Stronnictwo czerwonych

Czerwoni – radykalni działacze demokratyczni w Królestwie Polskim przed wybuchem i w okresie powstania styczniowego (1863–1864). Ich poglądy polityczne były przeciwstawne „białym”. Wywodzili się z organizatorów manifestacji patriotycznych z 1861 roku.

Zmierzali do szybkiego wywołania powstania i przeprowadzenia radykalnych reform społecznych. Opowiadali się za wciągnięciem chłopów do walki z zaborcą i postulowali ich uwłaszczenie bez odszkodowania. Czerwoni reprezentowali radykalne środowiska młodzieży studenckiej i rzemieślniczej skupione wokół Akademii Medyko-Chirurgicznej, które w 1861 utworzyły Komitet Miejski, który z kolei przekształcił się w 1862 w Komitet Centralny Narodowy^[1]. Mieli główne oparcie w warszawskiej Organizacji Miejskiej. Prawe i lewe skrzydło Czerwonych różniły się poglądem na społeczny program powstania, termin jego wybuchu i stosunek do różnych klas społecznych. Czerwoni kierowali powstaniem styczniowym od dnia jego wybuchu do kwietnia 1863, a także w maju i wrześniu 1863^[2].

Ważniejsi działacze „czerwonych”:

Zobacz też

Przypisy

↑ Roman Marcinek, Encyklopedia Polski, Kraków 1996, s. 47.
↑ ^a ^b Czerwoni, [w:] JózefJ. Czyżewski JózefJ. (red.), Słownik historii Polski, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1973, s. 67 .
↑ Łossowski 1969 ↓, s. 242.

Bibliografia

Piotr Łossowski: Żołnierze minionych lat. Warszawa: 1969.

[1] Roman Marcinek, Encyklopedia Polski, Kraków 1996, s. 47.

[:0-2] Czerwoni, [w:] JózefJ. Czyżewski JózefJ. (red.), Słownik historii Polski, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1973, s. 67 .

[CITEREFŁossowski1969242-3] Łossowski 1969 ↓, s. 242.

[1]

[2]

[3]