Przejdź do zawartości

Szarlota Pawel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szarlota Pawel
Eugenia Joanna Pawel
Ilustracja
Szarlota Pawel podczas MFK w Łodzi (2008)
Imię i nazwisko

Eugenia Joanna Pawel-Kroll

Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1947
Warszawa

Data i miejsce śmierci

7 września 2018
Nowy Dwór Mazowiecki

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

komiks, grafika, rysunek, ilustracja

Ważne dzieła

Jonka, Jonek i Kleks
Kubuś Piekielny

Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Szarlota Pawel, właśc. Eugenia Joanna Pawel-Kroll[a] (ur. 4 listopada 1947 w Warszawie, zm. 7 września 2018 w Nowym Dworze Mazowieckim)[1] – polska graficzka, rysowniczka i scenarzystka komiksowa, ilustratorka.

Przez wiele lat związana z młodzieżową gazetą harcerską Świat Młodych (1974–1993), następnie z Uśmiechem Numeru (1992–1996). Autorka serii komiksowych (scenariusz i rysunki) o Jonku, Jonce i Kleksie oraz o Kubusiu Piekielnym, których przygody publikowała początkowo na łamach ŚM, a następnie w osobnych albumach. Nazywana „pierwszą damą polskiego komiksu”[2][3], jeden z największych i najbardziej znanych twórców komiksu w Polsce[4][5]. Zajmowała się też ilustrowaniem gazet, książek i czasopism, rysunkiem satyrycznym i malarstwem.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]
Pałac Czapskich, siedziba Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie
Papcio Chmiel, redakcyjny nauczyciel Pawel w zakresie rysowania komiksów (2009)

Podczas studiów pracowała jako statystka w filmach i malarka szyldów sklepowych[6]. W 1974 ukończyła grafikę na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i od razu została zatrudniona do tworzenia komiksów w redakcji Świata Młodych, największego wówczas polskiego pisma młodzieżowego[7]. Wcześniej niemal w ogóle nie interesowała się komiksami. Jej nauczycielem w zakresie ich rysowania był w redakcji szef grafików ŚM Papcio Chmiel. Porównywał on styl swej uczennicy do rysunków Mariana Walentynowicza, którego sama nie lubiła, uważając jego rysunki za kiczowate[8].

Kariera komiksowa

[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze w 1974 Pawel rozpoczęła tworzenie swojego najsłynniejszego cyklu opowieści obrazkowych o fantastycznych, często surrealistycznych i groteskowych przygodach dziewczyny i chłopca w wieku szkolnym oraz towarzyszącego im niebieskiego stworzenia, które wyszło z kałamarza: Jonka, Jonek i Kleks. Umiejscowienie jako głównych bohaterów dwójki dzieci i fantastycznej postaci o niezwykłych zdolnościach podpowiedział jej Papcio Chmiel[9], który sam odniósł wielki sukces dzięki komiksowi o dwóch harcerzach i uczłowieczającej się małpie (Tytus, Romek i A’Tomek). Pierwsze komiksy z Kleksem były czarno-białe, dopiero po jakimś czasie zaczęła tworzyć w kolorze. Kolejne części cyklu, zarówno wieloodcinkowe przygody, jak i jednostronicowe shorty publikowała na łamach ŚM do 1992. W 1980 Młodzieżowa Agencja Wydawnicza wydała pierwszy album z komiksami Pawel zatytułowany Przygody Jonki, Jonka i Kleksa. Do 1988 MAW opublikowała sześć zeszytowych opowieści.

W 1977 w Świecie Młodych ukazał się pierwszy odcinek komiksu Pawel Kubuś Piekielny, którego pomysł fabularny był bardzo podobny do nakręconego kilka lat później serialu Alternatywy 4[6]. Opowiada o dwóch rodzinach, które otrzymują mieszkania w technologii tzw. nowego budownictwa, a głównymi bohaterami jest dwójka dzieci: Kubuś i Malwina. Ich przygody wydawano w gazecie nieregularnie do 1988, a w formie dwóch albumów zostały zebrane przez wydawnictwo Interpress w 1984.

W 1992 ŚM opublikował narysowany przez Pawel komiks Bunt krasnoludków do scenariusza Konrada T. Lewandowskiego. Pawel była jedyną kobietą tworzącą komiksy w całej historii tego czasopisma[6]. Prócz tego rysowała ilustracje, tworzyła jego layout i makiety poszczególnych numerów. Po zakończeniu wydawania Świata Młodych, Pawel znalazła pracę w redakcji jego następcy – Uśmiechu Numeru[7], najpierw kwartalnika, a potem miesięcznika. Opublikowała w nim kilka jednostronicowych komiksów z Kleksem i Kubusiem, przede wszystkim odpowiadała jednak za całość szaty graficznej, łącznie z okładką[10]. UN przestał się ukazywać w 1996.

Przez ponad 20 lat Pawel opublikowała w prasie ponad tysiąc odcinków historii obrazkowych[5], wydano też kilkanaście albumów z jej komiksami (niektóre wielokrotnie wznawiano), z których największą popularność osiągnęła seria opowieści o Kleksie, jeden z najbardziej znanych polskich komiksów[6]. Do 2010 łączny nakład jej zeszytów i albumów przekroczył cztery miliony egzemplarzy[4]. Jeden z jej komiksów – bez wiedzy i zgody autorki – został opublikowany w fińskim piśmie dla młodzieży[11]. Pawel ze swojego cyklu najbardziej ceniła dwie części: W pogoni za czarnym Kleksem (wzorowane na „W pustyni i w puszczyHenryka Sienkiewicza) oraz Pióro kontra flamaster (opowieść o walce o konsumenta między koncernami produkującymi nowoczesne flamastry i starodawne pióra wieczne)[9]. Od 2002 wydawcą Jonki, Jonka i Kleksa jest Egmont Polska[12], przygody Kubusia Piekielnego zaś w 2009 zebrało i wydało wydawnictwo Ongrys[13].

Do największych zalet opowieści Pawel zalicza się inteligentny, ponadczasowy humor, wyobraźnię w kreowaniu przygód swoich bohaterów, brak przemocy i wulgarności, nienachalną dydaktykę oraz skarykaturowane i umiejętnie przetworzone w satyryczny sposób realia[4]. Prócz najbardziej znanych serii stworzyła również osobne cykle komiksów edukacyjno-wychowawczych, broszur i wydawnictw promujących u dzieci i młodzieży bezpieczne zachowania i oszczędzanie. Ilustrowała podręczniki metodyczne, do nauki języków, matematyczne, publikacje dla zuchów, harcerzy i instruktorów oraz dotyczące problematyki praw konsumentów[4]. Artystka narysowała także wydane w latach 2007–2009 dwa komiksy dla Muzeum Powstania Warszawskiego (Za króla Piasta Polska wyrasta Kornela Makuszyńskiego i O polskim Chrobotku Hanny Januszewskiej) oraz stworzyła albumy Kodeks zdrowego życia dla Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie (2009) i Zakupy z MAXem dla Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (2012, scenariusz Alicji Pacewicz i Agnieszki Brzezińskiej). Nie lubiła rysować do cudzych scenariuszy, wolała wizualizować własne pomysły. Często trawestowała motywy ze znanych bajek[9] literatury, powiedzeń, przesądów i zdarzeń[14]. Wiele narysowanych przez nią komiksów (w tym tych o Kleksie) nigdy nie zostało opublikowanych.

W 2011, z okazji 22. Międzynarodowego Festiwalu Komiksu i Gier w Łodzi, Stowarzyszenie Twórców „Contur” wydało antologię W hołdzie Szarlocie Pawel, składającą się z poświęconych Pawel i stworzonym przez nią bohaterom rysunków i jednostronicowych komiksów autorstwa kilkudziesięciu twórców komiksowych[15].

Pozostała twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Pawel, prócz rysowania komiksów, tworzyła też jako ilustratorka prasowa (m.in. w Komputer Świecie[16]), książkowa[17] i encyklopedyczna, prasowa rysowniczka satyryczna (dowcip rysunkowy i komentarz satyryczny), zajmowała się też rysunkiem artystycznym i malarstwem obrazów[18] (w tym animistycznych). Na początku lat 90. XX wieku pracowała przez kilka lat w szkole podstawowej jako nauczycielka plastyki i zajęć praktyczno–technicznych[11].

W 2000 Pawel stworzyła dwanaście rysunków, które zostały wydane w formie kartek pocztowych przez Krąg Instruktorski Poczta Harcerska Szczecin II. Jedna z nich została przygotowana specjalnie na Światowy Zlot Harcerstwa Polskiego „Gniezno 2000”[19].

29 czerwca 2010, z okazji 30. rocznicy ukazania się pierwszego albumowego wydania komiksu jej autorstwa, Pawel została odznaczona Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[20], m.in. za walor edukacyjny i wychowawczy jej komiksów oraz kreowanie pozytywnego obrazu świata[11]. Z powodu złego stanu zdrowia medal w jej imieniu, wręczony przez sekretarza stanu Piotra Żuchowskiego, odebrał syn Andrzej[4]. Z kolei w 2017, podczas Festiwalu Kultury Popularnej DwuTakt w Toruniu Pawel został przyznany Złoty Puchar im. Janusza Christy, nagroda wręczana za szczególne osiągnięcia na polu popularyzacji komiksu[21]. W 2019, z okazji stulecia polskiego komiksu, przyznano jej podczas festiwalu Warsaw Comic Con pośmiertnie nagrodę "Zasłużony dla komiksu polskiego"[22]

W 2011 Pawel wystąpiła w filmie dokumentalnym „W ostatniej chwili – o komiksie w PRL-u”[23], a w 2017 w drugiej – poświęconej jej seriom komiksowym – części dziesięcioodcinkowego serialu dokumentalnego „Komiks – Superbohater PRL”[24].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
Grób Eugenii Joanny Pawel-Kroll na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie

Jej mieszkający w Warszawie rodzice pochodzili z Kresów Wschodnich, byli weterynarzami i mieli dwoje dzieci (prócz Eugenii także starszą Krystynę, urodzoną w 1934[11]). W 1939, po rozpoczęciu II wojny światowej, Krystyna i jej matka zostały spod Brześcia nad Bugiem, gdzie dziewczynka spędzała wakacje u dziadków, wywieziona przez Rosjan do Kazachstanu. Wróciły do Polski w 1946, z objawami gruźlicy.

Pierwszym mężem Eugenii był poznany na uczelni malarz surrealistyczny. Ich małżeństwo zakończyło się rozwodem. Później została drugą żoną historyka i archiwisty Bogdana Krolla (1928–1999)[25], którego poznała za pośrednictwem biura matrymonialnego i z którym miała syna Andrzeja (ur. 1983). Miała też trzech nieślubnych partnerów; ostatnim z nich był marynarz, którego poznała na internetowym portalu randkowym i z którym żyła przez sześć lat[11]. W 2005 opublikowała minipowieść autobiograficzną „W stronę lata”.

Ostatnie dziewięć lat życia, po przebyciu zawału i doznaniu – wskutek błędu lekarza – udaru, spędziła w domu starców[11]. Zmarła 7 września 2018[26] w wieku 70 lat. Pochowana została 20 września na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie[27].

W czerwcu 2019 w jednym z warszawskich kontenerów na śmieci odnaleziono zbiór komiksów, notatek, rysunków, zdjęć, dokumentów, książek, gazet i innych pamiątek należących do Szarloty Pawel. Zwołana za pośrednictwem Facebooka grupa osób zdążyła ocalić część porzuconych rzeczy, większość jednak została – mimo próśb, by tego nie robił – zabrana przez kierowcę śmieciarki. Przypuszczano, że archiwum zostało wyrzucone przez osoby sprzątające mieszkanie po zmarłej i nie zdające sobie sprawy z wartości prac[28][29].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Jonka, Jonek i Kleks

[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie bibliografii zawartej w jednym z wydań komiksu[30].

Publikacje prasowe

[edytuj | edytuj kod]

Świat Młodych

  • Jonka, Jonek i Kleks (1974, 10 odc.)
  • Jonka, Jonek i Kleks (1974, 21 odc.)
  • Jonka, Jonek i Kleks (1975, 30 odc.)
  • Wspomnienia z wakacji (1975–1976, 31 odc.)
  • Jonka, Jonek i Kleks (1976, 34 odc.)
  • Jonka, Jonek i Kleks (1977–1978, 26 odc.)
  • Na wakacjach (1979, 17 odc.)
  • Sklepik (1979, 1 odc.)
  • Odwiedziny Smoka (1979–1980, 20 odc.)
  • Jonka, Jonek i Kleks – PZU (1980, 4 odc.)
  • W krainie zbuntowanych luster (1981, 22 odc.)
  • Jonka, Jonek i Kleks – PZU (1981–1982, 5 odc.)
  • Usługi (1981, 1 odc.)
  • Szalony eksperyment (1981–1982, 25 odc.)
  • Szukajmy ciotki Plopp! (1982, ponownie 1989, 18 odc.)
  • Porwanie księżniczki (1982–1983, 32 odc., nowa wersja Wspomnień z wakacji)
  • Pióro kontra flamaster (1983–1984, 30 odc.)
  • Tajemnicza sprawa (1984, 1 odc.)
  • Moja ulubiona gazeta (1984, 1 odc.)
  • Złoto Alaski (1985, ponownie 1992, 24 odc.)
  • Smocze jajo (1986, 32 odc., nowa wersja Jonki, Jonka i Kleksa z 1976)
  • Jonka, Jonek i Kleks – SKO (1987, 8 odc.)
  • Wielki konkurs PKO i „Świata Młodych” (1987–1988, 11 odc.)
  • W pogoni za czarnym Kleksem (1987–1988, 32 odc.)
  • W krainie zbuntowanych luster (1990, 32 odc., nowa wersja)
  • Przez dziurę w płocie (1990, ponownie 1991, 1 odc.)
  • Toż to kryminał (1992, 1 odc.)
  • Humoreska (1992, 1 odc.)
  • Kleks z wnukami (1992, 1 odc.)

Pozostałe

  • Konkurs – SKO – Bank Spółdzielczy (Dziennik Ludowy, 1985, 2 odc.)
  • Nocny Kowboj (Akt, 2002, ponownie 2014, 1 odc.)
  • Kleks i złota rybka (Krakers, 2012)

Publikacje albumowe

[edytuj | edytuj kod]

Młodzieżowa Agencja Wydawnicza

  • Przygody Jonki, Jonka i Kleksa (1980, ponownie w dwóch tomach 1985 i 1988)
  • Porwanie księżniczki (1985, ponownie 1988)
  • Pióro kontra flamaster (1985, ponownie 1988 i 1989)
  • Złoto Alaski (1986, ponownie 1988)
  • Smocze jajo (1987, ponownie 1987)
  • W pogoni za czarnym Kleksem (1988)

Egmont Polska – Seria: Przygody Kleksa

  • Kleks w krainie zbuntowanych luster (2002)
  • Złoto Alaski (2003)

Egmont Polska – Seria: Jonka, Jonek i Kleks

  • Niech żyje wyobraźnia (2012)
  • Pióro contra flamaster (2012)
  • W pogoni za Czarnym Kleksem (2012)
  • Smocze jajo (2012)
  • Porwanie księżniczki (2013, ponownie 2016)
  • W krainie zbuntowanych luster (2013)
  • Złoto Alaski (2014)
  • Szalony wynalazca i inne opowieści (2018)

Publikacje spoza głównych serii

  • Zuchowe sprawności (MAW, 1982, kalendarz na 1982)
  • Pory roku (KAW, 1982, kalendarz na 1983)
  • Rozbitkowie (MAW, 1987, plan lekcji)
  • Kleks i złota rybka (Intrografia, 1989)
  • Na przełaj przez bajki (Zakład Wydawnictw Sztuka Polska, 1989, kalendarz)
  • Z Kleksem na przełaj przez bajki i nutki (Fuga, 1989)
  • Tajemnica VIIB (Bank Spółdzielczy, 1990)
  • Szalony wynalazca (1991, kalendarz)

Seria Przygody Kuby i Kleksa:

  • Kuba sam w domu (Harcerskie Biuro Wydawnicze „Horyzonty”, 2003)
  • Kuba i Kleks kontra agresja (Harcerskie Biuro Wydawnicze „Horyzonty”, 2003)
  • Przygody Kuby i Kleksa w drodze do szkoły (Harcerskie Biuro Wydawnicze „Horyzonty”, 2003)
  • Leśne wędrówki Kuby i Kleksa czyli szkoła przetrwania dla dzieci (Harcerskie Biuro Wydawnicze „Horyzonty”, 2003)
  • Do Europy. Europejski Rok Akademicki (2003)
  • Kleks i Matołek [w:] 75 lat Koziołka Matołka (Europejskie Centrum Bajki i Łódzki Dom Kultury, 2008)
  • Jonka, Jonek i Kleks (Egmont Polska, 2016, seria wydawnicza „Czytam sobie”)

Kubuś Piekielny

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje prasowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Piekielny Kubuś (Świat Młodych, 1977, 30 odc.)
  • Kubuś i jego rodzinka (Świat Młodych, 1979, 25 odc.)
  • Remont? Remont! (Świat Młodych, 1981, 12 odc.)
  • Przeprowadzka (Świat Młodych, 1988, 11 odc.)
  • Sąsiedzi (Świat Młodych, 1988, 11 odc.)
  • Ja, Kubuś (Świat Młodych, 1988, 11 odc.; ponownie Krakers, 2002, 2 odc.)

Seria Kubuś i Malwinka:

  • Wspomnienie z wakacji (Uśmiech Numeru, 1992, 1 odc.)
  • Na cmentarzu (Uśmiech Numeru, 1992, 1 odc.)
  • Sercowy kłopot (Uśmiech Numeru, 1993, 1 odc.)
  • Dzień bez usług (Uśmiech Numeru, 1993, 1 odc.)
  • Orkiestra podwórkowa (Uśmiech Numeru, 1993, 1 odc.)
  • Klasówka z fizyki (Uśmiech Numeru, 1993, 1 odc.)

Publikacje albumowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Przeprowadzka (Interpress, 1984; ponownie MAW, 1989)
  • Sąsiedzi (Interpress, 1984; ponownie Interster, 1991)
  • Kubuś Piekielny (Ongrys, 2009)
  • Kubuś Piekielny – wydanie kolekcjonerskie (Ongrys, 2009)

Inne komiksy

[edytuj | edytuj kod]
  • Bunt krasnoludków (Świat Młodych, 1992; ponownie Ongrys, 2010, scenariusz Konrad T. Lewandowski)
  • Za króla Piasta Polska wyrasta (Muzeum Powstania Warszawskiego, 2007, scenariusz Kornel Makuszyński)
  • O polskim Chrobotku (Muzeum Powstania Warszawskiego, 2009, scenariusz Hanna Januszewska)
  • Indiańska próba (Ongrys, 2009, scenariusz Konrad T. Lewandowski)
  • Kodeks zdrowego życia (Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie, 2009)
  • Zakupy z MAXem (UOKiKCentrum Edukacji Obywatelskiej, 2012)

Ilustracje

[edytuj | edytuj kod]
  • Julian Tuwim: Wiersze skandaliczne (KAW, 1983)
  • Pomyśl i narysuj sześciolatku (MAW 1981–1987, kilka części)
  • Władimir Lowszyn: Zerko Żeglarz (Alfa, 1987, ponownie 1990)
  • Uśmiech numeru (Interster, 1990, z Janem Stykowskim)
  • Uśmiech numeru. Spotkanie drugie (MAW, 1990, z Janem Stykowskim)
  • Uśmiech numeru. Spotkanie trzecie (Interster, 1991, z Janem Stykowskim)
  • Władimir Lowszyn: Zerko czyli Trzy dni w Karlikani (Alfa, 1991)
  • Andrzej Grabowski: Zabajne wakacje (Alfa, 1991)
  • Władimir Lowszyn: Czarna Maska z Al – Dżabaru. Podróż w listach i prologu (Alfa, 1992)
  • Stanisław Kalinkowski: Aurea dicta = Złote słowa. Słynne łacińskie sentencje, przysłowia i powiedzenia (Veda, 1993)
  • Ida Godziszewska-Pac: Big Bang! Twój pierwszy podręcznik języka angielskiego (Komin, 1994)
  • Siergiej Jaroszenko: Przygoda z radiem i kompasem (Sprint, 1996)
  • Jarosław Janowski: Wioślarstwo? Ależ to proste! (Sprint, 1997)
  • Mateusz Kusznierewicz: Żegluj ze mną! (Sprint, 1997)
  • Zbigniew Koerber: A może szermierka (Akapit 1998, ponownie 2015)
  • Moja wołszebnaja azbuka (Rea 2000–2001, kilkuczęściowy cykl do nauki języka rosyjskiego)
  • Kängookängoo: Deutsch (Rea 2000–2007, wieloczęściowy cykl do nauki języka niemieckiego)
  • Deutsch-polnisches Wörterbuch (Rea 2001)
  • Książeczka zucha gospodarnego (Harcerskie Biuro Wydawnicze „Horyzonty”, 2001)
  • Książeczka zucha ochoczego (Harcerskie Biuro Wydawnicze „Horyzonty”, 2001)
  • Zuch sprawny (Harcerskie Biuro Wydawnicze „Horyzonty”, 2001)
  • Magic words (Mac 2003–2004, kilkuczęściowy cykl do nauki języka angielskiego)
  • Marzena Mróz: Pierwsze 100 dni z dzieckiem. Vademecum dla rodziców (Rea, 2003)
  • Marzena Mróz: 100 sposobów na niejadka. Vademecum dla rodziców (Rea, 2003)
  • Zeszyt ćwiczeń do programu „Kuba sam w domu” (Harcerskie Biuro Wydawnicze „Horyzonty”, 2004)
  • Polska w Unii Europejskiej (Urząd Komitetu Integracji Europejskiej, 2004)
  • Służba wojskowa i ty (Departament Wychowania i Promocji Obronności Ministerstwa Obrony Narodowej, 2004)
  • Marzena Mróz: 100 rad dla rodziców małego alergika. Vademecum dla rodziców (Rea, 2004)
  • Barbara Adamczewska, Beata Meller: W kuchni babci i wnuczki (Nowy Świat, 2005)
  • Irena Regina Świętochowska: Figlarny wiatr. Wiersze dla dzieci (Nowy Świat, 2005)
  • W krainie sześciolatka (Rea 2008, kilka części)
  • Moje konsumenckie abc (UOKiK – Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2011)
  • Szkoła promująca zalecenia Europejskiego kodeksu walki z rakiem. Poradnik metodyczny dla nauczycieli (Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie, 2013)
  • Kalendarz Komiksowy 2016 (2015, współautorka)

Powieści

[edytuj | edytuj kod]
  • W stronę lata (Nowy Świat, 2005)
  1. Człon Kroll przyjęła do nazwiska po swym drugim mężu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2022-04-03].
  2. Nie żyje Szarlota Pawel, twórczyni komiksów o Jonce, Jonku i Kleksie. naekranie.pl. [dostęp 2019-01-17]. (pol.).
  3. Szarlota Pawel nie żyje. Była pierwszą damą polskiego komiksu. kultura.dziennik.pl, 2018-09-14. [dostęp 2019-01-17]. (pol.).
  4. a b c d e Krzysztof Skrzypczyk: Normalność, czyli wybitni przedstawiciele polskiej branży komiksowej jako pełnoprawni twórcy kultury. komiks.gildia.pl, 2010-07-19. [dostęp 2019-01-17]. (pol.).
  5. a b Michał Wojtczuk: Jonek, Jonka i Kleks w żałobie: zmarła Szarlota Pawel. warszawa.wyborcza.pl, 2018-09-14. [dostęp 2019-01-17]. (pol.).
  6. a b c d Sebastian Frąckiewicz: Akademia pani Kleks. www.polityka.pl, 2013-01-26. [dostęp 2019-01-17]. (pol.).
  7. a b Szarlota Pawel: Pióro contra flamaster. Warszawa: Egmont Polska, 2012, s. 63. ISBN 978-83-237-4772-7.
  8. Krótko o Szarlocie Pawel. nostalgia.pl. [dostęp 2019-01-17]. (pol.).
  9. a b c Łukasz Chmielewski: Szarlota Pawel. culture.pl. [dostęp 2019-01-17]. (pol.).
  10. Kultowe czasopisma dziecięce i młodzieżowe. oczytanyfacet.pl, 2018-11-03. [dostęp 2019-01-21]. (pol.).
  11. a b c d e f Olga Wiechnik: Szarlota Pawel: Ta „ikona PRL-u” to brzmi politycznie, a ja nie znoszę wtrętów politycznych w komiksie. wysokieobcasy.pl, 2017-12-23. [dostęp 2019-01-17]. (pol.).
  12. Jonka, Jonek i Kleks. swiatkomiksu.pl. [dostęp 2019-01-21]. (pol.).
  13. Kubuś Piekielny. ongrys.pl. [dostęp 2019-01-21]. (pol.).
  14. Michał Antosiewicz: Perła z lamusa. szarlotapawel.pl. [dostęp 2019-01-17]. (pol.).
  15. W hołdzie Szarlocie Pawel. komiks.gildia.pl. [dostęp 2019-01-22]. (pol.).
  16. Marcin Waincetel, Artur Maszota: Prace i pamiątki Szarloty Pawel, które udało się uratować ze śmietnika. booklips.pl, 2019-09-06. [dostęp 2020-01-02]. (pol.).
  17. Szarlota Pawel. Lambiek Comiclopedia. [dostęp 2019-01-17]. (ang.).
  18. Autorka. szarlotapawel.pl. [dostęp 2019-01-17]. (pol.).
  19. Kartki pocztowe - Szarlota Pawel. zhp.inet.pl. [dostęp 2021-01-24].
  20. Uroczystość wręczenia odznaczeń resortu kultury. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 2010-06-30. [dostęp 2019-01-17]. (pol.).
  21. Wojciech Łowicki: Szarlota Pawel-Kroll laureatką Złotego Pucharu 2017. komiks.gildia.pl, 2017-05-31. [dostęp 2019-01-22]. (pol.).
  22. Nagrody "Zasłużony dla Komiksu Polskiego" na Warsaw Comic Con. pl.ign.com, 2019-06-03. [dostęp 2019-07-03]. (pol.).
  23. W ostatniej chwili – o komiksie w PRL-u (2011). Pełna obsada i twórcy. filmweb.pl. [dostęp 2019-01-20]. (pol.).
  24. Komiks – Superbohater PRL. Odcinek 2 Szarlota Pawel. canalplus.pl. [dostęp 2019-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-22)]. (pol.).
  25. Eugenia Joanna Pawel-Kroll. [dostęp 2019-01-17].
  26. Joanna Pawel-Kroll. nekrologi.wyborcza.pl, 2018-09-14. [dostęp 2019-01-17].
  27. Nie żyje Szarlota Pawel. Miała 68 lat. prawy.pl, 14 września 2018. [dostęp 2018-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-22)].
  28. Prace Szarloty Pawel wylądowały na śmietniku. Ludzie wyciągali z kontenera pamiątki po kultowej artystce. kultura.gazeta.pl, 2019-06-28. [dostęp 2019-08-03].
  29. Prace Szarloty Pawel trafiły na śmietnik. kultura.onet.pl, 2019-06-28. [dostęp 2019-08-03].
  30. Szarlota Pawel: Szalony wynalazca i inne opowieści. Warszawa: Egmont Polska, 2018, s. 80. ISBN 978-83-281-2740-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]