkowski: Życiorysy dowódców jednostek polskich w wojnie obronnej 1939 r.. W: Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990. ISBN 83-211-1096-7.
Stanisław Królicki. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-11-17].

[CITEREFStrzałkowski1990787_wg_autora_pułkownik_zmarł_28_listopada_1939_roku-1] Strzałkowski 1990 ↓, s. 787 wg autora pułkownik zmarł 28 listopada 1939 roku.

[CITEREFWykaz_Legionistów-2] Wykaz Legionistów ↓.

[CITEREFStrzałkowski1990787-3] Strzałkowski 1990 ↓, s. 787.

[CITEREFCAWsygn._I.120.1.125_s._11-4] CAW ↓, sygn. I.120.1.125 s. 11.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_80_z_31_lipca_1925_roku,_s._442-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 80 z 31 lipca 1925 roku, s. 442.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_13_z_20_kwietnia_1927_roku,_s._119-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_16_z_11_czerwca_1927,_s._163-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927, s. 163.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_6_lipca_1929_roku,_s._192-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 192.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_1_z_18_stycznia_1933_roku,_s._1-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 18 stycznia 1933 roku, s. 1.

[CITEREFSzacherski1968304,_311-10] Szacherski 1968 ↓, s. 304, 311.

[11] Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].

[12] ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 370 .

[13] Dz. Pers. MSWojsk. Nr 2 z 1922 roku, s. 111.

[izab-14] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Pułkownik Stanisław Królicki – patron Szkoły Podstawowej. izabelin.edu.pl. [dostęp 2017-12-05].

[nac-15] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Płk Stanisław Królicki. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2017-12-05].

[16] M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.

[17] Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1836 z 12 lipca 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1209) „za męstwo i osobistą odwagę okazane w walce z nieprzyjacielem w obronie Ojczyzny”.

[18] Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 67)

[19] M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.

[20] Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929 roku, s. 365.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]