Przejdź do zawartości

Stanisława Celińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisława Celińska
Ilustracja
Stanisława Celińska podczas 46. KFPP w Opolu, 2009
Imię i nazwisko

Stanisława Maria Celińska-Mrowiec

Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1947
Warszawa

Zawód

aktorka, wokalistka

Lata aktywności

od 1968

Zespół artystyczny
Teatr Współczesny w Warszawie
(1969–1974, 1981–1983, 2006–2011)
Teatr Nowy w Warszawie
(1983–1988)
Teatr Dramatyczny w Warszawie
(1989–1990)
Teatr Nowy w Poznaniu
(1990–1991)
Teatr Studio w Warszawie
(1995–2003)
Teatr Rozmaitości w Warszawie
(2000, 2003–2006)
Nowy Teatr w Warszawie
(2011–2015)
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Stanisława Celińska (2011)

Stanisława Maria Celińska-Mrowiec (ur. 29 kwietnia 1947 w Warszawie) – polska aktorka i wokalistka, dwukrotna laureatka Orła za najlepsze drugoplanowe role kobiece w filmach Pieniądze to nie wszystko (2001) i Joanna (2010).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jej ojciec był pianistą, a matka skrzypaczką[1][2]. Na scenie wystąpiła po raz pierwszy, gdy miała 7 lat. W jasełkach zagrała wtedy dwie role podczas jednej sztuki: anioła i Heroda. W wieku dwunastu lat zainspirowała ją książka o aktorce Helenie Modrzejewskiej i wówczas podjęła decyzję, że zostanie aktorką. Zapisała się do kółka teatralnego na terenie nieistniejącego już ogródka jordanowskiego na Żoliborzu[3].

Zadebiutowała w teatrze w 1968 roku. Rok później ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie pod kierunkiem Ryszardy Hanin. Występowała w teatrach warszawskich: Współczesnym (1969–1974, 1981–1983, 2006–2011), Nowym (1983–1988), Dramatycznym (1989–1990), Studio (1995–2003) i Kwadrat, a także Teatrze Nowym w Poznaniu (1990–1991). Brała udział w programach muzycznych i spektaklach Studenckiego Teatru Satyryków. W latach 2011–2015 była aktorką Nowego Teatru w Warszawie, gdzie występowała w spektaklach Krzysztofa Warlikowskiego[4].

Wielokrotnie brała udział na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej, a jej występy otrzymywały zawsze pozytywne recenzje krytyków, dzięki jej tubalnemu głosowi, osobowości i umiejętnościom interpretacyjnym[5]. Do klasyki przeszedł jej krótki, ale bardzo efektowny występ z piosenką Uśmiechnij się! Jutro będzie lepiej! w 1994 roku[6][7].

W 2009 ukazał się jej singiel Atramentowa rumba w duecie z Los Locos, natomiast w 2012 wydała wspólnie z pianistą Bartłomiejem Wąsikiem i Royal String Quartet płytę Nowa Warszawa. W maju 2015 premierę miał jej album Atramentowa… (status podwójnej platyny), a w październiku tegoż roku album Atramentowa… Suplement będący kontynuacją i dopełnieniem poprzedniego[8] (status platyny) oraz Świątecznie...[9][10] (status złotej płyty). Wszystkie trzy płyty Stanisławy Celińskiej znalazły się w pierwszej pięćdziesiątce najlepiej sprzedających się płyt w roku 2016. 25 maja 2018 odbyła się premiera kolejnej płyty zatytułowanej „Malinowa”, która w październiku tego samego roku zdobyła status złotej płyty[11], w marcu 2019 Fryderyka w kategorii „Album Roku Muzyka Poetycka”[12], a w czerwcu podczas 56. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu status platynowej płyty[13][14].

W czerwcu 2018 artystka wystąpiła w koncercie Od Opola do Opola podczas LV Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej, na którym otrzymała Nagrodę TVP1. 10 listopada 2018 wystąpiła podczas Koncertu dla Niepodległej, gdzie wykonała utwory Warszawo ma oraz Modlitwa o pokój.

2 czerwca 2019 wzięła udział w koncercie z okazji 40 rocznicy pielgrzymki Jana Pawła do Polski, podczas którego wykonała „Inwokację” Adama Mickiewicza do muzyki Macieja Muraszki[15][16].

6 września 2020 podczas koncertu premier na 57. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu otrzymała nagrodę publiczności im. Karola Musioła za utwór Niech minie złość[17][18].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jej mężem był aktor Andrzej Mrowiec[19]. Ma dwoje dzieci: córkę Aleksandrę i syna Mikołaja[19]. Otwarcie mówi o swoim alkoholizmie[20]. W lipcu 1988, w wieku 41 lat definitywnie zaprzestała używania alkoholu[21].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy

[edytuj | edytuj kod]
Rok Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat Sprzedaż
POL
2002 Złota kolekcja: Ptakom podobni –
Złota kolekcja: Portret muzyczny
  • Data: 2002
  • Wydawca: EMI Music Poland
  • Format: CD
 –
2012 Nowa Warszawa (oraz Bartek Wąsik i Royal String Quartet)
  • Data: 7 grudnia 2012[22]
  • Wydawca: Nowy Teatr
  • Format: CD, digital download
 40[23]
2015 Atramentowa… 1[25]
  • POL: 60 000+
Atramentowa… Suplement
  • Data: 23 października 2015[27]
  • Wydawca: Polskie Radio
  • Format: CD, digital download
 1[28]
  • POL: platynowa płyta[29]
  • POL: 30 000+
2016 Świątecznie...
  • Data: 10 listopada 2016[30]
  • Wydawca: Musicom
  • Format: CD, digital download
 10[31]
  • POL: złota płyta[32]
  • POL: 15 000+
2018 Malinowa...
  • Data: 25 maja 2018[33]
  • Wydawca: Musicom
  • Format: CD, digital download
 3[34]
  • POL: platynowa płyta[35]
  • POL: 30 000+
2020 Jesienna...
  • Data: 26 maja 2020[36]
  • Wydawca: Musicom
  • Format: CD, digital download
 7[37]
2021 Domofon 15[39]
2022 Przytul
  • Data: 26 maja 2022[40]
  • Wydawca: Musicom
  • Format: CD, digital download
 13[41]
„–” album nie był notowany.

Albumy koncertowe

[edytuj | edytuj kod]
Tytuł Dane dot. albumu
Koncerty w Trójce vol. 3. Nie jesteś sama. Piosenki
Agnieszki Osieckiej (oraz Artur Barciś i Krystyna Tkacz)
  • Data: 27 maja 2013
  • Wydawca: Polskie Radio

Pocztówki dźwiękowe

[edytuj | edytuj kod]
Tytuł Dane dot. albumu
Mówiły mu (Maryla Rodowicz) /
Ptakom podobni (Stanisława Celińska)
  • Data: 1969
  • Wydawca: B. Praśniewska Studio Nagrań

Single i notowane utwory

[edytuj | edytuj kod]
Tytuł Rok Pozycja na liście Album
LP3
[42]
„Czerń i biel” 2015 6 Atramentowa...
„Wielka słota” (gościnnie: Zygmunt Staszczyk) 7
„Trudny dzień” 26 Atramentowa... Suplement
„Jej portret” (oraz Kinga Preis, Eliza Rycembel) 2016 30 –
„Kołysanka” 29 Świątecznie...
„Cudem jest świat” 2018 30 Malinowa...
„Mija raz dwa” 21
„Gdzie jesteś dziewczyno” 32
„Modlitwa o pokój” 39 Jesienna...
„Liczy się moment” 2020 48

Inne

[edytuj | edytuj kod]
Album Rok Utwór Źródło
Cudowny świat (różni wykonawcy) 2010 „Uciekaj moje serce” [43]
Empik prezentuje dobre piosenki: Agnieszka Osiecka zaśpiewana (różni wykonawcy) 2015 „Nie żałuję” [44]
Empik prezentuje dobre piosenki: Bułat Okudżawa zaśpiewany (różni wykonawcy) „Majster Grisza” [45]
Empik prezentuje dobre piosenki: Konstanty Ildefons Gałczyński zaśpiewany (różni wykonawcy) „Wszystko się chwieje” [46]
Empik prezentuje dobre piosenki: Julian Tuwim zaśpiewany (różni wykonawcy) „Grande Valse Brillante” [47]
Empik prezentuje dobre piosenki: Bertolt Brecht zaśpiewany (różni wykonawcy) 2016 „Tango marynarzy” [48]

Role teatralne

[edytuj | edytuj kod]
Stanisława Celińska jako „Japonka po przejściach” w „Udając ofiarę” Braci Presniakow
Spektakl Rok Rola Uwagi Źródło
„Udając ofiarę” 2006 jako Japonka po przejściach reżyseria: Maciej Englert, Teatr Współczesny w Warszawie [49]
„Anioły w Ameryce” 2007 jako Hannah Porter Pitt,
Rabbi Izydor Chemelwitz 		reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Teatr Rozmaitości w Warszawie
„Proces” 2008 jako pani Grubach reżyseria: Maciej Englert, Teatr Współczesny w Warszawie
„(A)pollonia” 2009 b.d. reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Nowy Teatr w Warszawie
„Pamiętniki z Powstania Warszawskiego” jako solistka reżyseria: Jerzy Bielunas, Teatr Muzyczny im. Danuty Baduszkowej w Gdyni [50]
„Koniec” 2010 jako matka reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Nowy Teatr w Warszawie [51]
„Opowieści afrykańskie według Szekspira” 2011 b.d. reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Nowy Teatr w Warszawie [52]
„Satanorium” 2012 jako pensjonariuszka reżyseria: Jerzy Satanowski, Teatr Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie [49]
„Korczak” jako handlarka uliczna reżyseria: Roberto Skolimowski, Opera i Filharmonia Podlaska
„Życie to nie teatr” 2013 b.d. reżyseria: Jerzy Satanowski, Teatr Nowy w Poznaniu
„Kabaret warszawski” 2014 b.d. reżyseria: Krzysztof Warlikowski, Nowy Teatr w Warszawie [53]
„Grace i Gloria” 2015 jako Gloria reżyseria: Bogdan Augustyniak, Teatr na Woli oraz Teatr Mazowiecki[potrzebny przypis] [54]

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Odcisk dłoni Stanisławy Celińskiej na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach
Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
1969 Debiut Ptakom podobni VII Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu Laur [55]
2001 Kreacje radiowe Stanisława Celińska Nagroda Teatru Polskiego Radia „Wielki Splendor” Laur [56]
2002 Najlepsza drugoplanowa rola kobieca Pieniądze to nie wszystko Polskie Nagrody Filmowe Laur [57]
2010 Najlepsza drugoplanowa rola kobieca Joanna Polskie Nagrody Filmowe Laur [58]
2014 Teatr Stanisława Celińska Nagroda im. Cypriana Kamila Norwida Laur [59]
Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Laur [60]
2016 Muzyka polska Atramentowa... Bestsellery Empiku 2015 Laur [61]
Album roku pop Fryderyki 2016 Nominacja [62]
Teatr Stanisława Celińska Wielka Nagroda Festiwalu Dwa Teatry za wybitne kreacje aktorskie Laur [63][64]
2020 Konkurs Premier 57. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu Niech minie złość Nagroda publiczności im. Karola Musioła Laur [18]
2023 Teatr Stanisława Celińska Nagroda im. Ireny Solskiej Laur [65]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Polski dubbing

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Stanisława Celińska pokonała w życiu wiele trudności. Życie gwiazdy nie było usłane różami [online], cozatydzien.tvn.pl, 3 maja 2024 [dostęp 2024-07-28] (pol.).
  2. ↑ Był miłością jej życia. Doczekali się dwójki dzieci, rozstali przez problemy [online], Viva.pl [dostęp 2024-07-28] (pol.).
  3. ↑ Stanisława Celińska – Mąż, Dzieci, Filmy – Życiorys – Zyciorysy.info [online] [dostęp 2022-04-20] (pol.).
  4. ↑ Stanisława Celińska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2018-05-13].
  5. ↑ Przemek Jurek, Magiczny koncert Stanisławy Celińskiej | www.wroclaw.pl, „www.wroclaw.pl” [dostęp 2018-04-07] (pol.).
  6. ↑ Krzysztof Krzak, „Atramentowy” wieczór ze Stanisławą Celińską, „naszemiasto.pl”, 16 maja 2016 [dostęp 2018-04-07] (pol.).
  7. ↑ Redhand.pl – Strony Internetowe Częstochowa, » Wszystkie moje postaci długo we mnie żyją – rozmowa ze Stanisławą Celińską Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie [online], teatr-mickiewicza.pl [dostęp 2018-04-07] (pol.).
  8. ↑ Atramentowa... Suplement [online] [dostęp 2018-12-31] (pol.).
  9. ↑ Stanisława Celińska – Świątecznie (Płyta CD) [online], WhiteStore [dostęp 2017-11-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-08] (pol.).
  10. ↑ Stanisława Celińska „Świątecznie”. Kolędy wybrane w sierpniu [online] [dostęp 2017-11-02] (pol.).
  11. ↑ Złote płyty CD przyznane w 2018 roku [online], ZPAV [dostęp 2018-12-19].
  12. ↑ Fryderyki 2019 – WYNIKI. Kto wygrał i otrzymał statuetkę Fryderyk?. Radio Zet, 2019-03-09. [dostęp 2019-03-10].
  13. ↑ Tatiana Naklicka: Festiwal Opole 2019. Stanisława Celińska prawdziwą gwiazdą festiwalu. wp.pl, 2019-06-14. [dostęp 2019-07-17].
  14. ↑ PIERWSZY DZIEŃ 56. KFPP – PODSUMOWANIE. tvp.pl. [dostęp 2019-07-17].
  15. ↑ „Przeżyjmy na nowo emocje, które towarzyszyły milionom Polaków w tamtych chwilach”. Wicepremier zaprasza na wyjątkowe wydarzenie. telewizjarepublika.pl, 2019-06-02. [dostęp 2019-07-17].
  16. ↑ Koncert „Wsłuchiwać się w Papieża”: Celińska, Cugowski, Rynkowski i inni. interia.pl. [dostęp 2019-07-17].
  17. ↑ Opole 2020. Sanah z nagrodami za muzykę i tekst, ale to nie ona wygrywa koncert Premier [online], gazetapl [dostęp 2020-09-06] (pol.).
  18. ↑ a b Telewizja Polska S.A, Lanberry i Celińska wygrywają Premiery! [online], festiwalopole.tvp.pl [dostęp 2020-09-06] (pol.).
  19. ↑ a b Stanisława Celińska. filmweb.pl. [dostęp 2016-03-26]. (pol.).
  20. ↑ Ryszarda Wojciechowska: Sukces może rozbestwić. dziennikteatralny.pl. [dostęp 2016-03-26]. (pol.).
  21. ↑ Stanisława Celińska jest dumna z tego, że nie pije alkoholu już od 28 lat.. fakt.pl. [dostęp 2017-09-26]. (pol.).
  22. ↑ Stanisława Celińska / Bartek Wąsik / Royal String Quartet – Nowa Warszawa. olis.onyx.pl. [dostęp 2015-05-22]. (pol.).
  23. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 18.02.2013 – 24.02.2013. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-02-17]. (pol.).
  24. ↑ Stanisława Celińska – Atramentowa. olis.onyx.pl. [dostęp 2015-05-22]. (pol.).
  25. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 11.05.2015 – 17.05.2015. olis.onyx.pl. [dostęp 2015-05-22]. (pol.).
  26. ↑ ZPAV: platynowe płyty 2016. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-06-02]. (pol.).
  27. ↑ Stanisława Celińska „Atramentowa… Suplement”. coolturalni24.pl. [dostęp 2016-03-03]. (pol.).
  28. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 19.02.2016 – 25.02.2016. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-03-03]. (pol.).
  29. ↑ ZPAV: platynowe płyty 2017. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2017-12-14]. (pol.).
  30. ↑ Wykonawca: STANISŁAWA CELIŃSKA. Tytuł: ŚWIĄTECZNIE. olis.onyx.pl. [dostęp 2018-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-24)]. (pol.).
  31. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 18.11.2016 – 24.11.2016. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-12-01]. (pol.).
  32. ↑ ZPAV: złote płyty 2017. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2017-01-25]. (pol.).
  33. ↑ Malinowa... > Stanisława Celińska. empik.com. [dostęp 2018-04-22]. (pol.).
  34. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 25.05.2018 – 31.05.2018. olis.onyx.pl. [dostęp 2018-06-07].
  35. ↑ ZPAV: platynowe płyty 2019. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2019-06-13]. (pol.).
  36. ↑ Jesienna... > Stanisława Celińska. empik.com. [dostęp 2020-06-04]. (pol.).
  37. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 22.05.2020 – 28.05.2020. olis.onyx.pl. [dostęp 2020-06-04].
  38. ↑ Domofon, czyli śpiewniczek domowy Stanisławy C. > Stanisława Celińska. empik.com. [dostęp 2021-05-27]. (pol.).
  39. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 14.05.2021 – 20.05.2021. olis.onyx.pl. [dostęp 2021-05-27].
  40. ↑ Przytul > Stanisława Celińska. empik.com. [dostęp 2022-06-02]. (pol.).
  41. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 27.05.2022 – 02.06.2022. olis.onyx.pl. [dostęp 2022-06-09].
  42. ↑ LP3 – statystyki dla wykonawcy Stanisława Celińska. lp3.pl. [dostęp 2015-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-19)]. (pol.).
    LP3 – statystyki dla wykonawcy Stanisława Celińska, Muniek Staszczyk. lp3.pl. [dostęp 2015-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-16)]. (pol.).
    LP3 – statystyki dla wykonawcy Stanisława Celińska, Kinga Preis, Eliza Rycembel. lp3.pl. [dostęp 2016-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-09)]. (pol.).
  43. ↑ Cudowny świat. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-02-17]. (pol.).
  44. ↑ Empik prezentuje dobre piosenki: Agnieszka Osiecka zaśpiewana. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-02-17]. (pol.).
  45. ↑ Empik prezentuje dobre piosenki: Bułat Okudżawa zaśpiewany. mtj.pl. [dostęp 2016-03-25]. (pol.).
  46. ↑ Empik prezentuje dobre piosenki: Konstanty Ildefons Gałczyński zaśpiewany. mtj.pl. [dostęp 2016-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-28)]. (pol.).
  47. ↑ Empik prezentuje dobre piosenki: Julian Tuwim zaśpiewany. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-02-17]. (pol.).
  48. ↑ Empik prezentuje dobre piosenki: Bertolt Brecht zaśpiewany. mtj.pl. [dostęp 2016-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-14)]. (pol.).
  49. ↑ a b Stanisława Celińska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2016-03-25].
  50. ↑ Pamiętniki z Powstania Warszawskiego (Teatr Muzyczny im. Danuty Baduszkowej, Gdynia). trojmiasto.dlastudenta.pl. [dostęp 2016-03-25]. (pol.).
  51. ↑ Joanna Derkaczew: Ostatnie koszmary Warlikowskiego. wyborcza.pl. [dostęp 2016-03-25]. (pol.).
  52. ↑ Aneta Kyzioł: Recenzja spektaklu: „Opowieści afrykańskie według Szekspira”, reż. Krzysztof Warlikowski Opowieści o mężczyznach i kobietach. polityka.pl. [dostęp 2016-03-25]. (pol.).
  53. ↑ Aneta Kyzioł: Recenzja spektaklu: „Kabaret warszawski”, reż. Krzysztof Warlikowski Orgazmem w system. polityka.pl. [dostęp 2016-03-25]. (pol.).
  54. ↑ Grace i Gloria (Teatr Na Woli, Warszawa). warszawa.dlastudenta.pl. [dostęp 2016-03-25]. (pol.).
  55. ↑ X Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu. festiwalopole.com. [dostęp 2016-03-10].
  56. ↑ „Wielki Splendor 2001” dla Celińskiej. filmweb.pl. [dostęp 2016-03-26].
  57. ↑ Orły dla „Cześć, Tereska”. film.onet.pl. [dostęp 2016-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-07)].
  58. ↑ FilmPolski.pl – JOANNA. [dostęp 2018-08-21].
  59. ↑ Celińska, Maksymiuk, Drzewucki i Moryciński z Nagrodą Norwida. ksiazka.net.pl. [dostęp 2016-03-26].
  60. ↑ Doroczne Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. mkidn.gov.pl. [dostęp 2016-03-26].
  61. ↑ Bestsellery Empiku 2015 przyznane. zpav.pl. [dostęp 2016-03-26].
  62. ↑ Fryderyki 2016: nominowani. zpav.pl. [dostęp 2016-03-09].
  63. ↑ Laureaci festiwalu „Dwa Teatry”: Celińska i Talar. [w:] PolskieRadio.pl – serwis informacyjny Polskiego Radia [on-line]. 23 maja 2016. [dostęp 2017-06-21].
  64. ↑ Wielka Nagroda Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry”. [w:] Nagrody przyznawane przez KRRiT [on-line]. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji. [dostęp 2017-06-21].
  65. ↑ Instytut Teatralny, Warszawa. Irena Jun laureatką Nagrody im. Solskiej | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2023-10-16] (pol.).
  66. ↑ M.P. z 2002 r. nr 9, poz. 171.
  67. ↑ Nagrody dla ludzi teatru. mkidn.gov.pl, 6 kwietnia 2011. [dostęp 2011-04-10]. (pol.).
  68. ↑ Prezydent: To dobre lata dla polskiej kultury. prezydent.pl. [dostęp 2016-03-26]. (ang.).
  69. ↑ Medal „Kochaj i Służ” [online], kolbe.lublin.pl [dostęp 2022-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-27].
  70. ↑ Prezydent nadał Medale Stulecia Odzyskanej Niepodległości. prezydent.pl, 2018-12-12. [dostęp 2018-12-16].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Polskie Nagrody Filmowe za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Laureatki Nagrody im. Ireny Solskiej
Nagroda FPFF za pierwszoplanową rolę kobiecą
1974–1980
1981–1990
1991–2000
2001–2010
2011–2020
2021–2030
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisława_Celińska&oldid=75181427”